ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 739

เมื่อได้ยินหยุนอี่ว์โหรวก็ใจสั่นสะท้าน เจตนาฆ่าในดวงตาของเขาชัดเจน แต่นางก็กลับมาสงบสติอารมณ์ได้อย่างรวดเร็ว

ความดุร้ายฉายแวววาบในดวงตา นางร้องเสียงดังอย่างโศกเศร้าและอัดอั้นตันใจ “เพคะ ข้าโกหกจริงๆ เพคะ!”

“ที่จริงคืนนั้น ฮองเฮาเหนียงเหนียงเข้าไปในห้องของพระองค์ แต่หลังจากนั้นฮองเฮาเหนียงเหนียงจากไปก็เป็นเรื่องจริง อี่ว์โหรวเข้าห้องของพระองค์ พระองค์ก็มีความสัมพันธ์สามีภรรยากับอี่ว์โหรว หรือที่อี่ว์โหรวพูดมันผิดหรือเพคะ”

กู้โม่หานโกรธจัดทันที ดวงตาดำสนิทดุจหมึก ปกคลุมด้วยเมฆครึ้มขมุกขมัว “หยุนอี่ว์โหรว!”

ที่แท้เป็นเช่นนี้ เขาไม่ได้จำผิด ต่อให้ความทรงจำจะสับสน แต่เขาก็จำได้แม่น ว่าคืนนั้นเขามีความสัมพันธ์กับหนานหว่านเยียน!

แต่หยุนอี่ว์โหรวอาศัยความอดทนอันน้อยนิดสุดท้ายที่เขามีต่อนาง หลอกลวงเขามานานเช่นนี้!

หยุนอี่ว์โหรวกลับกุมหัวใจอย่างขมขื่น สีหน้าซีดเซียวเล็กน้อย “ฝ่าบาทเพคะ! อี่ว์โหรวรักพระองค์ รักพระองค์มากยิ่ง จึงได้คิดจะครอบครองความรักและความโปรดปรานของพระองค์แต่เพียงผู้เดียว ในฐานะสตรี และภรรยาผู้หนึ่ง ความรู้สึกเช่นนี้ไม่มีอะไรผิด!”

“หรือพระองค์ลืมไปแล้วว่า ตอนอี่ว์โหรวช่วยชีวิตพระองค์ พระองค์ตอบตกลงกับอี่ว์โหรวเช่นไร หรืออี่ว์โหรวไม่ควรได้รับความรักจากพระองค์ มากกว่าผู้อื่นหรือเพคะ...”

“พอแล้ว!” กู้โม่หานปวดหัวแทบแตก วาจาโต้เถียงและความคับข้องใจของหยุนอี่ว์โหรวนี้ ทำให้เขาโกรธยิ่งขึ้น “หยุนอี่ว์โหรว เจ้าโกหกแล้วยังจะสมเหตุสมผลอยู่อีกหรือ”

สายตาเย็นชาของเขาทิ่มแทงหยุนอี่ว์โหรว ร่างกายเย็นชาราวกับกำลังเทน้ำแข็งใส่หัวใจของหยุนอี่ว์โหรว “ในเมื่อเจ้ายอมรับแล้ว คืนนั้นเจ้าก็โกหก งั้นตอนนั้นข้าอาศัยอะไรที่ยังต้องเชื่อเจ้าอีก เจ้ากับข้ามีความสัมพันธ์สามีภรรยากันรึ”

“หยุนอี่ว์โหรว ลูกในท้องของเจ้า เดิมทีก็มิใช่ลูกข้า!”

วาจาเฉียบคมของกู้โม่หานราวกับสะกิดโดนอะไรบางอย่างในใจของหยุนอี่ว์โหรว

ดวงตานางสั่นไหวอย่างรุนแรง สองขาเริ่มอ่อนแรง กุมท้อง ด้วยสีหน้าเจ็บปวดเสียใจ

“ฝ่าบาท พระองค์ตรัสเช่นนี้ได้อย่างไร หรืออี่ว์โหรวในใจของพระองค์ขี้โกหกขนาดนั้นเลยหรือเพคะ”