ในเวลานั้นกู้โม่หานอายุยังน้อยทั้งยังทรงพลัง ชนะการศึกสงครามได้มากมายหลายครั้ง เห็นได้ชัดว่าเป็นช่วงที่เต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน แต่กลับไม่ยอมโจมตีแคว้นต้าเซี่ย ทั้งยังห่วงใยท่านแม่ที่มีชีวิตอยู่แต่ก็เหมือนคนตายซึ่งแต่งงานมาจากต้าเซี่ยคนนั้นอย่างมาก ถึงขั้นยอมคุกเข่าอยู่นอกค่ายเสินเชื่อถึงเจ็ดวันเจ็ดคืน ก็ยังไม่ยอมสั่งยกทัพ
คำพูดที่กู้โม่หานพูดกับเขาในตอนนั้น กู้จิ่งซานยังคงจดจำได้อย่างชัดเจน
“เสด็จพ่อ! ลูกไม่อยากฆ่าสัตว์ตัดชีวิต เหตุผลที่ลูกนำกองทัพแห่งค่ายเสินเชื่อออกไปสู้รบ ก็เพื่อปกป้องดินแดนและประชาชนของแคว้นซีเหย่เรา แต่ถ้าจะให้ลูกไปโจมตีแคว้นอื่นโดยไม่มีเหตุผล ลูกทำไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ"
ตอนนั้น เขาโกรธจนแทบจะกระอักเลือดออกมาแล้ว
แต่เพราะกู้โม่หานมีสถานะสูงส่งในค่ายเสินเชื่อ กู้จิ่งซานก็ยังต้องยอมถอยให้เขา จนสุดท้ายจำต้องเลิกล้มการส่งกองทัพออกไปในที่สุด
จนตอนนี้ผ่านมาห้าปีแล้ว แคว้นเทียนเซิ่งถึงกับเป็นฝ่ายเอ่ยถึงเรื่องให้ความร่วมมือ เพื่อจะบุกโจมตีแคว้นต้าเซี่ยเองเลยแท้ ๆ แต่คิดไม่ถึงว่ากู้โม่หานจะยังคงดื้อรั้นหัวชนฝาไม่เปลี่ยน!
ยังมีหนานหว่านเยียนอีกคน มีแต่ตัวไร้ประโยชน์ทั้งนั้น!
บรรยากาศในโถงพระตำหนักใหญ่เริ่มจะตึงเครียดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ทุกคนต่างก็รับรู้ได้ถึงความไม่พอใจของฉินอี้หรานกับกู้จิ่งซาน
แต่ถึงกระนั้น ทั้งหนานหว่านเยียนและกู้โม่หานก็ไม่มีความตั้งใจที่จะกลับคำใด ๆ ทั้งสิ้น
ส่วนกู้โม่หลิงกับชีกุ้ยเฟยก็ทำเพียงกินอาหารอย่างเงียบ ๆ ชมดูฉากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไปเรื่อย ๆ
กู้โม่หานกลับเมินบรรยากาศอันตึงเครียดตรงหน้าไปโดยสิ้นเชิง หันไปทำความเคารพกู้จิ่งซาน"ที่ลูกประพฤติตนได้มีคุณธรรมเช่นนี้ ล้วนเป็นเพราะเสด็จพ่อสอนสั่งได้ดี ต่อจากนี้ไปลูกจะพยายามให้ดีที่สุดเพื่อดำเนินตามรอยเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ"
พูดจบ เขาก็หันไปมองฉินอี้หรานกับฉินมู่ไป๋อีกครั้ง
"เวลานี้ก็เริ่มจะดึกแล้ว อ๋องผิงเซวียนและองค์หญิงฮั่นเฉิงเดินทางรอนแรมมาจากแดนไกล กว่าจะมาถึงแคว้นซีเหย่ก็คงจะเหน็ดเหนื่อยมากแล้ว วันนี้ก็รีบกลับไปพักผ่อนให้เร็วหน่อยเถอะนะ"
“วันพรุ่งนี้ ข้าจะขอเชิญอ๋องผิงเซวียนกับองค์หญิงไปเที่ยวทะเลสาบ ล่องเรือชมทิวทัศน์เพลิดเพลินกับดอกเหมย ดื่มด่ำกับความงดงามของแคว้นซีเหย่เรา”
ฉินอี้หรานไม่ใช่คนโง่ เขาย่อมรู้ว่าที่กู้โม่หานพูดแบบนี้คือจงใจไล่แขกทางอ้อมแล้ว แม้ว่าในใจจะรู้สึกยอมรับผลลัพธ์แบบนี้ไม่ได้ แต่ก็ไม่อาจไม่ไว้หน้ากู้โม่หาน
"ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าก็จะตั้งตารอคอยการล่องเรือชมทะเลสาบในวันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน"
บนบัลลังก์เวลานี้ สีหน้าของกู้จิ่งซานคล้ำทะมึนไม่หยุด สองตาดำทะมึนจับจ้องไปที่กู้โม่หานกับหนานหว่านเยียนตาเขม็ง
“ข้าเองก็เหนื่อยแล้ว เช่นนั้นก็ยึดตามความเห็นของไท่จื่อเตี้ยนเซี่ย ให้ทางคณะทูตของแคว้นเทียนเซิ่งกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ เรื่องอื่นใดพวกเราค่อยมาหารือกันภายหลัง”
พูดจบ เขาก็ลุกขึ้นแล้วสะบัดแขนเสื้อ เดินจากไปทันที
“น้อมส่งเสด็จฝ่าพระบาท” ชีกุ้ยเฟยที่อยู่อีกด้านยืนขึ้น ก้มศีรษะน้อมส่ง แต่แววตากลับคมปลาบ
ทุกคนต่างทำความเคารพพร้อมกัน “น้อมส่งเสด็จฝ่าพระบาท”
งานเลี้ยงในวังสิ้นสุดลงแล้ว ไม่มีใครกล้าอยู่นาน ต่างก็ค่อย ๆ ทยอยถอยออกไปทีละคน
กู้โม่หานจัดคนไปช่วยจัดเตรียมเรื่องที่พักให้คณะทูตของแคว้นเทียนเซิ่ง หลังจากกล่าวลาพวกฉินอี้หรานแล้ว ก็คิดจะกลับไปพร้อมหนานหว่านเยียน ทั้งยังวางแผนว่าจะไปตำหนักหลวนเฟิ่งเพื่อรับตัวยัยหนูทั้งสองกลับไปด้วย
ฉินมู่ไป๋เห็นว่ากู้โม่หานสองสามีภรรยากำลังจะกลับแล้ว นัยน์ตาพลันทอประกายวาบ หันไปส่งสัญญาณทางสายตาให้ฉินอี้หรานแวบหนึ่ง แล้วร้องทักออกไปว่า: "ไท่จื่อเตี้ยนเซี่ย โปรดรอสักครู่"
หนานหว่านเยียนกับกู้โม่หานกำลังเดินออกไปด้วยกัน แต่เพราะคนเยอะ ทำให้หนานหว่านเยียนกับกู้โม่หานเดินคลาดกัน หนานหว่านเยียนเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นว่าเป็นฉินอี้หราน
“อ๋องผิงเซวียน”
ฉินอี้หรานยิ้มให้หนานหว่านเยียน "ไท่จื่อเฟย น้องสาวของข้ามีเรื่องบางอย่างที่อยากคุยกับไท่จื่อเตี้ยนเซี่ย ไท่จื่อเฟยคงจะไม่ถือสาใช่หรือไม่?"
นางกับกู้โม่หานถูกฉินอี้หรานจงใจจับแยกกันซะขนาดนี้แล้ว ยังมีหน้ามาถามว่าถือสาหรือไม่อีกรึ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้
อ่าน ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ ตอนที่ 998 - 1,846 www.sunnewsfocus.com...
อ่านยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ ตอนที่ 998 - 1846 sunnewsfocus.com นะคะ...
ขัดใจหลายหย่าง 1. นางเอก - ก็รู้ว่าตัวเองสู้เเพ้อ๋องทุกครั้ง เเทนที่จะฝึกวิชาป้องกันตัวบ้าง เเต่ก็ไม่เห็นทำไร 2. ลูก - ก็เห็นอยู่ว่าเเม่ตัวเองทุกข์ใจที่ต้องอยู่กับอ๋อง เเทนที่จะสนับสนุนให้เลิก เเต่ยังจะให้คบกันต่อ คือพวกเอ็งจะขาดพ่อไม่ได้เลยรึไงฟะ 3. อ๋อง - รักเเต่ใช้วิธีผิด นางไม่ยอมก็ขังนางไว้ เจอผู้ชายคนไหนก็ขู่จะทำร้ายเค้า ? เป็นพระเอกที่ห่วยบัดซบ...
ใครที่คิดว่าหนานหว่านเยียนอคติเกินไป ลองย้อนไปดูสิ่งที่กู้โม่หานทำกับนางเอกในช่วงแรกๆ ว่ามันสมควรให้อภัยกันง่ายๆมั้ย...
ไม่แปลกหรอกที่นางเอกจะเกลียดกู้โม่หาน และไม่ยอมให้อภัยกู้โม่หาน ก่อนหน้านั้นหนานหว่านเยียนโดนทำร้ายทั้งกายและจิตใจมามาก โดนจับขังในเรือนเย็น ทั้งตั้งท้องลูก คลอดลูกเอง เลี้ยงเอง ข้าวที่จะกินแทบจะหาไม่ได้ พระเอกมักจะเลือกช่วยหยุนอี่โหรวก่อนนางเอกเสมอ สมควรได้รับที่สิ่งทำไว้ในอดีต นางเอกไม่ได้ทำอะไรผิดแต่โดนพระเอกกระทำมาโดยตลอด...
ดูๆ ไปแล้ว เรื่องนี้คงมีแค่ 997 ไม่ต่อแล้ว เศร้าไปสิ...
ดูๆ ไปแล้ว เรื่องนี้คงมีแค่ 997 ไม่ต่อแล้ว เศร้าไปสิ...
กลับมาอัพเดทหน่อยจ้า..แอด,😁😁...
รออัพเดทนะคะ...
ขอเรื่อง หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์...