แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนกัน หากนางตายไปแล้ว กู้โม่หานก็จะต้องได้รับผลกระทบอย่างสาหัส
เป็นใครกันแน่ ถึงได้เหี้ยมโหดอำมหิตขนาดนี้ หรือว่า….
เมื่อคิดถึงคนที่น่าจะเป็นไปได้อยู่ในหัวสมอง หนานหว่านเยียนก็รู้สึกเหมือนตกลงไปอยู่ในเหวลึก
สายตาเริ่มพร่ามัว คอก็ถูกควันไฟแทรกซึมจนกลายเป็นคาวหวาน กู้โม่หลิงพังหน้าต่างเปิดออก ตอนนี้กลายเป็นสิ่งที่ล้ำค่ามาก แต่ระยะทางอันสั้น กลับทำใหหนานหว่านเยียนเดินอย่างยากลำบาก
คิดอีกทางหนึ่งเกิดเหตุไฟไหม้ในวังก็ถือว่าเป็นเรื่องดี แบบนี้ไม่นานก็จะมีคนพบเห็น นางจะต้องอดทนจนถึงตอนนั้น
ควันไฟลุกไหม้มาตามกรอบหน้าต่างที่พังแล้ว หนานหว่านเยียนอาศัยภาพที่มองเห็นอย่างพร่ามัว พยายามขยับไปใกล้ข้างหน้าต่าง
มือก็พยายามใช้เศษกระเบื้องตัดเชือก ไม่กล้าหยุดพักเลย
แต่จู่ๆ ท่ามกลางควันเทาดำ ปรากฏเงาร่างสีม่วง รูปร่างสูงใหญ่ ดูคุ้นเคยอย่างมาก
คือกู้โม่หาน?
ไม่ใช่ วันนี้เขาสวมชุดสีดำ….
หนานหว่านเยียนไม่สนใจแล้ว ร้องเรียกขึ้นว่า “มาที่นี่ ช่วยด้วย ข้าอยู่ที่นี่”
วินาทีต่อมา เสียงอันตื่นเต้นก็ดังขึ้นมาว่า “หนานหว่านเยียน”
หนานหว่านเยียนหดตาหรี่ลงอย่างหนัก พร้อมพูดขึ้นว่า “กู้โม่หาน?”
ใช่เขาจริงๆด้วย?
ยังพูดไม่เสร็จ กู้โม่หานก็กระโดดเข้ามาทางหน้าต่าง มองเห็นหนานหว่านเยียนถูกมัดมือทั้งคู่ไว้ด้านหลัง ท่าทีย่ำแย่อย่างมาก
บนใบหน้าหล่อเหลาของเขาเต็มไปด้วยความดีใจ คว้ากอดนางไว้แนบอก พร้อมพูดขึ้นว่า “หว่านเยียน ในที่สุดข้าก็ตามหาเจ้าจนเจอ”
หนานหว่านเยียนลืมตาโตขึ้นมาหน่อย ใบหน้าของนางถูกบีบให้ซบแนบอกเขา ใบหูได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรงอย่างไม่เป็นจังหวะของเขา แต่จมูกเต็มไปด้วยควันไฟ อดไม่ได้ที่จะไอขึ้นมา
“ไม่ต้องกอดข้าแล้ว แค่กๆ....”
“ไป” กู้โม่หานได้ยินเสียงนางไอ ก็รีบได้สติขึ้นมา คว้าเอาเสื้อผ้าข้างๆ นางมาคลุมร่างกายนางไว้ แล้วอุ้มนางขึ้นมา ใช้เท้าเตะเสาที่มีไฟลุกไหม้ พังประตูออกไปได้อย่างง่ายดาย
ในที่สุดหนานหว่านเยียนก็สามารถหนีเอาชีวิตรอด ไอจนหายใจไม่ทัน กู้โม่หานมองดูหนานหว่านเยียนที่ยังมีอาการตกใจอยู่ในอ้อมอกเขา ใบหน้าเต็มไปด้วยขี้เถ้าดำ พร้อมถามขึ้นว่า “บาดเจ็บตรงไหนไหม?”
มือทั้งคู่ของหนานหว่านเยียนยังถูกมัดอยู่เลย นางหันหลังมา บ่งบอกให้เขาแก้มัด
“ข้าไม่ได้บาดเจ็บ มีคนลักพาตัวข้า เอาข้ามายังที่นี่ ใช่แล้ว ยังมีองค์หญิงฮั่นเฉิง ข้าเห็นนางถูกคนพาตัวไป เจ้าตามหานางเจอหรือยัง?”
“ยังตามหาไม่เจอ” เขาแก้เชือกในมือให้นาง มองดูข้อมือที่ถูกรัดจนแดง ภายในดวงตาคู่งามดั่งหงส์แอบซ่อนความเจ็บปวดไว้ ยังแฝงไปด้วยรัศมีสังหาร พร้อมพูดขึ้นว่า “สมควรตายจริงๆ”
กล้าวางแผนทำร้ายนาง ทำให้นางได้รับบาดเจ็บ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้
อ่าน ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ ตอนที่ 998 - 1,846 www.sunnewsfocus.com...
อ่านยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ ตอนที่ 998 - 1846 sunnewsfocus.com นะคะ...
ขัดใจหลายหย่าง 1. นางเอก - ก็รู้ว่าตัวเองสู้เเพ้อ๋องทุกครั้ง เเทนที่จะฝึกวิชาป้องกันตัวบ้าง เเต่ก็ไม่เห็นทำไร 2. ลูก - ก็เห็นอยู่ว่าเเม่ตัวเองทุกข์ใจที่ต้องอยู่กับอ๋อง เเทนที่จะสนับสนุนให้เลิก เเต่ยังจะให้คบกันต่อ คือพวกเอ็งจะขาดพ่อไม่ได้เลยรึไงฟะ 3. อ๋อง - รักเเต่ใช้วิธีผิด นางไม่ยอมก็ขังนางไว้ เจอผู้ชายคนไหนก็ขู่จะทำร้ายเค้า ? เป็นพระเอกที่ห่วยบัดซบ...
ใครที่คิดว่าหนานหว่านเยียนอคติเกินไป ลองย้อนไปดูสิ่งที่กู้โม่หานทำกับนางเอกในช่วงแรกๆ ว่ามันสมควรให้อภัยกันง่ายๆมั้ย...
ไม่แปลกหรอกที่นางเอกจะเกลียดกู้โม่หาน และไม่ยอมให้อภัยกู้โม่หาน ก่อนหน้านั้นหนานหว่านเยียนโดนทำร้ายทั้งกายและจิตใจมามาก โดนจับขังในเรือนเย็น ทั้งตั้งท้องลูก คลอดลูกเอง เลี้ยงเอง ข้าวที่จะกินแทบจะหาไม่ได้ พระเอกมักจะเลือกช่วยหยุนอี่โหรวก่อนนางเอกเสมอ สมควรได้รับที่สิ่งทำไว้ในอดีต นางเอกไม่ได้ทำอะไรผิดแต่โดนพระเอกกระทำมาโดยตลอด...
ดูๆ ไปแล้ว เรื่องนี้คงมีแค่ 997 ไม่ต่อแล้ว เศร้าไปสิ...
ดูๆ ไปแล้ว เรื่องนี้คงมีแค่ 997 ไม่ต่อแล้ว เศร้าไปสิ...
กลับมาอัพเดทหน่อยจ้า..แอด,😁😁...
รออัพเดทนะคะ...
ขอเรื่อง หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์...