ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 595

“จวิ้นจู่เล็กทั้งสองยังเฝ้าดูแลท่านอยู่ทั้งวันทั้งคืน บ่าวเห็นแล้วรู้สึกเป็นห่วงและรักสุดหัวใจ ไม่นานมานี้เพิ่งปลอบจวิ้นจู่เล็กทั้งสองให้หลับและพาพวกเขาไปที่ห้องข้างๆ”

หยีเฟยถึงกับโคม่าแล้วหรือ?

ทำไมมันช่างบังเอิญเช่นนี้?

ร่องรอยของความประหลาดใจฉายผ่านดวงตาที่สวยงามของหนานหว่านเยียน และเมื่อนึกถึงเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ สองคนที่ต้องทนทุกข์ทรมานเพราะนาง นางรู้สึกเป็นทุกข์ไม่สบายใจมากขึ้นทันที

แต่ตอนนี้มีเรื่องที่สำคัญกว่านี้ นางกำนิ้วแน่น "วันนี้ท่านอ๋องเจ็ดแต่งงาน มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า?"

เดิมทีนางควรจะสมรู้ร่วมคิดก่อกบฏกับกู้โม่หาน แต่นางกลับล้มลงโดยไม่คาดคิดอย่างไม่มีเหตุผล และตอนนี้นางก็ยังปลอดภัยอยู่ นี่หมายความว่ากู้โม่หานทำสำเร็จหรือไม่?

เซียงเหลียนตอบทันที: "มีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นจริง ๆ วันนี้ท่านอ๋องเจ็ดแต่งงาน ชี่กุ้ยเฟยวางยาพิษให้ฮ่องเต้อดีตเพื่อที่จะก่อการกบฏและแย่งชิงบัลลังก์ แต่ท่านอ๋องก็สงบเรื่องนี้ลง แต่ก็เนื่องจากฮ่องเต้อดีตอาการหนักสาหัสสิ้นพระชนม์ ตอนนี้ ท่านอ๋องก็กลายเป็นฮ่องเต้องค์ใหม่แล้ว ท่านกับจวิ้นจู่เล็กทั้งสองก็จะต้องเข้าวังในอีกไม่กี่วันเองเพื่อรับพระราชโองการแต่งตั้ง!"

หนานหว่านเยียนฟังคำพูดของเซียงเหลียน และรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่ชี่กุ้ยเฟยถึงกับก่อกบฏในขณะนี้ และนางยิ่งไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าแผนการยึดอำนาจของกู้โม่หานจะเป็นไปอย่างราบรื่นขนาดนี้

นางหัวเราะเยาะทันที "ในที่สุดเขาก็ได้สมปรารถนาจริง ๆ"

กู้โม่หานได้สมความปรารถนาแล้ว ก็แสดงว่าความร่วมมือกับนางก็สิ้นสุดลง

เซียงเหลียนไม่เข้าใจทัศนคติทางอารมณ์ของหนานหว่านเยียนที่มีต่อกู้โม่หาน แต่น่าจะมีความสุขด้วย อยากจะพูดอะไร แต่ว่าก็ไม่ได้เปิดปาก

หนานหว่านเยียนหลับตา “มีอะไรอีกไหม”

เซียงเหลียนเม้มริมฝีปาก ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดต่อว่า "เมื่อวานท่านโคม่า พระชายารองหยุนถูกพบว่าท้องแล้ว..."

เรื่องนี้ไม่สามารถปกปิดได้ ทุกคนในวังรู้กันหมดว่า พระชายารองหยุนมีลูกของท่านอ๋องแล้ว และนางยังป่าวประกาศไปทั่วจนคนทั้งเมืองรู้เรื่องนี้หมด

ไม่รู้ว่าท่านอ๋องจะกลับมาเมื่อไร ดังนั้นให้นางพูดถึงเรื่องนี้เป็นการส่วนตัว และจะช่วยปลอบอารมณ์ของพระชายาให้หน่อย

หยุนอี่ว์โหรวท้องแล้วหรือ?

หัวใจของหนานหว่านเยียนสั่นอย่างรุนแรง แต่นางไม่รู้ว่าเป็นเพราะความทรงจำของนางได้กลับมาหรือไม่ ไม่เพียงแต่ตกใจ แต่ยังรู้สึกเจ็บปวดเหมือนลึกเข้าไปในกระดูก

กู้โม่หานชอบหยุนอี่ว์โหรว และตัวตนของนางในอดีตมองเห็นได้อย่างชัดเจนที่สุด

ก่อนที่นางจะแต่งงานกับกู้โม่หาน นางเคยไปขอร้องที่หนานฉีซานให้เขาที่จะให้โอกาสนางเข้าร่วมงานเลี้ยงในฤดูใบไม้ผลิ เพียงเพราะกู้โม่หานก็จะไปด้วยเหมือนกัน

ในวันนั้นใจนางเต็มไปด้วยความสุข สวมชุดที่สวยที่สุดของนาง และให้บ่าวแต่งตัวให้นางแต่เช้าเลย

นางมีใบหน้าที่น่าเกลียด และกลัวที่จะทำให้กู้โม่หานไม่พอใจอีก ดังนั้นนางจึงสวมผ้าคลุมหน้า เมื่อมาถึงงานเลี้ยง นางรวบรวมความกล้าไปทักทายกู้โม่หาน

แต่สุดท้าย กู้โม่หานกับมองไปที่นางอย่างขยะแขยง "หนานหว่านเยียน ข้าพูดเป็นร้อยครั้งแล้ว อย่ายืนอยู่หน้าข้า มาบังสายตาข้าอีก!"

สมองของนางไม่ค่อยดีนัก และจริงใจไม่ยี่หระด้วย แม้ว่านางจะเสียใจกับท่าทีของเขา แต่ก็ไปเข้าใกล้ชิดกับเขาอย่างไม่มีความละอายแม้แต่น้อยนิด

กู้โม่หานเกลียดนางมากยิ่งขึ้นทุกที และนางก็กลัวอยู่มากที่จะทำให้เขาไม่พอใจ จึงตามเขาอย่างมีระยะไกลห่าง ๆกัน เมื่อเห็นว่ากู้โม่หานทำดีต่อหยุนอี่ว์โหรวซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของจวนแม่ทัพ นางรู้สึกหดหู่ใจมาก

เมื่อนางพบหยุนอี่ว์โหรวครั้งแรก นางก็รู้ว่ากู้โม่หานทำดีกับหยุนอี่ว์โหรวมาก ตอนนั้น นางโง่และไร้เดียงสา และยังคิดว่าหยุนอี่ว์โหรวเป็นบุคคลที่สำคัญมากสำหรับกู้โม่หาน และนางก็ทำดีต่อหยุนอี่ว์โหรวเป็นอย่างมาก ในทุกๆ ที่.

น่าเสียดายที่หลังจากการต่อสู้ระหว่างสิบปีที่แล้วของทั้งเปิดเผยและลับๆ นางเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าหยุนอี่ว์โหรว ไม่ได้ใจดีอย่างที่นางปรากฏอย่างเปิดเผย และการที่หยุนอี่ว์โหรวเกลียดไม่ชอบนางนั้นเป็นเรื่องจริงและไม่เคยปกปิดเลย

นางไม่ชอบหยุนอี่ว์โหรวที่เป็นแบบหน้ามะพลับ ลับหลังตะโก แต่น่าเสียดายที่นางโง่เกินไป ตกอยู่ในกับดักของหยุนอี่ว์โหรวหลายครั้ง และถูกกู้โม่หานมาดุว่าหลายครั้งด้วยเหมือนกัน

ช่วงเวลาที่ลำบากที่สุดก็คือที่งานเลี้ยงฤดูใบไม้ผลิ

ในเวลานั้นนางและกู้โม่หานได้กำหนดวันแต่งงานครั้งใหญ่แล้ว และเข้าร่วมงานเลี้ยงฤดูใบไม้ผลิ ยิ่งไปพัวพันกับ กู้โม่หานอีก หยุนอี่ว์โหรวโกรธเคืองมาก และล่อพานางไปที่มุมที่มีคนน้อยบางและให้คนใช้หลายคนจับนางไว้ลง กับพื้น เอาน้ำที่เหม็นหืนเข้าคอนางด้วย