ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 49

เซียงอี่ว์เห็นสีหน้านางเปลี่ยนไป อดที่จะกล่าวถามขึ้นมาไม่ได้ : “พระชายา? ท่านเป็นอะไรไปหรือ?”

หนานหว่านเยียนได้สติกลับมาทันที พยายามสงบสติอารมณ์ลงมา

“ข้าไม่เป็นไร”

ถ้าหากสิ่งของในช่องว่างไม่ใช่ของที่ไม่มีวันใช้หมด เช่นนั้นวันหน้านางก็ต้องวางแผนแก้ไขปัญหาข้อนี้แล้ว ยังดีที่ตอนนี้ได้รับรางวัลเป็นเงินหนึ่งหมื่นตำลึง ยังไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับด้านการเงิน

เมื่อคิดเช่นนี้ ในใจของหนานหว่านเยียนจึงไม่ถึงกับกระวนกระวายขนาดนั้น นางหยิบแอลกอฮอล์ พลาสเตอร์ยากับหวินหนานไป๋เย่าผงมาจากอีกด้านหนึ่งของช่องว่าง หันกลับมากล่าวต่อเซียงอี่ว์ว่า: “อาจจะรู้สึกเจ็บนิดหน่อย เจ้าทนหน่อยนะ”

เซียงอี่ว์เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ถึงแม้จะมีข่าวลือว่าพระชายามีทักษะทางการแพทย์ แต่นางก็ไม่เคยเห็นด้วยตาตัวเอง ไม่รู้ว่าคำว่า “เป็น” ถึงระดับไหนกันแน่

ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ นางก็ยังพยักหน้า ยื่นนิ้วมือให้แก่หนานหว่านเยียน

“รบกวนพระชายาแล้ว”

หนานหว่านเยียนป้ายแอลกอฮอล์ไปบนบาดแผลของเซียงอี่ว์ รู้สึกได้ถึงความเจ็บแสบของบาดแผล เซียงอี่ว์หดตัวขึ้นมากะทันหัน

หนานหว่านเยียนเป่าให้นางอย่างระมัดระวัง นางไม่เพียงรู้สึกไม่เจ็บแล้ว ยังรู้สึกเย็นๆ และสบายมากอีกด้วย

จากนั้น หนานหว่านเยียนก็โรยผงยาสีขาวลงบนบาดแผลของนาง กระจายออกอย่างระมัดระวัง เลือดก็หยุดไหลทันที

ในดวงตาของเซียงอี่ว์มีความประหลาดใจเล็กน้อยแวบผ่านไป แต่ไม่ช้าก็มีความคลุมเครือไม่ชัดเจนเพิ่มขึ้นมาเล็กน้อย

นางเพิ่งคิดจะดึงมือกล่าวคำขอบคุณ ก็เห็นหนานหว่านเยียนล้วงบางสิ่งที่ไม่รู้ว่าเป็นอะไรออกมา พันรอบนิ้วมือของตัวเอง

“เสร็จแล้ว สองสามวันนี้เจ้าก็อย่าให้โดนน้ำ มันจะหายเร็วขึ้น งานในครัวเจ้าก็ไม่ต้องทำแล้ว ถึงเวลาข้าจะให้คนอื่นไปทำ เจ้าก็อยู่กับซาลาเปาและเกี๊ยวน้อยไปแล้วกัน” หนานหว่านเยียนยิ้มจางๆ

ในใจของเซียงอี่ว์เกิดความรู้สึกขอบคุณขึ้นมาเล็กน้อยกะทันหัน “บ่าวขอขอบคุณพระชายามาก!”

หนานหว่านเยียนโบกไม้โบกมือ “เรื่องใหญ่แค่ไหนเชียว”

นางอธิบายสั้นๆครู่หนึ่ง ก็กลับห้องครัวไป

แขกเหรื่อในห้องโถงแยกย้ายกันไปแล้ว หยุนอี่ว์โหรวติดตามกู้โม่หานกลับเข้าไปในห้องหอ

ทั้งสองนั่งอยู่ตรงข้ามกันบนตั่งนอนสีแดง ค่ำคืนนุ่มนวลสวยงาม คลุมเครือและเต็มไปด้วยความอบอุ่น

“โหรวเอ๋อร์ งานแต่งงานในครั้งนี้คือข้าปฏิบัติต่อเจ้าไม่ดีแล้ว รอวันหน้าข้าจะหาโอกาส จัดงานให้เจ้าอย่างยิ่งใหญ่แน่นอน!” กู้โม่หานยกมือขึ้นมา ปัดปอยผมที่กระจัดกระจายของหยุนอี่ว์โหรวเบาๆ

บนใบหน้าของหยุนอี่ว์โหรวเต็มไปด้วยความน้อยใจ “มีท่านอ๋องอยู่ข้างกาย โหรวเอ๋อร์ไม่เคยรู้สึกลำบากเลย โหรวเอ๋อร์เพียงแค่......”

“เพียงแค่คิดว่าพระชายาเกลียดโหรวเอ๋อร์มากจริงๆใช่ไหม วันนี้ในงานเลี้ยงวันเกิด ก็ดูเหมือนพระชายาจะไม่พอใจโหรวเอ๋อร์มากแล้ว แม้แต่งานเลี้ยงมงคลสมรสของเรา โอกาสสำคัญขนาดนี้ พระชายาก็ทำให้โหรวเอ๋อร์อับอายเช่นนี้......”