ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 75

“ช่างใจกล้ายิ่งนัก! ถึงขั้นกล้าวางยาในอาหารของข้า!”

ต้องเป็นเพราะหนานหว่านเยียนสอนจนเสียนิสัย ไม่ได้ เรื่องว่าจ้างท่านอาจารย์มาสอนเด็กสองคนนั้นต้องรีบจัดการให้เร็วที่สุด! ถ้ายังเป็นเช่นนี้ต่อไป ทั้งสองคนคงจะกลายเป็นหนานหว่านเยียนตัวน้อยอีกสองคนแน่ๆ!

พอได้ยินเช่นนี้ เสิ่นอี่ว์ก็ตากระตุก และอดที่จะแสดงความเห็นใจออกมาไม่ได้

คุณหนูตัวน้อยทั้งสอง เป็นประเภทมีแค้นต้องชำระ โชคยังดีที่วันนั้นเขาช่วยชีวิตพวกนางไว้ มิฉะนั้นเขาคงต้องเจอเรื่องโชคร้ายเหมือนวันนี้แน่

แต่ว่า เขายังปลอบโยนกู้โม่หาน “ท่านอ๋องไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

สีหน้าของกู้โม่หานบูดบึ้ง

นี่ยังเรียกว่าเป็นไรอะไรมากอีกหรือ?

วันนี้ทั้งวันเขาทำอะไรไม่ได้เลย?

พอคิดได้เช่นนี้ กู้โม่หานก็รู้สึกปวดท้องขึ้นมาอีกครั้ง “ข้า จะไป ห้องน้ำ อีกรอบ...”

เขากัดฟันแน่น และพูดออกมาอย่างยากลำบาก

เพราะเช่นนี้ “เทพเจ้าแห่งสงคราม” กลับต้องใช้เวลาทั้งวันอยู่ระหว่างเตียงกับห้องน้ำ จนถึงเที่ยงของวันต่อมา กู้โม่หานถึงได้รู้สึกกลับมา “มีชีวิต” อีกครั้ง

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! สุดยอด! กรรมตามสนองเร็วจริงๆ! สมควร!” หนานหว่านเยียนที่ได้ยินข่าวก็หัวเราะและตบต้นขาอย่างชอบใจ

หัวเราะจนน้ำตาไหล

หลังจากหยุนอี่ว์โหรวที่อยู่เรือนจู๋หลานได้ยินข่าว นางก็รีบสั่งเชี่ยนปี้ไปต้มโจ๊กกลอยจีนผสมจำฉ่ายที่ช่วยบำรุงกระเพาะอาหาร และรีบส่ง “ความอบอุ่น” นี้ไปให้กู้โม่หาน

ในจวนอ๋องอี้นายหญิงทั้งสองของจวนกลับมีปฏิกิริยาที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ทำให้เกิดเสียงซุบซิบนินทากันในจวน

ถึงแม้กู้โม่หานจะสั่งห้ามไม่ให้บ่าวรับใช้ส่งยาให้หนานหว่านเยียนแต่หนานหว่านเยียนกลับไม่ต้องการสิ่งเหล่านี้

นางมี “ห้วงเวลา” อีกทั้งฤทธิ์ยาก็ดีกว่า

หลังจากพักฟื้นสองวัน บวกกับยาที่ลูกน้อยทั้งสองเตรียมให้ด้วยความรัก ตอนนี้นางอาการดีขึ้นมากแล้ว

ถึงเวลาเตรียมตัวกลับจวนเฉิงเซี่ยงสักครั้งแล้ว

ในมือของหนานหว่านเยียนกำลังจับ “โหย่วฟ่งไหลยี่（ปิ่นหงส์)” ไว้ และพูดกับเซียงอวี้ช้าๆ “เซียงอวี้ พรุ่งนี้ไปที่จวนเฉิงเซี่ยงกับข้า”

เซียงอวี้พยักหน้าตอบ หลังจากลังเลอยู่สักพักก็พูดว่า “พระชายา พรุ่งนี้พระชายารองหยุนก็จะกลับด้วยเพคะ”

เดิมทีนางไม่อยากบอกและไม่กล้าบอกหนานหว่านเยียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ทางฝั่งเรือนจู๋หลานเองก็กำลังเริ่มเตรียมของอย่างเร่งรีบ บ่าวรับใช้ปล่อยข่าวว่าท่านอ๋องจะกลับไปพร้อมกับพระชายารองหยุนด้วย

ถ้าหนานหว่านเยียนรู้ข่าว ไม่รู้ว่านางจะเสียใจมากเพียงใด เพราะตั้งแต่นางแต่งเข้ามา นางก็ไม่เคยได้กลับบ้านเลย

ท่าทีของหนานหว่านเยียนยังคงปกติ “อืม ข้ารู้แล้ว เจ้าไปเตรียมตัวเถอะ”

นางไม่ใช่คนยุคโบราณจริง และไม่สนใจเรื่องประเพณีการกลับบ้านเจ้าสาวหลังจากแต่งงาน

แล้วอีกอย่าง ครั้งนี้ที่นางกลับไปที่จวนเฉิงเซี่ยงเพราะมีวัตถุประสงค์แอบแฝง ไม่ใช่เพื่อกลับบ้านตามประเพณี ดังนั้นถ้ากู้โม่หานจะกลับไปด้วย นั่นถึงเรียกว่าโชคร้าย! ไม่แน่อาจจะทำลายแผนการของนางด้วย

เซียงอวี้รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ก่อนจะถอนตัวออกไป “เพคะ”