ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 630

อะไรนะ?!

ความวัวยังไม่ทันหายความควายก็เข้ามาแทรก ข่าวการหายตัวไปของหนูน้อยทั้งสองคน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะทำให้กู้โม่หานที่เดิมทีจิตใจกระวนกระวายไม่เป็นสุขจะยิ่งหวาดกลัวมากขึ้นเท่าไหร่

เขาเพียงรู้สึกว่าอากาศรอบๆ ตัวบางเบาลง เสียงร้องที่โมโหเดือดดาลอย่างยิ่งก็ดังขึ้นมาทันที “เซียงอวี้!”

เดิมทีเซียงอวี้รออยู่ด้านนอกตำหนัก เพลานี้ได้ยินเสียงตะโกนลั่นของกู้โม่หาน ขาก็อ่อนระทวยไปหมด นางรีบเข้าไปในตำหนักแล้วหมอบอยู่ข้างเตียง ตาทั้งคู่แดงก่ำเพราะร้องไห้

“ฝ่าบาท เป็นเพราะบ่าวปฏิบัติหน้าที่บกพร่อง!

กู้โม่หานไม่อยากฟังคำแก้ตัว นัยน์ตาดำมืดราวกับยามค่ำคืนเพลานี้แดงก่ำ “พวกนางหายตัวไปได้อย่างไร?”

เซียงอวี้ระงับความกลัวเอาไว้ แล้วเอ่ยอย่างรีบร้อน “วันนี้ตอนพิธีเซ่นไหว้สวรรค์ องค์หญิงน้อยทั้งสองอยากไปปลดทุกข์ บ่าวจึงพาพวกนางไป แล้วเฝ้าอยู่ด้านนอก”

“แต่ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังไปทั่วจากด้านข้างแท่นบูชา ภายในใจของบ่าวรู้สึกกระวนกระวาย จึงรับวิ่งเข้าไปหาองค์หญิงน้อยทั้งสอง แต่หลังเข้าไปแล้วจึงพบว่า องค์หญิงน้อยทั้งสองหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ หาอย่างไรก็หาไม่เจอ……”

นางหาองค์หญิงทั้งสองไม่พบ ดังนั้นจึงกลับมายังแท่นบูชา เพื่อขอความช่วยเหลือ แต่พบว่าสถานการณ์ที่แท่นบูชานั้นแย่ยิ่งกว่า ฮองเฮาติดอยู่ในกองไฟ ฝ่าบาทพุ่งเข้าไปช่วยฮองเฮาราวกับคนบ้า แต่กลับช่วยออกมาไม่ได้……

น้ำตาของเซียงอวี้รินไหลลงมา เงยหน้ามองกู้โม่หาน แล้วเอ่ยอย่างโศกเศร้า: “ฝ่าบาท หลายวันมานี้ฮองเฮาเหนียงเหนียงใช้ชีวิตอย่างเจ็บปวดทรมานอย่างยิ่ง นางเคยพูดกับบ่าว ว่าไม่อยากอยู่เคียงข้างท่านแล้ว ตอนนี้ไปแล้ว บางที……บางทีอาจเป็นสิ่งที่เหนียงเหนียงต้องการ……” เป็นความตั้งใจของเหนียงเหนียงเหนียงเหนียงไม่อยากมีชีวิตต่อไปแล้ว

นางรู้สึกเสียใจ ตำหนิตัวเอง และโศกเศร้ายิ่งนัก

หากรู้ว่าจะเป็นเช่นนี้ นางจักไม่ห่างจากฮองเฮาเหนียงเหนียงเป็นแน่ และองค์หญิงน้อยทั้งสองด้วย!

ได้ยินเซียงอวี้พูดเช่นนี้ นัยน์ตาทั้งคู่ของกู้โม่หานก็แน่นิ่ง เพียงรู้สึกว่าฟ้าจะถล่มลงมาแล้ว มือที่บาดเจ็บกำเสื้อตรงอกแน่น เจ็บปวดจนแทบหยุดหายใจ

ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงสายตาเย็นชาและไม่เป็นมิตร และคำพูดไร้น้ำใจของนางเมื่อวานนี้ ------

“หากท่านยังบีบบังคับให้ทำต่อไปอยู่เช่นนี้ ยังนำหนูน้อยทั้งสองคน หรือท่านน้าของข้ามาบีบบังคับข้าต่อไป สุดท้าย จักได้รับเพียงศพของข้าเท่านั้น!”

หรือว่า เป็นเพราะนางเกลียดชังเขามากจริงๆ ถึงได้ยอมตายดีกว่ายอมเป็นฮองเฮาของเขา?

ความเย็นในร่างกายของเขาพรั่งพรูออกมาไม่หยุด เจ็บปวดราวกับมีดกรีดใจ ใบหน้าหล่อเหลาขาวซีด

หว่านเยียน นางต้องลงโทษเขาถึงเพียงนี้เลยหรือ……

ทุกคนไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง เฝ้ามองการเปลี่ยนแปลงอากัปกิริยาของกู้โม่หานกันอย่างระมัดระวัง

ต้องรู้ว่า ฝ่าบาทรักใคร่เอ็นดูองค์หญิงน้อยทั้งสองและฮองเฮาเหนียงเหนียงเป็นที่สุด เพลานี้ไม่เพียงแต่ฮองเฮาเหนียงเหนียงตายแล้วเท่านั้น แต่องค์หญิงน้อยเองก็ไม่มีข่าวคราวเช่นกัน