ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 732

เมื่อพูดจบ หนานหว่านเยียนก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่งทันที รู้สึกว่าเลือดในร่างจับตัวเป็นลิ่ม ดวงตาของนางหดเกร็ง ถูกคำพูดของกู้โม่หานทำให้โมโหจนระเบิดหัวเราะออกมา

“เจ้าพูดอะไรน่ะ”

เมื่อครู่นางยังใจอ่อนลงให้กู้โม่หานเพราะคำพูดของเกี๊ยวน้อย แต่เพียงไม่นาน กู้โม่หานก็พ่นคำโง่ๆ เช่นนั้นออกมา

นางยังนึกว่าเขาโกรธมากขนาดนี้เพราะนางหลอกลวง กลับคาดไม่ถึงว่าที่แท้กู้โม่หานไม่เคยเชื่อนางมาตั้งแต่แรก ตอนแรกที่รู้ว่านางตั้งครรภ์ กลับคิดว่าเป็นลูกของคนอื่น

“ไม่ใช่หรือไร” ครั้งเดียวที่เขากับนางอาจมีความสัมพันธ์กัน ก็คือตอนเทศกาลปีใหม่ คืนนั้นความทรงจำของเขาสับสนมาก วันต่อมาเมื่อตื่นขึ้นมาคนที่อยู่ข้างกายคือหยุนอี่ว์โหรว เขาคิดว่าเขาไม่เคยมีอะไรกับหยุนอี่ว์โหรว เขาควรจะอยู่กับหนานหว่านเยียนถึงจะถูก

ทั้งตอนแรกเขาก็ตรวจสอบกับหนานหว่านเยียนแล้ว แต่หนานหว่านเยียนพูดอะไรงั้นรึ นางเอ่ยว่าไม่ได้อยู่กับเขา!

แถมหยุนอี่ว์โหรวก็ตั้งครรภ์ ต่อให้ไม่ยินยอม เขาก็ได้แต่ยอมรับ คนในคืนนั้นคือหยุนอี่ว์โหรวไม่มีผิด

แต่ตอนนี้แยกจากกันมาสองเดือน หนานหว่านเยียนที่หนีออกจากวังไปกลับตั้งครรภ์ ทั้งไม่กล้าบอกเขา ยังเก็บซ่อนเอาไว้มิดชิด หากเด็กคนนี้เป็นลูกเขาจริง นางจะปิดบังไปทำไม...

กู้โม่หานช้อนตาลง ยิ้มอย่างเศร้าสร้อย จับจ้องนัยน์ตาของนาง ความกระหายเลือดค่อยๆ รุนแรงขึ้น

“เจ้าบอกข้ามา ห้าปีเจอกันอีกครั้ง เจ้าไม่รักหรือเกลียดข้า ตอนนี้รังเกียจข้า เพราะชอบผู้อื่นแล้วใช่หรือไม่ เจ้าถึงคิดจะหย่ากับข้าอยู่ตลอด อยากจากไป ไม่ว่าข้าจะยอมอ่อนข้ออย่างไร เจ้าไม่เคยเหลียวแลข้าสักครั้ง กระทั่งแสร้งหนีออกจากวัง เพราะมีคนที่เจ้าชอบอยู่นอกวัง เจ้าอยากอยู่ร่วมชีวิตกับเขา เป็นเช่นนั้นใช่ไหม”

หนานหว่านเยียนรู้สึกผิดหวัง ยิ่งรู้สึกหดหู่ หลังจากโกรธขุ่นเคืองไป ความโมโหและหงุดหงิดที่ซ่อนอยู่ในใจก็พลุ่งพล่านออกมา

นางระงับความรู้สึกไม่สบายไว้ในใจ ฝืนความเปียกชื้นในเบ้าตากลับไป ยกริมฝีปาก น้ำเสียงเต็มไปด้วยการเสียดสี แต่ก็ยื่นมือออกมาปกป้องท้องตนเอง

“กู้โม่หาน ต่อให้ข้ามีคนที่ชอบ ลูกในท้องของข้าก็ไม่ใช่ลูกของเจ้า เจ้าต้องการอะไร”

“ต้องการชีวิตข้างั้นรึ”

เขาพูดอย่างทำอย่าง ก่อนหน้านี้พูดอยู่เสมอว่าชอบนาง แต่แค่เจอเรื่องนี้เข้า ก็สงสัยในตัวนางอย่างไร้ซึ่งเหตุผล

หรือในใจของเขา ภาพลักษณ์นางเลวร้ายขนาดนั้นเลยรึ

มันแย่จนทำเรื่องนอกใจไปมีอื่นเลยงั้นรึ

หนานหว่านเยียนมองท่าทางเคียดแค้นชิงชังของเขา ดวงตาเปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือกกว่าเดิม นางใจเต้นระรัว รู้สึกอึดอัด และตื่นตระหนกโดยไม่มีเหตุผล นางผลักกู้โม่หานออกทันที ใบหน้างดงามสงบนิ่ง มองเขาอย่างจริงจัง

“หากเจ้าคิดว่าเรื่องที่ข้าตั้งครรภ์ทำลายศักดิ์ศรีของเจ้า ทำลายชื่อเสียงฮ่องเต้ของเจ้า งั้นก็ดี”