ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 534

ชิวซวงเห็นหนานชิงชิงยิ้มหัวเราะ จึงรีบขยับเข้าไปใกล้ พร้อมพูดขึ้นว่า “งั้นนายหญิง เราจะจบเรื่องเมื่อไหร่?”

หนานชิงชิงหยิบแผนที่บนโต๊ะแผนนั้นมา เม้มริมฝีปากแล้วยิ้มอย่างสบายใจ

“ไม่รีบ รออีกธูปครึ่งดอก รอให้ทุกอย่างสายเกินไปแล้ว ข้าค่อยไปฉีกหน้าหนานหว่านเยียน นังสารเลวคนนั้นด้วยตนเอง”

“หากไม่ใช่เพราะนาง ข้าจะมีวันนี้หรือ”

หนานชิงชิงเกลียดชังอย่างมาก นางนั่งลงบนเก้าอี้กุ้ยเฟย ในมือถือแผนที่ไว้ แล้วก็นำไปจุดเผา

แสงไฟเป็นประกาย นางมองดูกระดาษแผ่นนั้นค่อยๆกลายเป็นขี้เถ้า ความเกลียดชังในสายตายิ่งชัดเจนขึ้น

หลังจากห้าปีหลัง ที่จู่ๆ หนานหว่านเยียนก็กลับมาปรากฏตัวอีกครั้ง ชีวิตของนางก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก เหมือนทุกอย่างล้วนเปลี่ยนไปหมด

กู้โม่เฟิงไม่รักนางอีกต่อไป และคอยกีดกันนางอยู่ทุกอย่าง

ลูกชายที่นางคลอด ก็อยู่ภายใต้ลูกสาวทั้งสองของหนานหว่านเยียน แลดูไม่มีความหมาย แม้แต่ชื่อเสียงความเป็นสตรีมมีความสามารถเป็นอันดับหนึ่ง ก็ถูกหนานหว่านเยียนแย่งชิงไปอย่างง่ายดาย

มีหนานหว่านเยียนอยู่ นางก็กลายเป็นคนไร้ประโยชน์ กลายเป็นสิ่งไร้ค่าในมือหนานฉีซาน

และที่ยิ่งน่าโมโหก็คือ หากไม่ใช่เพราะการปรากฏตัวของหนานหว่านเยียน แม่ของนางก็จะตายอย่างอนาถได้อย่างไร

นับหลังจากที่แม่ของนางตายอย่างอนาถแล้ว นางก็แทบอยากที่จะฆ่าหั่นหนานหว่านเยียนเป็นชิ้นชิ้นทุกคืนวัน

วันนี้ ในที่สุดก็ได้มีโอกาสนั้นแล้ว นางจะต้องทำให้หนานหว่านเยียน.....ตายทั้งเป็น

……

เวลานี้ หนานหว่านเยียนที่ถูกหนานชิงชิงเกลียดชังถึงกระดูก กลับเบิกตาโต

กู้โม่หลิงยื่นมือไปหาหนานหว่านเยียน เอาผ้าที่ยัดปากของนางไว้โยนไปด้านข้าง พร้อมพูดขึ้นด้วยเสียงขาดๆ หายๆ ว่า “พี่สะใภ้หก พี่สะใภ้หกวางใจ ข้า ข้าไม่....”

ผ้าในปากถูกเอาออกแล้ว ในที่สุดหนานหว่านเยียนก็สามารถพูดได้

สายตาของนางจับจ้องมองดูกู้โม่หลิง เห็นได้ชัดเจนว่าเขากำลังอดกลั้น จึงรีบพูดปลอบว่า

“น้องเจ็ด ข้ารู้ว่าตอนนี้เจ้ารู้สึกไม่ดี แต่เจ้าต้องรู้ว่า ข้าคือพี่สะใภ้หกของเจ้า หากวันนี้เจ้าแตะต้องข้า พี่หกของเจ้าไม่มีทางปล่อยเจ้าไปแน่ อีกอย่าง พิษนี้ถอนไม่ยาก ขอเพียงเจ้าแก้มัดให้กับข้า”

ตอนนี้ นี่เป็นวิธีเดียว

นางทำได้เพียง เสี่ยงกับความอดกลั้นและสติของกู้โม่หลิง

กู้โม่หลิงได้ยิน ความแปลกประหลาดใจในสายตาจางหายไป

เขามองดูหนานหว่านเยียน แววตายิ่งอยู่ก็ยิ่งร้อนรุ่ม

หนานหว่านเยียนรูปลักษณ์งดงาม ดวงตากลมโตเป็นประกาย จ้องมองดูเขาอย่างสงบใจเย็น ภายใต้ฤทธิ์ยา ทำให้ในใจของเขารู้สึกหวั่นไหว

ไม่มีใครไม่ชอบผู้หญิงสวยงาม เขาก็เหมือนกัน.....

หนานหว่านเยียนเห็นเขาเงียบ ในใจก็ไม่มั่นใจขึ้นมา ระหว่างองค์ชายมากมาย คนที่นางดูไม่ออกที่สุดก็คือเขา

นางกำมือแน่น แล้วก็พูดกล่อมอีกว่า

“เจ้าเจ็ด เจ้าสงบสติหน่อย ตอนนี้ที่ในใจของเจ้าหวั่นไหว ล้วนเป็นเพราะฤทธิ์ยา ไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัว คนที่อยู่เบื้องหลังวางแผนพวกเรา จะต้องหวังทำลายพวกเราถึงตาย เราจะให้เขาสมหวังไม่ได้ ตอนนี้ เจ้าช่วยแก้มัดให้กับข้า ข้าช่วยถอนพิษให้เจ้า ดีไหม?”

หนานหว่านเยียนพูดเตือนอยู่อย่างมีสติ หน้าผากกู้โม่หลิงมีเหงื่อไหลย้อยตกลงมา