ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 547

มีข่าวเกี่ยวกับวันที่หยุนอี่ว์โหรวร่วมหลับนอนกับกู้โม่หานแล้วหรือ?

ดวงตาของหนานหว่านเยียนเป็นประกาย “เจ้าว่ามา”

เซียงอวี้มองไปที่หนานหว่านเยียนอย่างระมัดระวัง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงไม่แน่ใจ

“คืนนั้น พระชายารองหยุนไปที่เรือนของท่านอ๋องจริงๆ”

“แต่ก่อนหน้านั้น พระชายารองหยุนได้ไปตามหาหวางหมัวมัวที่เรือนจิ้งฉานก่อน ตอนนั้นนางบอกหวางหมัวมัวว่าท่านอ๋องเกิดเรื่อง ขณะนั้นเป็นเวลายามสอง พูดจบหวางหมัวมัวก็จัดการให้นางไปที่เรือนซีเฟิง จากนั้นก็อยู่กับท่านอ๋อง…”

คำพูดตอนท้าย เซียงอวี้ไม่ได้พูด ถึงอย่างไรทุกคนก็รู้เรื่องหยุนอี่ว์โหรวร่วมหลับนอนกับกู้โม่หานอยู่แล้ว

แต่ว่า เซียงอวี้ก็มีบางอย่างไม่เข้าใจ

ทั้งๆ ที่วันนั้นเวลายามสอง ท่านอ๋องอยู่กับพระชายา ตอนที่พระชายากลับเรือนเซียงหลินก็เป็นเวลายามห้าแล้ว

เกิดอะไรขึ้นในระหว่างนั้นกันแน่?

หรือว่าท่านอ๋องสามารถอยู่ร่วมกับพระชายาและพระชายารองหยุนได้ในเวลาเดียวกัน…

เป็นไปได้อย่างไร?!

หนานหว่านเยียนฟังเซียงอวี้พูดจนจบ ความรู้สึกบางอย่างที่อธิบายไม่ได้ก็ปรากฏขึ้นในแววตา

นางเม้มริมฝีปากแดง กำนิ้วเรียวยาวแน่น

“แล้วนางรู้ได้ยังไงว่ากู้โม่หานถูกวางยา?”

เซียงอวี้ได้สติกลับมาทันที แล้วเอ่ยอย่างเคารพ “ว่ากันว่า นางขอร้องให้หมอประจำจวนบอกนาง”

“หยุนอี่ว์โหรวขอร้องหมอประจำจวน?” ทันใดนั้น หนานหว่านเยียนยิ้มเยาะออกมาทันที ดวงตางดงามเต็มไปด้วยความเย็นชา “เกรงว่าพวกเขาจะสมคบคิดกันมานานแล้ว”

เพราะตอนนั้นฉินมู่ไป๋เป็นคนวางยาพิษกู้โม่หาน เรื่องแบบนี้เขาจะไม่ยอมให้ใครในจวนเที่ยวพูดไปข้างนอกเป็นอันขาด ในเมื่อหมอประจำจวนบอกหยุนอี่ว์โหรวได้ นั่นหมายความว่าหมอประจำจวนเป็นคนของหยุนอี่ว์โหรว

และจากการคาดการณ์นี้ คืนนั้นหยุนอี่ว์โหรวน่าจะร่วมหลับนอนกับกู้โม่หานจริงๆ

เซียงอวี้รู้บ้างไม่รู้บ้าง กะพริบตาอย่างงุนงง “พระชายา ท่านหมายความว่ายังไง?”

หนานหว่านเยียนจิตใจว้าวุ่น ดูหดหู่อย่างบอกไม่ถูก นางพยายามข่มความไม่พอใจ ไม่อธิบายอะไรเพิ่มเติม “ไม่มีอะไร ข้าแค่รู้สึกว่า ตัวเองประเมินหยุนอี่ว์โหรวต่ำเกินไป เจ้าไปพักผ่อนได้แล้ว เรื่องนี้ต้องขอบคุณสำหรับความเหน็ดเหนื่อย”

“ไม่เหนื่อยๆ เจ้าค่ะ!” เซียงอวี้รีบส่ายหน้า ขณะที่กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ก็เห็นสีหน้าของหนานหว่านเยียนดูไม่ค่อยดีนัก จึงไม่ได้พูดอะไรมากในตอนท้าย ถอยออกไปอย่างรู้จักวางตัว