ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 50

น้ำเสียงของกู้โม่หานกึกก้องทรงพลัง เต็มไปด้วยความโกรธ

“ขอรับ ท่านอ๋อง” พ่อบ้านกาวรับคำสั่งแล้วถอยออกไป

ภายในห้องหอ

ในดวงตาของหยุนอี่ว์โหรวมีการเยาะเย้นและโหดร้ายเล็กน้อยโฉบผ่านไป แต่บนใบหน้ากลับแสดงความกังวลและหวาดกลัว

“ท่านอ๋อง ท่านทำเช่นนี้ พระชายาจะ......คิดว่าโหรวเอ๋อร์พูดเรื่องไม่ดีอะไรข้างหูท่านอีกหรือไม่ และจะยิ่งโกรธโหรวเอ๋อร์มากขึ้นไปอีก?”

“เป็นเพราะโหรวเอ๋อร์ทำให้ท่านอ๋องลำบากใจแล้ว โหรวเอ๋อร์ไม่อยากสร้างปัญหา ยิ่งไม่อยากให้เพราะเรื่องพวกนี้ ทำลายความสัมพันธ์ของท่านอ๋องกับพระชายา”

หยุนอี่ว์โหรวที่อยู่ตรงหน้าช่างน่าสงสาร ราวกับกระต่ายน้อยที่ได้รับความตื่นตระหนกตกใจ กู้โม่หานรู้สึกบีบหัวใจ

“ข้าเคยบอกแล้วว่า ข้าไม่เคยรู้สึกหวั่นไหวต่อหนานหว่านเยียน ในอดีตเป็นเช่นนี้ อนาคตก็ยิ่งจะเป็นเช่นนี้!”

เขาโอบไหล่ของนางเอามา “เจ้าก็ไม่ต้องรู้สึกผิดเช่นกัน คืนนี้หนานว่านยียนอาศัยอำนาจข่มเหงรังแกเจ้าทำให้เจ้าอับอายเช่นนี้ ลงโทษนางก็เป็นเรื่องที่สมควรอยู่แล้ว! วันนี้ข้าจะให้นางชดใช้ในสิ่งที่ตัวเองเคยทำเอาไว้!”

หยุนอี่ว์โหรวถึงได้เม้มริมฝีปาก “เช่นนั้นท่านอ๋องห้ามลงโทษหนักเกินไปนะ.....”

ถึงแม้จะพูดเช่นนี้ แต่ในใจกลับแทบอยากจะให้หนานหว่านเยียนยิ่งอนาถมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี!

นางถึงขั้นเริ่มตั้งหน้าตั้งรอ ท่าทางที่หนานหว่านเยียนคุกเข่าอยู่หน้าประตูอย่างทุละทุเลน่าสมเพชต่อจากนี้แล้ว!

ทั้งสองคนในห้องหอจู๋จี๋อี๋อ๋อกัน และอีกด้านหนึ่ง พ่อบ้านกาวจัดการใช้ให้สาวใช้คนหนึ่ง ไปเชิญหนานหว่านเยียนมา

ในเมื่อเป็นคำพูดที่ล่วงเกินคน เขาไม่ทำมันหรอก

และสาวใช้คนนี้ ก็คือคนที่อยากจะทำร้ายหนานหว่านเยียน ในห้องขังวันนั้น ชื่อชิงหว่าน

“เจ้าค่ะ บ่าวจะจัดการเป็นอย่างดี” ชิงหว่านอดกลั้นความดีใจเอาไว้ รีบไปทางเรือนเซียงหลินอย่างเร่งรีบ

เดิมทีนางก็ไม่ชอบหนานหว่านเยียนอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าผู้หญิงเช่นนั้นคู่ควรกับท่านอ๋องเทพสงครามได้อย่างไร

ในที่สุดตอนนี้คุณหนูอี่ว์โหรวก็แต่งเข้าจวนอ๋องแล้ว หนานหว่านเยียนยังไม่ยอมหยุด วางอุบายให้กับคุณหนูอี่ว์โหรวทุกที่ ช่างต่ำทรามจริงๆ!

อีกเดี๋ยว นางก็จะสั่งสอนหนานหว่านเยียนเป็นอย่างดีเลย!

ชั่วครู่หนึ่ง ชิงหว่านก็มาถึงเรือนเซียงหลินอย่างเร่งรีบ

อวี๋เฟิงขวางนางเอาไว้ด้านนอกประตู กล่าวด้วยเสียงเคร่งขรึม “มีธุระหรือ?”

“หลบไป! ข้ามาทำตามคำสั่ง!” ชิงหว่านไม่ได้สนใจเลย พุ่งเข้าไปในลานโดยไม่อนุญาตให้โต้แย้ง มองหาเงาร่างของหนานหว่านเยียนไปทั่วทุกที่

อวี๋เฟิงไม่ค่อยถนัดกับการคบค้าสมาคมกับผู้หญิงเท่าไหร่ และยิ่งหลีกเลี่ยงการปฏิสัมพันธ์กับผู้หญิง ตอนนี้ก็จำต้องตามเข้ามาเช่นกัน

เรือนเซียงหลินในเวลานี้เต็มไปด้วยควัน

เห็นเพียงเซียงอี่ว์และคนอื่นๆถือพัดเฝ้าอยู่ด้านข้างโครงเหล็กสองอัน หนานหว่านเยียนย่างเนื้ออย่างเอ้อระเหย ไม่มีวี่แววผิดหวังท้อใจที่ไม่เป็นที่ชื่นชอบอีกต่อไปเลยแม้แต่น้อย

ชิงหว่านเห็นดังนั้น ก็โกรธขึ้นมาอย่างมาก ปิดจมูกเอาไว้แล้วเดินไปทางนางด้วยลักษณะท่าทางที่ดุดัน “ท่าน! ท่านกำลังทำอะไรอยู่! ถึงกับกล้าวางเพลิงในจวนอ๋อง!”

หนานหว่านเยียนมองตามเสียงไป ก็มองเห็นสาวใช้ที่ร้องเอะอะว่าจะสั่งสอนตัวเอง กำลังคำรามใส่ตัวตัวเองอย่างโอหัง

ชิงหว่านไม่มีความเคารพต่อหนานหว่านเยียนเลยแม้แต่น้อย ยกตนข่มท่าน ถึงขั้นเรียกหยุนอี่ว์โหรวว่าพระชายาโดยไม่หลีกเลี่ยงเลยแม้แต่น้อย!

“ท่านกำลังได้ใจอยู่ใช่ไหม! วันนี้ทำลายงานแต่งงานของคุณหนูอี่ว์โหรว ก็รู้สึกว่าได้รับชัยชนะครั้งใหญ่แล้วหรือ? ! ชายาผู้ถูกทิ้งก็คือชายาผู้ถูกทิ้ง ตอนนี้คุณหนูอี่ว์โหรวแต่งงานเข้าจวนอ๋องแล้ว ท่านอ๋องจะต้องมอบอำนาจของพระชายาให้กับพระชายาหยุนอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้น ดูสิว่าเจ้ายังจะสามารถโอหังอะไรได้อีก!”

“อีกอย่าง เมื่อครู่นี้ท่านอ๋องพูดแล้ว ให้ท่านไปคุกเข่าในเรือนซีเฟิง! สำนึกผิดในเรื่องแย่ๆที่ท่านทำลงไป”

ได้ยินคำพูด ดวงตาของหนานหว่านเยียนหรี่ขึ้นมาทันที!

ตอนนี้นางก็เหมือนหญ้ามิสแคนทัสที่ยืนตัวอยู่ท่ามกลางลมหนาว ไม่ทันได้ระวังก็จะมีจุดจบที่ไม่สามารถรับประกันชะตากรรมได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้ยังเกิดปัญหาขึ้นกับช่องว่างอีก อำนาจที่แท้จริงของพระชายานางจำเป็นต้องเอามาให้ได้ ถึงจะมีธรณีประตูที่สามารถปกป้องตัวเองได้

อีกอย่าง เดิมทีนั่นก็เป็นของของนางอยู่แล้ว เหตุใดนางจะเอามาไม่ได้?

แต่กู้โม่หานยังคิดจะมอบอำนาจของพระชายาให้แก่หยุนอี่ว์โหรวอีก? เฮอะ ดูท่าสิ่งที่นางทำในงานเลี้ยงมงคลสมรสยังไม่เจ๋งมากพอ!

เมื่อคิดเช่นนี้ จู๋ๆหนานหว่านเยียนก็เดินไปทางชิงหว่าน

ชิงหว่านไม่มีความเกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย แต่กลับยิ่งเย้ยหยันมากขึ้น “ท่านอ๋องให้ท่านไปคุกเข่าที่เรือนซีเฟิง! ยึกยักอะไรอยู่! รีบไปเร็ว......อุ๊บ!”