ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 88

เมื่อเห็นดังนั้น กู้โม่หานก็ขมวดคิ้ว

หนานอี่ว์เป็นคนของจวนเฉิงเซี่ยง และเป็นบุตรสาวของหนานฉีซานด้วย เขาจะไม่รับเหล้าจากฝ่ายศัตรูจอกนี้เด็ดขาด

กู้โม่หานกำลังจะเปิดปาก กลับได้ยินหนานหว่านเยียนยิ้มหวานลุกขึ้น “เป็นผู้หญิงยิงเรือ ดื่มเหล้าอะไร ข้าจำได้ว่าน้องหนานอี่ว์ถึงวัยออกเรือนแล้ว ใช่หรือไม่ ท่านพ่อ”

ในจวนมีหยุนอี่ว์โหรวดอกบัวขาวน้อย(*ภายนอกดูบริสุทธิ์ แต่ความจริงกร้านโลก)ดอกหนึ่งแล้ว นางไม่อยากเพิ่มหนานอี่ว์มาทำให้นางรำคาญมากอีกคน

กู้โม่หานเหลือบมองหนานหว่านเยียนสองที ความสับสนปราดผ่านดวงตา

หนานหว่านเยียนคิดจะทำอะไร

แก้สถานการณ์ให้เขา? นางใจดีอย่างนั้นเชียว?

หนานฉีซานไม่เข้าใจ “ถูกต้อง พระชายาถามเรื่องนี้ทำไมหรือ”

เวลานี้มือที่กำลังยกขึ้นอย่างเก้อเขินของหนานอี่ว์ทั้งเมื่อยทั้งปวด แต่กู้โม่หานกลับไม่ยอมรับจอกเหล้า

นี่ก็ช่างเถอะ แต่หนานหว่านเยียนกลับสอดปากเข้ามากลางคันอย่างนั้น ทำจนนางบันดาลโทสะแต่กลับไม่กล้าส่งเสียง รักษากิริยา ดูสิว่าหนานหว่านเยียนจะทำอะไรกันแน่

แต่อี๋เหนียงสามกลับม้วนแขนเสื้อด้วยความตระหนก สีหน้ากระวนกระวาย

หนานหว่านเยียนหัวเราะเสียงเบา “เช่นนั้นท่านพ่อหาคนที่เหมาะสมให้อี่ว์เอ๋อร์แล้วหรือ”

ฮูหยินหัวเราะอย่างเย็นชาในใจ ยังคิดจะหาที่เหมาะสมอีก? นางจะไม่ให้นางได้มีโอกาสนั้นเด็ดขาด ไว้จะจับนางแพศยาน้อยหนานอี่ว์แต่งกับตาแก่เสียเลย!

หนานฉีซาน “ยัง”

หนานหว่านเยียนอาเบาๆ “ไม่เป็นไร แม่นางดีเยี่ยมอย่างอี่ว์เอ๋อร์ น่าจะมีคนมาพูดเรื่องแต่งงานถึงบ้านเป็นกระบุง ต่อไปข้าก็ไม่รู้ว่าจะมีเวลากลับจวนเมื่อไร ต้องยินดีกับอี๋เหนียงสามก่อนแล้ว”

จู่ๆ นางก็แย่งจอกเหล้าในมือของหนานอี่ว์ ยื่นให้ตรงหน้าอี๋เหนียงสาม “คารวะอี๋เหนียงสามหนึ่งจอก”

“คืนให้ข้านะ!” เดิมหนานอี่ว์ก็ลนลานอยู่แล้ว ในสถานการณ์คับขันเช่นนี้ จึงคิดจะชิงจอกเหล้านั้น

หนานฉีซานตวาดด้วยโทสะ “หนานอี่ว์! บังอาจ! มีอย่างเจ้าที่ไหนกัน!”

หนานอี่ว์รู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรม กรอบดวงตาแดงตะบึงตะบอนนั่งลง

หนานหว่านเยียนเลิกคิ้วถาม น้ำเสียงครุ่นคิด “อย่างไร หรือว่าเหล้าของเจ้ามีความลับอะไร ท่านอ๋องดื่มได้ คนอื่นดื่มไม่ได้?”

กู้โม่หานหรี่ดวงตา สายตาคล้ายทะลุทะลวงจิตใจคน พุ่งตรงไปที่หนานอี่ว์

หนานอี่ว์ผุดเหงื่อกาฬทันที อึกๆ อักๆ “ไม่ ไม่มี พระชายาเข้าใจผิดแล้ว อี่ว์เอ๋อร์แค่อยากเทให้อี๋เหนียงใหม่อีกจอกเท่านั้น”

หนานหว่านเยียนกลับหัวเราะเบาๆ “พวกเจ้าคือแม่ลูก ข้าคิดว่าอี๋เหนียงสามคงไม่มีปัญหา อีกอย่าง เหล้าจอกนี้เจ้าก็ยกมาตรงจากหน้าอี๋เหนียงสามเมื่อกี้ไม่ใช่หรือ ท่านว่าอย่างไร อี๋เหนียงสาม”

อี๋เหนียงสามรู้สึกว่าหนานหว่านเยียนในเวลานี้เป็นอย่างกับผีอาฆาตมาดร้าย ซ่อนมีดในรอยยิ้ม นางอยากจะพูดว่ามีปัญหา แต่พอเห็นหนานฉีซานกำลังจ้องนางด้วยความดุดันแล้ว จึงกลืนคำนั้นกลับลงท้อง แล้วรับจอกเหล้ามาแบบยึกๆ ยักๆ

“ไม่มีปัญหา ไม่มีปัญหาแน่นอน นี่เดิมก็เป็นเหล้าของข้าอยู่แล้ว”

ด้วยเช่นนี้ อี๋เหนียงสามจึงกลั้นน้ำตาดื่มเหล้าจอกนั้นลงไป ภายใต้การมองอย่างบีบบังคับของหนานหว่านเยียน

ทว่าในใจทั้งโมโหทั้งแค้น นางเด็กเปรตหนานหว่านเยียน ปีนั้นควรทำให้นางตายไปเสีย ไม่ควรปล่อยให้รอดมาถึงตอนนี้เลย!