“ขอบคุณที่ออมมือ”
ทันใดนั้น ความรู้สึกก็ปะทุขึ้นท่ามกลางฝูงชน ผู้คนมากันมองไปที่โม่เหยียนอย่างเหลือเชื่อ “ชนะแล้ว! คุณชายโม่เหยียนชนะแล้ว!”
“พระเจ้า หลานชายของปรมาจารย์หมากล้อมผู้ยิ่งใหญ่พ่ายแพ้ในเกมแข่งหมากล้อม มันไม่น่าเชื่อเลยจริง!”
“โดยไม่คาดคิด คุณชายว่านได้ยอมรับว่าเลือกจุดอ่อนของผู้อื่น แต่เขาไม่รู้ว่าคุณชายโม่เหยียนนั้นซ่อนฝีมือ”
หลายคนมองโม่เหยียนด้วยความชื่นชม บางคนรู้สึกดีใจที่หมดเสี้ยนหนามอย่างคุณชายว่านไปอีกคน แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือ พวกเขามีความระแวดระวังโม่เหยียนที่ไม่มีที่มาที่ไปผู้นี้มากขึ้น
ลู่อู๋เจียงเดินไปหาคุณชายว่าน มองไปที่กระดานหมากล้อม “คุณชายว่านผู้นี้ตกรอบแล้ว”
แม้ว่าเขาจะไม่รู้วิธีเล่นหมากล้อม แต่เขาก็ยังเข้าใจระบบการแพ้ชนะ
คุณชายว่านกุมศีรษะด้วยความไม่เชื่อ ร้องไห้ไปตลอดทางที่ถูกเหล่าองครักษ์เชิญออกไป
ที่ตำแหน่งสูง หนานหว่านเยียนเลิกคิ้วขึ้น ค่อนข้างคาดไม่ถึง
“เย่! คุณชายโม่เหยียนชนะตามคาด!” น่าวน่าวตบหน้าอกอย่างภาคภูมิใจ แล้วพูดโอ้อวดเกี๊ยวน้อย “เห็นหรือยังท่านพี่ เขาเก่งกาจสุดๆ ไปเลย! ไม่ได้ด้อยไปกว่าท่านอาเชียนเฟิงและท่านอาซูหย่วนเลย! เหมาะที่จะเป็นพ่อเหมือนกัน!”
เกี๊ยวน้อยก็ประหลาดใจเช่นกัน อดไม่ได้ที่จะมองไปที่โม่เหยียนมากขึ้น โม่เหยียนผู้นี้เก่งกาจมากจริงๆ สามารถเอาชนะหลานชายของปรมาจารย์หมากล้อมได้ด้วยหรือ?
เมื่ครู่นางยังคิดว่าโม่เหยียนเหมือนนาง เป็นคนที่โตแต่ตัว สมองตื้นเขิน ไม่คิดว่าเขาจะมีความสามารถเช่นนี้ด้วย
ความอับอายที่แพ้พนันได้พลุ่งพล่านในหัวใจ นางหันหน้าไปอย่างกระเง้ากระงอด “ฮึ โชคดีต่างหาก!”
น่าวน่าวแลบลิ้นใส่ ไม่สนใจนาง
เย่เชียนเฟิงและเฉิงซูหย่วนขมวดคิ้วพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ทันใดนั้น ความรู้สึกถึงอันตรายก็เกิดขึ้นมาในหัวใจของพวกเขา
โม่เหยียนผู้นี้อาจกลายเป็นคู่แข่งที่สำคัญที่สุดของพวกเขาอย่างแน่นอน!
โม่เหยียนมีชื่อเสียงจากการลงสนามครั้งแรก หลายคนคอยดูเขาอยู่ห่างๆ อย่างไรก็ตามการที่พวกเขาไม่ตามหาเขา ไม่ได้หมายความว่าโม่เหยียนจะไม่เคลื่อนไหวเอง
เขาไม่แสดงออกทางสีหน้า แต่ในหัวใจเต็มไปด้วยความหึงหวง เขาเลือกท้าทายคู่ต่อสู้ต่อเนื่องครั้งแล้วครั้งเล่า และสามารถรับมือกับความแข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้ามได้เสมอ
ไม่ว่าจะเป็นการแข่งขันศิลปะการต่อสู้หรือด้านความรู้ ทุกคนต่างไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เขามององค์หญิงหมิงหวงมากขึ้น คู่ต่อสู้ก็มักจะพ่ายแพ้อย่างหมดรูปเสมอ
โม่เหยียนกำจัดผู้คนจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ และผู้คนก็เริ่มเกิดความระแวดระวังและไม่สบายใจในตัวเขามากขึ้นเรื่อยๆ
นี่มันปีศาจหรือเปล่า?!
เหตุใดถึงมีคนธรรมดาที่แข็งแกร่งและมีทักษะรอบด้านเช่นนี้ได้?!
แต่พวกเขาส่วนใหญ่ล้วนเป็นลูกหลานของตระกูลขุนนาง ไม่เคยเห็นหรือได้ยินลูกหลานตระกูลขุนนางแบบโม่เหยียนมาก่อน เขาเป็นใคร มาจากตระกูลไหนกันแน่?!
น่าวน่าวคอยส่งเสียงเชียร์อยู่ข้างกายหนานหว่านเยียน แม้แต่เกี๊ยวน้อยก็อดไม่ได้ที่จะมองโม่เหยียนต่างออกไป ท้ายที่สุดความแข็งแกร่งก็อยู่ที่นี่ ยากที่นางจะเพิกเฉย ผู้คนต่างชื่นชมอย่างแข็งขัน
แต่ก็ดีเหมือนกัน มันไม่ง่ายเลยที่จะได้รับการยอมรับจากนางเช่นนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้
อ่าน ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ ตอนที่ 998 - 1,846 www.sunnewsfocus.com...
อ่านยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ ตอนที่ 998 - 1846 sunnewsfocus.com นะคะ...
ขัดใจหลายหย่าง 1. นางเอก - ก็รู้ว่าตัวเองสู้เเพ้อ๋องทุกครั้ง เเทนที่จะฝึกวิชาป้องกันตัวบ้าง เเต่ก็ไม่เห็นทำไร 2. ลูก - ก็เห็นอยู่ว่าเเม่ตัวเองทุกข์ใจที่ต้องอยู่กับอ๋อง เเทนที่จะสนับสนุนให้เลิก เเต่ยังจะให้คบกันต่อ คือพวกเอ็งจะขาดพ่อไม่ได้เลยรึไงฟะ 3. อ๋อง - รักเเต่ใช้วิธีผิด นางไม่ยอมก็ขังนางไว้ เจอผู้ชายคนไหนก็ขู่จะทำร้ายเค้า ? เป็นพระเอกที่ห่วยบัดซบ...
ใครที่คิดว่าหนานหว่านเยียนอคติเกินไป ลองย้อนไปดูสิ่งที่กู้โม่หานทำกับนางเอกในช่วงแรกๆ ว่ามันสมควรให้อภัยกันง่ายๆมั้ย...
ไม่แปลกหรอกที่นางเอกจะเกลียดกู้โม่หาน และไม่ยอมให้อภัยกู้โม่หาน ก่อนหน้านั้นหนานหว่านเยียนโดนทำร้ายทั้งกายและจิตใจมามาก โดนจับขังในเรือนเย็น ทั้งตั้งท้องลูก คลอดลูกเอง เลี้ยงเอง ข้าวที่จะกินแทบจะหาไม่ได้ พระเอกมักจะเลือกช่วยหยุนอี่โหรวก่อนนางเอกเสมอ สมควรได้รับที่สิ่งทำไว้ในอดีต นางเอกไม่ได้ทำอะไรผิดแต่โดนพระเอกกระทำมาโดยตลอด...
ดูๆ ไปแล้ว เรื่องนี้คงมีแค่ 997 ไม่ต่อแล้ว เศร้าไปสิ...
ดูๆ ไปแล้ว เรื่องนี้คงมีแค่ 997 ไม่ต่อแล้ว เศร้าไปสิ...
กลับมาอัพเดทหน่อยจ้า..แอด,😁😁...
รออัพเดทนะคะ...
ขอเรื่อง หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์...