ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 581

หยุนอี่ว์โหรวสงบสติอารมณ์ลง แล้วตะโกนเรียก “ปี้หยุน”

ปี้หยุนรออยู่นอกประตูเป็นเวลานานแล้ว ในเวลานี้ ใบหน้าของนางมีรอยยิ้มประจบประแจง รีบเข้ามาหาหยุนอี่ว์โหรวอย่างรวดเร็ว “คุณหนู มีอะไรให้รับใช้เจ้าคะ?”

นางไม่สนใจท่าทีของกู้โม่หานที่มีต่อหยุนอี่ว์โหรวว่าเป็นอย่างไรในตอนนี้ ท้ายที่สุดเมื่อเด็กเกิดมา กู้โม่หานจะเปลี่ยนไปแน่นอน

ท้ายที่สุดจะมีพ่อคนไหนที่ไม่รักเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองบ้าง?

หยุนอี่ว์โหรวพอใจกับท่าทางเลียแข้งเลียขาประจบประแจงของปี้หยุนมาก

“เมื่อครู่ ท่านอ๋องอนุญาตให้ข้ากลับไปเยี่ยมจวนแม่ทัพ เจ้าไปตระเตรียมเถอะ เดี๋ยวข้าจะไปพบฮูหยินแม่ทัพ ถามดูว่าเวลาคลอดลูกต้องระวังอะไรบ้าง”

“อย่างไรเสียข้าก็ตั้งท้องลูกคนแรก ทำอะไรไม่เป็นเลย ถ้าทำให้ลูกของท่านอ๋องลำบาก ข้าจะมีความผิด”

ปี้หยุนเข้าใจทันที ดวงตาเป็นประกายสว่างไสว

“คุณหนูไม่ต้องกังวล บ่าวเข้าใจแล้วว่าต้องตระเตรียมยังไง! ท่านรอในห้องสักครู่ บ่าวตระเตรียมเสร็จแล้วจะมาช่วยท่านเปลี่ยนเสื้อผ้า!”

ตอนนี้สถานะของหยุนอี่ว์โหรวไม่ใช่ธรรมดาแล้ว ในท้องคือซื่อจือหรือไม่ก็จวิ้นจู่!

กลับมาจวนแม่ทัพคราวนี้ จะเสียหน้าไม่ได้!

“อืม” หยุนอี่ว์โหรวพยักหน้าแสร้งทำเป็นซาบซึ้ง มองตามปี้หยุนออกไป

บนใบหน้าของนาง รอยยิ้มอำมหิตชั่วร้ายปรากฏขึ้นช้าๆ

เมื่อนางกลับถึงจวนอย่างมีหน้ามีตา ก็ต้องการบอกให้ทุกคนรู้ หยุนอี่ว์โหรวจะไม่มีวันพ่ายแพ้!

ตั้งแต่ปี้หยุนรู้ว่าหยุนอี่ว์โหรวตั้งครรภ์ ประสิทธิภาพในการทำงานก็เพิ่มสูงขึ้น ไม่นานนางก็กลับมาถึงเรือนจู๋หลาน เพื่อช่วยหยุนอี่ว์โหรวเปลี่ยนเสื้อผ้า

หยุนอี่ว์โหรวเปลี่ยนไปใส่อาภรณ์เมฆที่ดีที่สุด เครื่องประดับวาดลวดลายที่คัดสรรมาอย่างดี ยังมีการแต่งหน้าที่ทำให้นางดูมีราศีอีกด้วย

นางนั่งอยู่หน้ากระจกทองแดงมองพิจารณาใบหน้าตัวเองอย่างถี่ถ้วน ทันใดนั้นก็ยิ่งนึกอิจฉาหนานหว่านเยียนขึ้นมา

ไม่ว่านางจะแต่งตัวอย่างไร ก็ไม่มีเอกลักษณ์แบบหนานหว่านเยียน แต่มันก็ไม่สำคัญ ช้าเร็วนางก็ต้องทำลายหน้าตาของหนานหว่านเยียนอยู่ดี

คิดได้แล้ว หยุนอี่ว์โหรวก็ลุกขึ้น แสร้งทำเป็นเดินออกไปอย่างอบอุ่นอ่อนโยนท่ามกลางเสียงสรรเสริญเยินยอประจบสอพลอของปี้หยุน

ที่ประตูจวนอี้อ๋อง รถม้ากลับจวนแม่ทัพถูกตระเตรียมไว้พร้อมแล้ว

ไม่เพียงแค่นั้น ปี้หยุนยังสั่งให้คนนำของดีๆ มากมายไปเก็บไว้ที่ด้านหลังของรถม้า สร้างความหรูหราฟุ่มเฟือยให้กับหยุนอี่ว์โหรวเป็นอย่างมาก

ที่ประตูจวนอี้อ๋องมีผู้คนขวักไขว่ไปมาไม่ขาดสาย ความอิจฉาริษยาในสายตาของคนเหล่านั้นทำให้จิตใจอันฟุ้งเฟ้อของหยุนอี่ว์โหรวรู้สึกพึงพอใจอย่างมาก

นางมองไปที่ปี้หยุน จงใจพูดเสียงดัง

“ปี้หยุน ตอนนี้ข้าตั้งครรภ์ เคลื่อนไหวไม่ค่อยสะดวก เดี๋ยวเจ้าบอกให้พลขับช้าลงหน่อย”

ปี้หยุนตอบอย่างดีอกดีใจ “เจ้าค่ะ บ่าวจะบอกให้พลขับช้าลงหน่อย หากไม่ทันระวังทำให้เด็กในท้องของท่านบาดเจ็บ เขาจะชดใช้ไม่ไหว”

พูดจบ ปี้หยุนก็ช่วยประคองหยุนอี่ว์โหรวขึ้นรถ

ผู้สัญจรผ่านไปมาที่ชะลอฝีเท้าดูต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่ก เบิกตากว้างด้วยความตกใจ

พระชายารองหยุนตั้งครรภ์จริงหรือ?

ดูเหมือนว่าอี้อ๋องจะมีลูกชายหรือไม่ก็ลูกสาวเพิ่มแล้ว!

ในไม่ช้า ข่าวการตั้งครรภ์ของหยุนอี่ว์โหรวก็แพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวง กลายเป็นเรื่องที่รู้กันทั่วบ้านทั่วเมือง

หยุนอี่ว์โหรวกลับมาถึงจวนแม่ทัพตามที่ต้องการ ตอนแรกยังคิดว่าสามารถเอาเรื่องตั้งครรภ์มาโอ้อวดได้

แต่ไม่คิดว่า กลับไม่มีใครในจวนแม่ทัพมาต้อนรับนางสักคน ฮูหยินแม่ทัพก็มองนางด้วยสีหน้ารังเกียจ คำพูดเต็มไปด้วยการเสียดสี

“อ้าว ข้างนอกเสียงดังเอะอะ ข้าก็นึกว่าใครมา ที่แท้ก็เจ้านี่เอง”

หยุนอี่ว์โหรวนึกเกลียดชังอยู่ในใจ แต่ภายนอกกลับแสร้งทำเป็นเคารพ “ฮูหยิน โหรวเอ๋อร์กลับจวนมาพบท่านและท่านแม่ทัพ ไม่รู้ว่าท่านแม่ทัพอยู่ที่ไหนหรือ?”

นางเข้าใจว่าตัวเองเป็นเพียงญาติห่างๆ ของจวนแม่ทัพ ได้รับการปฏิบัติเหมือนเป็นสตรีที่ประจบประแจงคนใหญ่คนโตเพื่อแสวงหาชื่อเสียงและผลประโยชน์จากทุกคนในจวนแม่ทัพ