ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 860

ณ ภายในตำหนัก หนานหว่านเยียนยืนอยู่ตรงบริเวณหน้าต่างอย่างเงียบๆ เช่นนี้ สวมใส่อาภรณ์อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย เส้นผมยาวสลวยราวกับน้ำตกห้อยลงประบ่าผ่านหัวไหล่ แสงจันทร์ส่องสว่างกระทบเป็นประกายดำสนิทและนุ่มนวลถึงเพียงนี้ ขับเน้นผิวกายขาวราวหิมะไร้ที่ติก็มิปานของนางให้พร่างพราวตามากยิ่งขึ้น

เย่เชียนเฟิงจ้องมองเงาร่างของหนานหว่านเยียนด้วยสายตาที่เร่าร้อน จ้องมองอย่างหลงใหลจนอยู่ในภวังค์เคลิบเคลิ้มแล้ว มิอาจตัดใจหันเหสายตาออกแม้แต่เพียงครู่เดียว

แต่มิทราบเพราะเหตุใด เขามักรู้สึกว่าหนานหว่านเยียนดูไปแล้วช่างสงบราบเรียบเย็นชายิ่งนัก อยู่ตรงหน้าใกล้เพียงแค่เอื้อมอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็เหมือนราวกับว่าอยู่ห่างไกลกันจนสุดขอบฟ้าอีก

เย่เชียนเฟิงขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงอันอบอุ่นขึ้นว่า “เชียนเฟิงขอน้อมพบองค์หญิงหมิงหวง”

หนานหว่านเยียนได้ยินเสียงตื่นจากภวังค์ครุ่นคิด นางหันศีรษะมามองดูเย่เชียนเฟิง เผยรอยยิ้มที่อ่อนโยนนิ่มนวลขึ้นมาวูบ “เชียนเฟิงมาแล้ว เชิญนั่งเถอะ”

บนโต๊ะวางไว้ด้วยของว่างและน้ำชาส่วนหนึ่งแต่แรกแล้ว เย่เชียนเฟิงก็ไม่อิดออดเช่นกัน รอจนหลังจากหนานหว่านเยียนนั่งลงแล้ว เขาก็เข้าประจำที่นั่งแล้วเช่นกัน

เขาไม่ทราบว่าสมควรเอ่ยปากเช่นใด ยิ่งมิกล้าถามมากจนเกินไป เกรงว่าจะตอแยให้หนานหว่านเยียนรู้สึกขุ่นข้องรำคาญ ได้แต่จิบน้ำชาอย่างเงียบๆ รอคอยให้คนเบืัองหน้าเอ่ยปากพูดจาก่อน

หนานหว่านเยียนกลับจิตใจกว้างขวางอย่างยิ่ง ในน้ำเสียงกอปรด้วยความรู้สึกขอบคุณอยู่หลายส่วน “วันนี้พี่ห้าและพี่หกกลับมาแล้ว”

เย่เชียนเฟิงเลิกคิ้วขึ้น รู้สึกประหลาดใจมิสิ้นสุด “องค์ชายห้าและองค์ชายหกมิใช่อยู่ข้างนอกหรอกหรือ? ขจ ไฉนกลับมาแล้วอย่างกะทันหัน?”

หนานหว่านเยียนยิ้มอย่างสงบยิ่งนัก “เดิมข้าเองก็ไม่ทราบเช่นกัน วันนี้จึงได้ทราบว่า พวกเขาได้รุดไปเพื่อช่วยข้าแสวงหาวัสดุโอสถนั่นเอง”

พูดถึงตรงนี้ นางหันมามองทางเย่เชียนเฟิง สีหน้าแววตาขอบคุณไม่มีสิ้นสุด “เชียนเฟิง ตอนที่ข้าให้กำเนิดน่าวน่าวและอันอันนั้นประสบปัญหาคลอดยาก หากมิใช่เจ้าเสี่ยงชีวิตรุดไปหุบเขาจ้างกู่เพื่อแสวงหาวัสดุโอสถช่วยชีวิตมาให้ข้าละก็ เกรงว่าข้าจะไม่สามารถเหมือนเช่นเดียวกับวันนี้แต่แรกแล้ว ที่จะมานั่งสนทนากับเจ้าแล้ว”

“ตอนนั้นเจ้าได้รับบาดเจ็บภายในที่หุบเขาจ้างกู่ จวบจนถึงวันนี้ก็ยังมิสามารถรักษาให้หายสนิทได้ เวลานี้พวกพี่ชายแสวงหาวัสดุโอสถพบแล้ว ข้าก็สามารถช่วยรักษาให้เจ้าแล้วเช่นกัน”

ตอนที่ท้องใหญ่มากเกินไปอยู่บ้างเล็กน้อย นางได้ตรวจสอบการตั้งครรภ์ให้ตัวเอง ทราบว่าได้ตั้งครรภ์ฝาแฝดแล้ว ในใจก็รู้สึกไม่ค่อยจะดีมากนัก ตอนที่ให้กำเนิดเกี๊ยวน้อยและซาลาเปาน้อยนั้น นางได้มีการเตรียมพร้อมอย่างเพียงพอแล้ว ก็กลัวแต่จะคลอดยากและตกเลือดมากเท่านั้น โชคดีที่ตอนนั้นนางไร้ความวิตกกังวลใดๆ ทุกวันดูแลบำรุงทารกในครรภ์ทางวิทยาศาสตร์ สภาพจิตใจก็ดีอย่างยิ่ง การคลอดบุตรดำเนินไปอย่างราบรื่นมาก เพียงแต่ร่างกายซาลาเปาน้อยอ่อนแออยู่บ้างเล็กน้อย

แต่ครั้งนี้นางตั้งครรภ์อันอันและน่าวน่าวผ่านประสบการณ์พลิกผันอย่างมากมาย อารมณ์ขึ้นและลงอย่างใหญ่หลวง เงื่อนปมในใจยากคลี่คลายให้นิ่งสงบ ตั้งแต่ต้นจนปลายร่างกายได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นการเตรียมพร้อมของนางในครั้งนี้จึงมากขึ้นอีกหน่อย ให้คนไปเสาะแสวงหาวัสดุโอสถล่วงหน้า เพื่อให้หมอสตรีแผนโบราณก็สามารถใช้ได้ขึ้นมาเช่นกัน ทั้งวัสดุโอสถสำหรับบำรุงสตรีมีครรภ์และทารกในครรภ์ เพื่อป้องกันเหตุสุดวิสัย

ยุคสมัยปัจจุบันสืบเนื่องจากความรู้ความก้าวหน้าของเทคโนโลยีบำรุงรักษาครรภ์และเทคโนโลยีการคลอดบุตร จึงได้ลดอัตราการเสียชีวิตของมารดาตั้งครรภ์กำเนิดบุตรให้น้อยลงแล้ว แต่ในยุคสมัยโบราณไม่มีสิ่งเหล่านี้ สตรีให้กำเนิดบุตร ก็เหมือนกับได้ก้าวเข้าไปสู่ด่านประตูนรกแล้ว

ในตอนนั้นเย่เชียนเฟิงอาสาช่วยนางเสาะแสวงหาวัสดุโอสถ บรรดาพวกพี่ชายก็รับปากแล้วเช่นกัน แต่พันคำนวณหมื่นคำนวณคิดมิถึงว่านางจะคลอดก่อนกำหนด และคลอดก่อนกำหนดมากมายถึงเพียงนั้น อันตรายความเสี่ยงได้ยกระดับเพิ่มมากขึ้นถึงหนึ่งร้อยเท่าเลยทีเดียว