ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 543

หนานชิงชิงทั้งตื่นตระหนกและว้าวุ่น แต่กลับดูสงบเป็นพิเศษ นางเชื่อมั่นว่านางวางตัวอยู่ห่างจากเรื่องนี้มาตลอดหนานหว่านเยียนก็ไม่พบพิรุธใดในตัวนาง

อีกอย่างชิวซวงก็ไม่ได้ยอมรับผิด นางยังสามารถอธิบายได้

“ไท่จื่อเฟย คำพูดของท่านไม่ถูกต้อง ท่านก็มีสาวใช้ ท่านจับตามองการเคลื่อนไหวสาวใช้ของท่านตลอดเวลาหรือ? อีกอย่างรอบกายข้าไม่ได้มีแค่ชิวซวงคนเดียว หากนางต้องการออกไป ต้องการไปที่ไหน ตราบใดที่ไม่ได้นอกลู่นอกทางได้ยินมาถึงหูข้า ข้าก็ไม่ได้สนใจอยู่แล้ว”

หนานชิงชิงอธิบายพลางมองไปที่กู้โม่เฟิงและกู้โม่หาน

“น้องหก เราสองคนโตมาด้วยกัน เจ้าไม่รู้นิสัยใจคอของข้าหรือ? แต่ไหนแต่ไรข้าเป็นคนอ่อนโยนและสงบเสงี่ยม ไม่เคยสร้างศัตรู แล้วจะให้ชิวซวงไปทำร้ายคนอื่นได้ยังไง?”

“เหตุการณ์ในวันนี้ ชัดแจ้งแก้สายตาของทุกคนแล้วว่า พัวพันกับผู้คนมากมาย ข้าไม่รู้ว่าชิวซวงทำงานให้ใคร แอบรับหน้าที่แทนใครหรือเปล่า แต่ข้าเป็นสตรีผู้อ่อนแอ ให้ข้าไปดีดพิณหรือวาดภาพก็ทำได้ แต่ไม่มีความสามารถที่จะไปก่อความวุ่นวายได้จริงๆ!”

กู้โม่หานจ้องหนานชิงชิงด้วยสายตาเย็นชา “ท่านหมายความว่า วันนี้ท่านไม่รู้อะไรเลย สาวใช้ของท่าน เห็นผู้อื่นเป็นนาย สมรู้ร่วมคิดกับผู้อื่นสร้างสถานการณ์นี้หรือ?”

ผู้คนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก กู้โม่เฟิงขมวดคิ้วแน่น หนานชิงชิงพยักหน้าอย่างบ้าคลั่ง

“ถูกต้อง ไม่เช่นนั้นลำพังความสามารถของข้า จะวางแผนบงการไท่จื่อเฟย องค์หญิงฮั่นเฉิง และน้องเจ็ดได้ยังไง? ก่อนหน้านี้ ข้าไว้ทุกข์อยู่ในจวนตลอด ไม่เคยพบหน้าองค์หญิงฮั่นเฉิงมาก่อน แล้วข้าจะวางแผนบงการนางเพื่ออะไร?”

เพื่อไม่ให้เกิดความสงสัย หนานชิงชิงจึงต้องพูดจริงพูดโกหกผสมกันไป

นางไม่เคยเข้าวังมาก่อน ไม่เคยเห็นทูตจากแคว้นเทียนเซิ่งมาก่อน ประการแรกคือไม่มีแรงจูงใจ ประการที่สองคือไม่มีความสามารถ นี่คือเหตุผลที่ทำให้นางพ้นผิด

ยิ่งไปกว่านั้นในสถานการณ์นี้ ไม่ผิดเลยที่จะพูดว่าชิวซวงคือเบี้ยของคนผู้นั้น เพราะถึงอย่างไรนางก็คือเบี้ยของคนผู้นั้น นางไม่ได้รับผลประโยชน์ใดๆ จากการสร้างสถานการณ์ในวันนี้ การจัดฉากยังเต็มไปด้วยข้อบกพร่อง

ตั้งแต่ได้ยินข้อแก้ต่างชองกู้โม่หลิง นางก็เข้าใจแล้วว่า คนที่ส่งจดหมายให้นางเมื่อคืนนี้เป็นคนสร้างสถานการณ์ทั้งหมด ตั้งแต่ที่นางได้รับจดหมายฉบับนั้นและเริ่มวางแผน นางก็กลายเป็นเบี้ยในมือของอีกฝ่าย!

บางทีคนที่ช่วยนางลอบวางยาพิษหยีเฟยในวังครั้งก่อน อาจเป็นคนที่ส่งจดหมายถึงนาง หรือบางทีอาจเป็นคนที่ได้รับผลประโยชน์มากที่สุดในวันนี้

แต่นางไม่มีหลักฐานใดๆ เลย

เมื่อฟังข้อแก้ต่างของหนานชิงชิงอย่างถี่ถ้วน หนานหว่านเยียนก็หรี่ตาลง

ความจริงนางยังสงสัยว่า หนานชิงชิงคนเดียวไม่สามารถสร้างสถานการณ์ครั้งนี้ได้ แต่หากเบื้องหลังหนานชิงชิงมีคนคอยช่วยเหลืออยู่ และคนผู้นั้นย้ายข้างเมื่อจวนตัว วางแผนการทุกอย่างใหม่ ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

ท้ายที่สุด...คนที่ต้องการให้นางยุ่งกับกู้โม่หลิงและวางเพลิงเพื่อเผานางให้ตาย เห็นได้ชัดว่าเป็นการกระทำของคนสองคน

แต่ว่า คนที่ช่วยเหลือหนานชิงชิง จะเป็นใครได้?

ทุกคนรู้สึกว่าสิ่งที่หนานชิงชิงพูดมีเหตุผล แม้ว่าหนานชิงชิงจะน่าสงสัยมาก แต่ก็ไม่มีความสามารถและแรงจูงใจ

แต่จู่ๆ กู้โม่หานก็ยิ้มเยาะ พลางมองเหยียด

“พระชายาเฉิง พูดจาลอยๆ ไร้หลักฐาน เหตุใดท่านจึงบอกว่าชิวซวงสาวใช้ของท่านเห็นผู้อื่นเป็นนาย ทำงานให้ผู้อื่น? ข้าขอถามท่านว่า ตอนที่องค์หญิงเกิดเรื่อง ท่านมาพร้อมกับสาวใช้ผู้นี้หรือไม่?”

หนานชิงชิงตกตะลึงไปในทันที

เดิมทีนางคิดว่า กู้โม่หานจะเห็นแก่ไมตรีจิตระหว่างกันเป็นครั้งสุดท้าย ปล่อยนางไปสักครั้ง แต่ไม่คาดคิดว่า เขาจะสืบสาวไต่ความนางจนถึงที่สุด

แต่นางก็ไม่ใช่คนที่จัดการได้ง่ายเช่นกัน