ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 738

เสิ่นอี่ว์ที่ตามประกบหลัง เมื่อเห็นว่ากู้โม่หานกำลังไปตำหนักกวนโม่ สายตาพลันเย็นชาลงทันที เอื้อมมือไปลูบจดหมายในอก

หยุนอี่ว์โหรว ช่างเป็นเหตุแห่งความชั่วร้ายเลวทราม

ตำหนักกวนโม่ในขณะนั้นเอง หยุนอี่ว์โหรวนั่งอยู่ที่โต๊ะ ในมือถือเข็มปักผ้ากำลังปักอะไรบางอย่างอยู่

มุมปากของนางยกขึ้นเบาๆ ความพอใจในดวงตาเหนือคำบรรยาย

เมื่อคิดถึงสถานการณ์ในตอนนี้ กู้โม่หานกับหนานหว่านเยียนคงแตกหักกันแล้วกระมัง นางแค่นั่งบนภูดูเสือกัดก็พอแล้ว

แต่นางยังไม่ทันได้คิดจบ ประตูใหญ่ของตำหนักกวนโม่ก็ถูกคนเตะเปิดอย่างแรง เสียงโกรธเกรี้ยวพลันดังขึ้นมา

“หยุนอี่ว์โหรว!”

สีหน้าของหยุนอี่ว์โหรวเปลี่ยนไปเล็กน้อย หันหน้าไปก็มองเห็นกู้โม่หานที่ก้าวเท้ายาวเข้ามาตรงประตู

ร่างของชายหนุ่มสวมชุดคลุมมังกรเต็มไปด้วยความโอ่อ่า ใบหน้าหล่อเหลาเกลี้ยงเกลาอึมครึมเย็นชา หว่างคิ้วขมวดผูกกันเป็นปม

สีหน้าเสิ่นอี่ว์ที่อยู่ข้างหลังกู้โม่หาน ก็ไม่น่าดูเช่นเดียวกัน

หยุนอี่ว์โหรวตอบสนองทันที ลุกขึ้นด้วยความประหลาดใจระคนดีใจ ถือเสื้อผ้าเด็กที่ปักได้ครึ่งหนึ่งไว้ในมือ เร่งสาวเท้าเดินไปตรงหน้ากู้โม่หาน

นางกะพริบตา ดูบริสุทธิ์ผุดผ่องราวกับกวางน้อย คำพูดวาจาก็แฝงไปด้วยความเป็นห่วงและกังวลต่อกู้โม่หาน “ฝ่าบาท”

“เมื่อครู่อี่ว์โหรวกำลังปักผ้าให้ลูกในท้องอยู่ ไม่ได้ยินเสียงประกาศแจ้ง จึงมารับเสด็จไม่ทัน ขอฝ่าบาทโปรดลงโทษด้วยเพคะ”

ดวงตาเย็นชาดุจมีดของกู้โม่หานจ้องมองหยุนอี่ว์โหรว ไม่มีความเจ็บปวดและความโกรธแค้นจากการถูกทรยศแม้แต่น้อย ทั้งยังใจเย็นเป็นพิเศษอีกด้วย ดินเข้าห้องตามนางไป “ข้ามีเรื่องจักถามเจ้า”

เสิ่นอี่ว์ยืนอยู่ข้างนอกตำหนัก ไม่ได้เข้าไป

ซึ่งหยุนอี่ว์โหรวรู้ว่า กู้โม่หานต้องมาเพราะเรื่องของหนานหว่านเยียน

แต่นางก็พยักหน้าโดยสีหน้าไม่เปลี่ยน เอ่ยอย่างอ่อนโยนและสุภาพเรียบร้อย “แม้อี่ว์โหรวจะไม่รู้ว่าพระองค์มีเรื่องด่วนอันใด ทั้งยังมีโทสะมากเพียงนี้ แต่ฝ่าบาทก็ควรดื่มน้ำสักหน่อยค่อยตรัสเถอะเพคะ”