เท่เฟยได้ยินดังนั้นดวงตาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาเล็กน้อย ชี้บอกหวางหมัวมัวพลางกล่าวว่า “พาคนเข้ามา”
“เพคะ” หวางหมัวมัวตอบแล้วรีบเดินไปเปิดประตูตำหนัก
หลังจากนั้น หลิวช่างชูก็พาเหล่าขุนนางเข้าไปในตำหนักอู๋ขู่ราวกับฝูงผึ้ง…
คนกลุ่มหนึ่งคุกเข่าลงอย่างหนักแน่นต่อหน้าเท่เฟย หยุนเหิงก็ไม่มีข้อยกเว้น เขาถูกดึงลงให้คุกเข่าต่อหน้าเท่เฟย
เท่เฟยมองดูขุนนางชั้นผู้ใหญ่พลางขมวดคิ้วบางๆ “ใต้เท้าทุกท่าน นี่คือ?”
หลิวช่างชูโค้งคำนับนางอย่างหนักแน่น “เท่เฟยเหนียงเหนียงได้โปรดอนุญาตให้หม่อมฉันพูดได้อย่างอิสระ ตอนนี้ฮ่องเต้ได้บังคับให้พาคู่หมั้นของแม่ทัพน้อยเข้ามาในวังเพื่ออยู่เคียงข้างเขา”
“ฮ่องเต้กำลังฝ่าฝืนระเบียบประเพณี ในฐานะฮ่องเต้ จะกระทำการไม่ดี ละเมิดธรรมเนียมประเพณีได้ยังไง!”
“หากปล่อยให้สิ่งต่างๆ ดำเนินต่อไป หม่อมฉันเกรงว่า ทุกคนในวังนี้จะคัดค้านฮ่องเต้ แต่ฮ่องเต้จะปิดประตูไม่พบใคร นี่คือสถานการณ์เร่งด่วน หม่อมฉันข้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากมาพูดคุยกับท่าน!”
หยุนเหิงหาจังหวะแทรกไม่ได้ กลัวว่าพูดมากไปจะผิดมากไปอีก เพื่อไม่ให้เรื่องราวแย่ลง
เท่เฟยไม่ชัดเจนว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร และไม่ต้องการเข้าไปแทรกแซงด้วย
ยิ่งไปกว่านั้น การจากไปของหว่านเยียนทำให้โม่หานได้รับความกระทบกระเทือนอย่างหนัก แต่เขาก็ไม่น่าถึงกับกลายไอ้สารเลวเที่ยวแย่งภรรยาชาวบ้าน เรื่องนี้มันแปลกจริงๆ
แต่ในตอนนี้หลิวช่างชูและคนอื่นๆ ต่างก็เป็นขุนนางซื่อสัตย์น้ำดี กู้โม่หานหลีกเลี่ยงไม่ยอมพบ มันค่อนข้างไม่เหมาะสม
เพื่อให้สถานการณ์มีเสถียรภาพ เท่เฟยทรงปลอบประโลมฝูงชนอย่างอ่อนโยน “หลิวช่างชูอย่ากังวลไป เรื่องนี้ข้าพอจะเข้าใจบ้างแล้ว”
“พวกเจ้าไม่ต้องกังวล ข้าจะไปคุยกับเขาตามลำพัง สอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ และจะให้คำตอบที่น่าพอใจโดยเร็ว”
หยุนเหิงได้ยินดังนั้นก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ถ้าเท่เฟยไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ตามลำพัง เรื่องนี้คงจะพูดได้ง่ายกว่า อย่างน้อยมันก็ง่ายกว่าที่เขาคิดไว้มาก
ไม่ทันรอให้เขาดีใจเสร็จก่อน หลิวช่างชูที่อยู่ข้างๆ ก็ลืมตาขึ้น แล้วพูดอย่างตื่นเต้น
“เหนียงเหนียง! ท่านไม่รู้อะไรเลย เห็นได้ชัดว่าฮ่องเต้ไม่ต้องการจัดการกับไป๋จื่อ ไม่ยินดีส่งไป๋จื่อออกจากวัง ได้โปรดให้ขุนนางไปกับท่านด้วย เพื่อเกลี้ยกล่อมให้ฮ่องเต้เปลี่ยนความคิด
“มิฉะนั้นขุนนางและคนอื่นๆ จะรู้สึกว่าไร้ความสามารถ ไม่สามารถช่วยปูทางฮ่องเต้ในการเป็นนักปกครองที่ชาญฉลาดได้ ไม่กล้าสู้หน้าบรรพบุรุษของพวกเขาจริงๆ! ยอมตายเพื่อแสดงความภักดีเสียดีกว่า!”
ขุนนางที่อยู่ติดกันมองหน้ากัน ราวกับว่าพวกเขาตัดสินใจแล้ว ต่างพากันส่งเสียงเห็นด้วย ใช้ความตายมาบีบบังคับ
คนเหล่านี้พูดจารุนแรงเกินไป แม้แต่เท่เฟยยังสะดุ้งตกใจ “เหล่าขุนนางทั้งหลาย พวกท่านกรุณาใจเย็นๆ สงบสติอารมณ์ไว้”
“ข้ารู้ว่าเรื่องนี้มีผลกระทบอย่างมาก แต่พวกท่านเป็นขุนนางน้ำดีอันเป็นที่รักของฮ่องเต้ เป็นเสาหลักของประเทศ จะมาตายง่ายๆ ได้ยังไง?”
แต่หลิวช่างชูส่ายหน้าทั้งน้ำตาและน้ำมูก “หม่อมฉันแก่แล้ว ฮ่องเต้ไม่ยินดีฟังคำแนะนำของหม่อมฉันอีกต่อไปแล้ว…”
ทันใดนั้น เหมือนเขานึกอะไรออกบางอย่าง เขาคว้าแขนเสื้อของหยุนเหิงแล้วดึงเขาไปทางด้านข้าง ก่อนจะร้องไห้ฟูมฟายหนักยิ่งขึ้น
“ท่านไม่รู้หรอกว่า กว่าแม่ทัพน้อยจะหาลูกสะใภ้ได้ไม่ง่ายเลย ตอนนี้ก็ยังจะ…”
“แม่ทัพน้อยช่างน่าสงสาร เหนียงเหนียง หากขุนนางในปัจจุบันและกองทัพของแม่ทัพน้อยไม่สามารถเข้าเฝ้าฮ่องเต้ได้ ก็ไม่สบายใจจริงๆ”
“นอกจากนี้ เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องเลวร้าย ผู้หญิงคนนี้สามารถทำให้จิตใจของฮ่องเต้สั่นคลอน จะให้อยู่ในวังไม่ได้อีกแล้ว อีกอย่างหากฮ่องเต้ทรงเป็นแบบอย่าง ต่อไปทั้งในและนอกเมืองหลวง ทั่วราชสำนัก จะไม่เรียนรู้ในการกระทำเรื่องทรยศและผิดศีลธรรมหรอกหรือ?”
หยุนเหิงฟังที่หลิวช่างชูพูดดูถูกหนานหว่านเยียน ดวงตาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที
เขาสะบัดมือของหลิวช่างชูออก แล้วโขกศีรษะทำความเคารพต่อเท่เฟย
“เท่เฟยเหนียงเหนียง ไป๋จื่อเป็นผู้หญิงที่ดี นางไม่ได้ตั้งใจเข้าหาฮ่องเต้ แต่ฮ่องเต้ถูกใจ ถูกองค์หญิงอานผิงพาเข้ามาในวัง หม่อมฉันยินดีรับนางออกจากวัง เท่เฟยเหนียงเหนียงได้โปรดขอย่าถือโทษนางเลย นางไม่ผิด”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้
อ่าน ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ ตอนที่ 998 - 1,846 www.sunnewsfocus.com...
อ่านยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ ตอนที่ 998 - 1846 sunnewsfocus.com นะคะ...
ขัดใจหลายหย่าง 1. นางเอก - ก็รู้ว่าตัวเองสู้เเพ้อ๋องทุกครั้ง เเทนที่จะฝึกวิชาป้องกันตัวบ้าง เเต่ก็ไม่เห็นทำไร 2. ลูก - ก็เห็นอยู่ว่าเเม่ตัวเองทุกข์ใจที่ต้องอยู่กับอ๋อง เเทนที่จะสนับสนุนให้เลิก เเต่ยังจะให้คบกันต่อ คือพวกเอ็งจะขาดพ่อไม่ได้เลยรึไงฟะ 3. อ๋อง - รักเเต่ใช้วิธีผิด นางไม่ยอมก็ขังนางไว้ เจอผู้ชายคนไหนก็ขู่จะทำร้ายเค้า ? เป็นพระเอกที่ห่วยบัดซบ...
ใครที่คิดว่าหนานหว่านเยียนอคติเกินไป ลองย้อนไปดูสิ่งที่กู้โม่หานทำกับนางเอกในช่วงแรกๆ ว่ามันสมควรให้อภัยกันง่ายๆมั้ย...
ไม่แปลกหรอกที่นางเอกจะเกลียดกู้โม่หาน และไม่ยอมให้อภัยกู้โม่หาน ก่อนหน้านั้นหนานหว่านเยียนโดนทำร้ายทั้งกายและจิตใจมามาก โดนจับขังในเรือนเย็น ทั้งตั้งท้องลูก คลอดลูกเอง เลี้ยงเอง ข้าวที่จะกินแทบจะหาไม่ได้ พระเอกมักจะเลือกช่วยหยุนอี่โหรวก่อนนางเอกเสมอ สมควรได้รับที่สิ่งทำไว้ในอดีต นางเอกไม่ได้ทำอะไรผิดแต่โดนพระเอกกระทำมาโดยตลอด...
ดูๆ ไปแล้ว เรื่องนี้คงมีแค่ 997 ไม่ต่อแล้ว เศร้าไปสิ...
ดูๆ ไปแล้ว เรื่องนี้คงมีแค่ 997 ไม่ต่อแล้ว เศร้าไปสิ...
กลับมาอัพเดทหน่อยจ้า..แอด,😁😁...
รออัพเดทนะคะ...
ขอเรื่อง หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์...