ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 663

เกี๊ยวน้อยพิงในอ้อมแขนของกู้โม่หานไว้ และมองไปที่ทิศทางของห้องโถงด้านข้างอย่างประหม่า

มือเล็ก ๆ คู่นั้นจับเสื้อผ้าบนไหล่ของกู้โม่หานให้แน่น และดวงตาก็สว่างขึ้น

หวังว่าท่านแม่และน้องชายหลินเอ๋อร์จะสามารถปลอดภัยให้ได้ทั้งคู่

ในขณะนี้ จากการนำของเฉินกงกง หมอหลวงเจียงก็มาถึงอย่างเร่งรีบ

เขาเช็ดเหงื่อออกจากศีรษะและคุกเข่าต่อหน้ากู้โม่หาน หอบพูดว่า “กระหม่อมมาสาย ขอให้ฝ่าบาทยกโทษให้ด้วย ไม่ทราบว่าตอนนี้ซื่อจือเตี้ยนเซี่ยอยู่ที่ไหน?”

เมื่อเกิดโรคไอขึ้นมา จะทำให้คนตายในไม่กี่นาที เขาได้รีบมาที่นี่ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว หวังว่าเสี่ยวซื่อจือจะไม่เป็นไร

กู้โม่หานเหลือบมองไปที่หมอหลวงเจียงด้วยดวงตาที่เย็นชาและแคบของเขา และริมฝีปากบาง ๆ ของเขาขยับเล็กน้อยกำลังจะพูด ได้ยินเสียงที่ชัดเจนของผู้หญิงที่มาจากทิศทางห้องโถงทันที

“ฝ่าบาท ซื่อจือเตี้ยนเซี่ยตอนนี้อาการดีขึ้นแล้ว แต่โปรดขอให้หมอหลวงท่านนี้ช่วยวินิจฉัยอีกรอบหนึ่ง เผื่อว่าหากยังมีปัญหาอีก”

พอพูดจบ ฝูงชนก็ส่งเสียงวุ่นวายกัน

ทุกคนมองไปที่หนานหว่านเยียนซึ่งอุ้มหลินเอ๋อร์อยู่ในอ้อมแขนและเดินกลับไปที่ห้องโถงใหญ่ และเห็นว่าสีหน้าของหลินเอ๋อร์ก็ดีขึ้นกว่าเดิมมาก ก็ไม่ได้ไอและหายใจไม่ออกอีกแล้ว แต่กลับมาเอนตัวพิงในอ้อมแขนของหนานหว่านเยียนอย่างเงียบ ๆ หลับไปอย่างสบาย

ใบหน้าเล็ก ๆ ของเขาสั่นไปสั่นมา ดูน่ารักมาก ทุกคนอดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้าง

“ไม่คาดคิด คาดไม่ถึงเลยว่า ช่วยชีวิตเสี่ยวซื่อจือไว้ได้จริงๆ?!”

“ไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าจวนแม่ทัพจะมีพรสวรรค์เช่นนี้! เมื่อก่อน ฮองเฮาได้ใช้ขวดและกระป๋องต่าง ๆช่วยชีวิตคน แต่ตอนนี้สาวใช้คนนี้ก็ช่วยชีวิตคนด้วยเข็มเงินและสมุนไพร มีความสามารถด้วยจริงๆ”

“แม่ทัพน้อย สาวใช้ของท่านไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาจริงๆ!”

หยุนเหิงหัวเราะอยากจะขอไปที แต่ใจเขากลับเหมือนกินปูนร้อนท้องอยู่ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแกล้งทำเป็นไม่สะทกสะท้าน

หนานหว่านเยียนอุ้มหลินเอ๋อร์มาหาหมอหลวงเจียง และเมื่อเดินผ่านกู้โม่หาน ซึ่งมักจะรู้สึกมีสายตาร้อนรนคลั่งไคล้จ้องมองมาที่ตัวนางเอง