ตอนที่ 76 ใครจะอยู่กับท่าน,หน้าไม่อาย – ตอนที่ต้องอ่านของ ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้
ตอนนี้ของ ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ โดย อารั่ง ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายประวัติศาสตร์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 76 ใครจะอยู่กับท่าน,หน้าไม่อาย จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
หนานหว่านเยียนยิ้มเยาะ แววตาลึกลับคาดเดาไม่ได้
นางไม่รู้สึกเสียดายที่กู้โม่หานไม่กลับไปกับนางด้วยเลยสักนิด ไปแล้วมีแต่ปัญหา
นางเดินออกมาอย่างไม่สนใจ และเตรียมจะขึ้นรถม้า แต่จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงคนเรียกนางไว้ “พระชายา โปรดรอสักครู่”
หนานหว่านเยียนหันกลับไปมอง และเห็นหลี่หมัวมัวเดินมาหานางพร้อมกับเจ้าหน้าที่พิธีการ
“บ่าวขอคารวะพระชายา คารวะท่านอ๋องเพคะ!” หลี่หมัวมัวยกยิ้มและโค้งคำนับให้หนานหว่านเยียนกับกู้โม่หาน แต่หยุนอี่ว์โหรวกลับถูกมองข้ามไม่สนใจ
พอเห็นว่าหลี่หมัวมัวปฏิบัติต่อนางเหมือนไม่มีตัวตน หยุนอี่ว์โหรวก็จิกผ้าเช็ดหน้าของนางแน่น ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความแค้นเคือง
กู้โม่หานขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเหตุใดหลี่หมัวมัวมาที่นี่กะทันหันเช่นนี้
หนานหว่านเยียนยกยิ้มบาง และเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่คุ้นเคย “ไม่ทราบว่าวันนี้หลี่หมัวมัวมาที่นี่เพราะเรื่องใด?หรือวจะมีเรื่องให้ข้าทำ”
พอเห็น “โหย่วฟ่งไหลยี่(ปิ่นหงส์)” ในมือของหนานหว่านเยียนแววตาของหลี่หมัวมัวก็ดูโล่งอกเล็กน้อย
“เรียนพระชายา ไทเฮาทราบว่าวันนี้พระชายาจะกลับจวนเฉิงเซี่ยง ดังนั้นพระนางจึงส่งบ่าวมาที่นี่เพื่อมอบของขวัญที่ต้องนำกลับไปด้วยเพคะ!”
“ยกของขวัญทั้งหมดมา!” นางตบมือ ขันทีที่ยืนอยู่ข้างหลังนางยืนเรียงแถวกันอย่างเรียบร้อย แต่ละคนถือกล่องผ้าที่วิจิตรงดงาม เป็นขบวนที่ยิ่งใหญ่และงดงามเป็นพิเศษ!
ทุกคนตกตะลึง!
หลี่หมัวมัวพูดต่อ “ไทเฮาบอกว่าสิ่งเหล่านี้เป็นของขวัญให้พระชายานำกลับไปจวนเฉิงเซี่ยงถึงแม้จะไม่ล้ำค่าเท่าของพระชายา แต่ไทเฮาก็เลือกทุกอย่างด้วยใจเพคะ”
ในงานแต่งงานของกู้โม่หานวันนั้น หลี่หมัวมัวเห็นว่าหนานหว่านเยียนถูกรังแก จึงเลิกคิ้วอย่างขุ่นเคือง
หลังจากที่นางกลับวัง นางก็บอกไทเฮาเกี่ยวกับเรื่องที่ท่านอ๋องโปรดปรานหยุนอี่ว์โหรวเป็นพิเศษ ไทเฮาจึงบอกให้นางมาวันนี้เพื่อเป็นอำนาจสนับสนุนให้หนานหว่านเยียนในวันนี้โดยเฉพาะ
หนานหว่านเยียนรู้สึกตกใจเล็กน้อย นางคิดไม่ถึงเลยว่าของขวัญวันเกิดจะมีของขวัญตอบแทนกลับมาด้วย ไทเฮาใจดียิ่งนัก
มุมปากของนางอดที่จะยกยิ้มกว้างไม่ได้ “ของขวัญจากไทเฮา เยียนเอ๋อร์จะดูแลทะนุถนอมอย่างดีแน่นอนเพคะ รบกวนหลี่หมัวมัวบอกพระนางด้วย เยียนเอ๋อร์ขอบพระทัยไทเฮายิ่งนัก”
พอเห็นเช่นนี้ หยุนอี่ว์โหรวโมโหจนแทบบ้า นางคิดไม่ถึงเลยว่าไทเฮานางหญิงชรานั่นถึงเวลานี้แล้วยังเข้าข้างหนานหว่านเยียน อยู่อีก!
นางซ่อนมือไว้ในแขนเสื้อ สองมือกำหมัดแน่นอย่างโมโห ในขณะนี้ บาดแผลบนฝ่ามือของนางเปิดออกมาอีกครั้ง และเลือดก็ไหลออกมาอย่างน่าตกใจ
คิ้วเข้มของกู้โม่หานเย็นชา คมกริบราวกับว่าใบมีดน้ำแข็ง ฝ่ามือใหญ่ลูบหลังหยุนอี่ว์โหรว เป็นการปลอบโยน
หนานหว่านเยียนแสร้งทำเป็นไม่เห็นความขุ่นเคืองใจของสองชายหญิงที่อยู่ข้างๆ นาง อารมณ์ของนางดีเอามากๆ
ในเวลานี้เอง หลี่หมัวมัวมองมาที่หยุนอี่ว์โหรวด้วยสายตาเหยียดหยาม จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นท่าทีนอบน้อมและพูดกับหนานหว่านเยียน “ไทเฮายังตรัสไว้ด้วยว่า ใบ ‘ผูหย่า(ชาจีน)’ ที่พระชายาทำขึ้นมานำมาชงชา พระนางดื่มแล้วนอนหลับสบายมากเพคะ ช่วงนี้แม้แต่สภาพจิตใจก็ดีขึ้น ไทเฮาจึงชื่นชมมากเพคะ”
ตอนนี้หลี่หมัวมัวไม่ชอบหยุนอี่ว์โหรวจากก้นบึ้งของหัวใจ นางเป็นคนเจ้าเล่ห์และเรียกร้องความเห็นใจเก่ง ซึ่งแตกต่างจากหนานหว่านเยียน ซึ่งเป็นคนที่น่าสงสารจริงๆ!
แม้ว่าไทเฮาจะไม่ได้พูด วันนี้นางก็จะไม่ปล่อยให้หยุนอี่ว์โหรวกลับบ้านด้วยท่าทีอวดดีแน่นอน!
หนานหว่านเยียนอดที่จะอุทานออกมาไม่ได้ คิดไม่ถึงเลยคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ดอกไม้ที่แสนธรรมดาในวันนั้นจะกลายเป็นดอกไม้ที่ดีที่สุด! นางเกือบจะพลาดโอกาสนี้ไปเสียแล้ว!
พอพูดถึงเรื่องนี้แล้ว นางต้อง “ขอบคุณ” หยุนอี่ว์โหรวที่วันนั้นทำให้นางได้โอกาสนี้
หนานหว่านเยียนพูดอย่างถ่อมตนว่า “ไทเฮากล่าวชมเกินไป เป็นเกียรติของเยียนเอ๋อร์ที่ได้รับความเอ็นดูจากไทเฮา และหวังว่าฉันจะมีชีวิตที่ยืนยาวและมีสุขภาพที่แข็งแรง!”
หลี่หมัวมัวพยักหน้า จากนั้นนางก็มองไปที่กู้โม่หาน ที่โมโหจนแทบระงับไว้ไม่ได้ “ท่านอ๋องอี้ ที่บ่าวมาในวันนี้ เพราะไทเฮาเชิญท่านเข้าวังเพื่อหารือเรื่องสำคัญเพคะ”
จากนั้นอวี๋เฟิงก็รู้สึกตัวว่าตนเองเสียมารยาท จึงยกมือเกาท้ายทอยอย่างเขินอาย และยืนส่ง
ในรถม้า รอยยิ้มของหนานหว่านเยียนเกือบจะขยายกว้างไปถึงใบหู
มีไทเฮาคอยสนับสนุน แต่ยังมีสองพี่น้องที่เกลียดชังเหมือนเป็นศัตรูกัน นางเป็นผู้ชนะในชีวิตที่แท้จริง! นางจะคอยดูว่าชายหญิงคู่นี้จะทำตัวอวดดีได้แค่ไหน!
กู้โม่หานรู้สึกว่าอึดอัดใจมาก แต่พอเห็นแววตาที่แน่วแน่ของหลี่หมัวมัว เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากระงับความโกรธ แล้วหันไปพูดกับหยุนอี่ว์โหรวอย่างอ่อนโยน “โหรวเอ๋อร์ ข้าจะรีบไปรีบกลีบ เจ้าคงต้องกลับไปคนเดียวก่อน”
หยุนอี่ว์โหรวส่ายหน้า แม้ว่านางจะรู้สึกน้อยใจมาก แต่นางยังคงยกยิ้มหวาน “โหรวเอ๋อร์ไม่เป็นไรเพคะ แต่ท่านอ๋องเถอะ รีบตามหลี่หมัวมัวเถอะเพคะ ถ้าเสียเวลาไปมากกว่านี้ คงเป็นความผิดของโหรวเอ๋อร์”
กู้โม่หานมองไปที่หยุนอี่ว์โหรว รู้สึกสงสารและโทษตัวเอง
สุดท้าย หลี่หมัวมัวผายมือเพื่อเป็นการเชื้อเชิญกู้โม่หานก็ขึ้นรถม้าเข้าวังไป
หยุนอี่ว์โหรว และพวกเชี่ยนปี้ยืนอยู่ที่เดิม มองดูรถม้าสองคันวิ่งจากไป
เชี่ยนปี้พยายามปลอบโยน “พระชายา ถ้ายังไม่ออกเดินทาง จะสายเอาได้นะเพคะ”
แน่นอนหยุนอี่ว์โหรวรู้เรื่องนี้ดร แต่ความโกรธและความไม่พอใจของนางมันอัดแน่นมาก รอจนกระทั่งรถม้าของกู้โม่หานหายลับสายตาไป นางก็เข้าไปในรถม้าด้วยความโกรธ โดยมีเชี่ยนปี้ตามไปด้วย
ในรถม้า สีหน้าของหยุนอี่ว์โหรวแย่มาก นางกัดฟันกรอด “หนานหว่านเยียน นางสารเลวนั่น! ใช้อำนาจของไทเฮามาข่มข้า!”
จากนั้น นางเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงพูดด้วยน้ำเสียงเร่งรีบ “เชี่ยนปี้ เจ้าจัดการตามที่ข้าบอกแล้วหรือยัง”
เชี่ยนปี้ยกยิ้มชั่วร้าย “วางใจได้เพคะ ทุกอย่างจัดการเรียบร้อยแล้ว บ่าวรับประกันว่าจะไม่มีใครจับได้ รอหนานหว่านเยียนกลับมา ก็สายเกินไปแล้ว— “
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้
ไม่อัพต่อแล้วเหรอคะ อยากรู้ว่านางเอกจะใจอ่อนยอมยกโทษให้กู้โม่หานหรือเปล่า...
ฉันว่า ถ้าไม่ติดว่ามีไทเฮาคอยดูหนุนหลังรักและเอ็นดูนางเอก ป่านนี้น่าจะโดนกู้โม่หาน ทรมานจนตายล่ะ...
อ่าน ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ ตอนที่ 998 - 1,846 www.sunnewsfocus.com...
อ่านยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ ตอนที่ 998 - 1846 sunnewsfocus.com นะคะ...
ขัดใจหลายหย่าง 1. นางเอก - ก็รู้ว่าตัวเองสู้เเพ้อ๋องทุกครั้ง เเทนที่จะฝึกวิชาป้องกันตัวบ้าง เเต่ก็ไม่เห็นทำไร 2. ลูก - ก็เห็นอยู่ว่าเเม่ตัวเองทุกข์ใจที่ต้องอยู่กับอ๋อง เเทนที่จะสนับสนุนให้เลิก เเต่ยังจะให้คบกันต่อ คือพวกเอ็งจะขาดพ่อไม่ได้เลยรึไงฟะ 3. อ๋อง - รักเเต่ใช้วิธีผิด นางไม่ยอมก็ขังนางไว้ เจอผู้ชายคนไหนก็ขู่จะทำร้ายเค้า ? เป็นพระเอกที่ห่วยบัดซบ...
ใครที่คิดว่าหนานหว่านเยียนอคติเกินไป ลองย้อนไปดูสิ่งที่กู้โม่หานทำกับนางเอกในช่วงแรกๆ ว่ามันสมควรให้อภัยกันง่ายๆมั้ย...
ไม่แปลกหรอกที่นางเอกจะเกลียดกู้โม่หาน และไม่ยอมให้อภัยกู้โม่หาน ก่อนหน้านั้นหนานหว่านเยียนโดนทำร้ายทั้งกายและจิตใจมามาก โดนจับขังในเรือนเย็น ทั้งตั้งท้องลูก คลอดลูกเอง เลี้ยงเอง ข้าวที่จะกินแทบจะหาไม่ได้ พระเอกมักจะเลือกช่วยหยุนอี่โหรวก่อนนางเอกเสมอ สมควรได้รับที่สิ่งทำไว้ในอดีต นางเอกไม่ได้ทำอะไรผิดแต่โดนพระเอกกระทำมาโดยตลอด...
ดูๆ ไปแล้ว เรื่องนี้คงมีแค่ 997 ไม่ต่อแล้ว เศร้าไปสิ...
ดูๆ ไปแล้ว เรื่องนี้คงมีแค่ 997 ไม่ต่อแล้ว เศร้าไปสิ...
กลับมาอัพเดทหน่อยจ้า..แอด,😁😁...