ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 89

สรุปบท บทที่ 89 นางช่วยเขาแล้ว: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้

บทที่ 89 นางช่วยเขาแล้ว – ตอนที่ต้องอ่านของ ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้

ตอนนี้ของ ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ โดย อารั่ง ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายประวัติศาสตร์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 89 นางช่วยเขาแล้ว จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

ไม่รู้ว่าอี๋เหนียงสามออกจากงานไปตั้งแต่เมื่อไร ตอนนี้กำลังหน้าแดงหูแดง โอบบ่าวไพร่หนุ่มคนหนึ่งราวกับอดอยาก กอดจูบกับเขาอย่างกับธาตุไฟเข้า!

บ่าวไพร่คนนั้นพยายามขัดขืนเต็มกำลัง ผลักอี๋เหนียงสามออกด้วยท่าทางที่เห็นความตายคือทางออก แต่อย่างไรก็ผลักออกไปไม่ได้

ต่างบอกว่าผู้หญิงผู้หญิงอายุสามสิบะยานอยาก สี่สิบหื่นกระหาย แต่อดอยากไม่เลือกกินเหมือนอี๋เหนียงสามอย่างนี้ ทุกคนเพิ่งจะเคยเจอเป็นครั้งแรก!

หนานฉีซานหน้าเขียวทันที “อี๋เหนียงสาม! เจ้ากำลังทำอะไรน่ะ! หยุดเดี๋ยวนี้!”

ออกแรงข้อนิ้วบีบจอกเหล้า อารมณ์พลุ่งพล่านเทียมฟ้าราวกับเหมี่ยวต่อมาจะกินอี๋เหนียงสาม ผู้ไม่รู้จักยางอายคนนี้

ฮูหยินมองจนปากอ้าตาค้าง ครั้งได้สติก็รีบราดน้ำมันบนกองเพลิง

“ไอ้หยา อี๋เหนียงสาม! นี่เจ้าเป็นอะไรไปน่ะ! ถึงกับทำเรื่อง ทำเรื่องผิดศีลธรรมต่อหน้าทุกคนอย่างนี้ได้...”

วันนี้นางเพิ่มความรู้แล้ว อี๋เหนียงสามไม่เพียงแต่อาละวาดสองครั้งติดกัน ทั้งยังอย่างกับเปลี่ยนเป็นคนละคน ถึงกับกล้าสมคบคิดอนาจารไร้ยางอายต่อหน้าเฉิงเซี่ยงแบบนี้!

“ท่านแม่!”

สีหน้าหนานอี่ว์น่าสนุกที่สุด นางรู้ว่าในจอกเหล้าใบหน้ามียา แต่คิดไม่ถึงว่าฤทธิ์ยาจะไวขนาดนี้!

กลับต้องมาเสียยาดีอย่างนี้กับอี๋เหนียงสามที่ไม่เอาไหน หนานอี่ว์รู้สึกเสียดายมาก ถ้าหนานหว่านเยียนไม่ยื่นมือมาแทรก ตอนนางกับกู้โม่หานก็ข้าวสารเป็นข้าวสุกแล้ว จากนั้นก็ทะยานสู่ความรุ่งโรจน์!

ต้องโทษหนานหว่านเยียน!

หนานอี่ว์กัดฟันกรอด รีบเข้าไปฉุดอี๋เหนียงสามไว้ “อี๋เหนียง! ท่านดื่มมากเกินไปใช่หรือไม่ อี่ว์เอ๋อร์ไม่ดีเอง รู้ว่าท่านดื่มมากไม่ได้ แต่กลับไม่ห้ามท่าน!”

ตอนนี้นางได้แต่หาข้ออ้างแบบนี้มาแก้สถานการณ์ให้อี๋เหนียงสาม ยัยบ้านี่จะได้ไม่แบไต๋ออกมาจนหมด โยนความผิดมาทำให้นางต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วย

สายตากู้โม่หานมีความมืดปราดผ่าน แต่ไม่นานก็นึกขึ้นได้ เหลือบมองหนานหว่านเยียนที่กำลังพยายามกลั้นขำด้วยสายตาลุ่มลึกไม่อาจคาดเดา

ทุกคนต่างตะลึงกับภาพนี้ มีเพียงนางที่อยู่ในความคาดหมาย

หนานหว่านเยียนมองกู้โม่หาน “มองข้าทำไม ข้าไม่รู้อะไรทั้งนั้น”

นางแค่เติม ‘ของ’ ลงในจอกเหล้านั้นนิดหน่อย ช่วยให้ฤทธิ์ยาทำงานได้มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น ใครจะรู้ว่าอี๋เหนียงสามจะออกอาการกะทันหันแบบนี้ แล้วยัง...ร่านขนาดนี้ด้วย

ดูท่ายานี้จะไม่ธรรมดา ถ้ากู้โม่หานดื่มลงไปจริงๆ...

อยู่ๆ นางก็นึกถึงภาพที่เห็นเมื่อไม่นานมานี้ เพ้ย! ผู้หญิงได้เหนื่อยตายแน่

กู้โม่หานเบนเส้นจักษุออก ใบหน้าหล่อเหลาเย็นชาดุจน้ำค้างแข็ง

ดูท่าเหล้าจอกนั้นจะมีปัญหา อี๋เหนียงสามกับลูกสาวจงใจคารวะเหล้าเขา ต้องการเล่นงานเขาชัดๆ!

กู้โม่หานดวงตาเรียวยาวหรี่อย่างเย็นชา เผยความอันตรายออกมา

ตระกูลหนานไม่มีดีสักคนอย่างที่คิด!

แต่เขาคิดไม่ตก ทำไมเมื่อครู่หนานหว่านเยียนต้องยื่นมือมาช่วยด้วย...

ครั้นฮูหยินเห็นท่าทางรุ่มร่ามของอี๋เหนียงสามแล้ว ก็รีบเพิ่มเชื้อไฟอยู่ข้างๆ

“อี่ว์เอ๋อร์ ข้าจำได้ว่าอี๋เหนียงสามคอแข็งเหมือนกันนี่ ทำไมดื่มเหล้าของเจ้าแล้วเป็นอย่างนี้ไปได้”

นางมีความสุขที่ได้เห็นสองแม่ลูกตกที่นั่งลำบาก ทางที่ดีหนานฉีซานก็ขับพวกนางออกจากจวนเฉิงเซี่ยงไปเสียเลย นางจะได้ไม่ต้องเห็นหน้าน่ารำคาญของสองคนนี้อีก

ว่าแล้วนางก็แอบกวาดสายตามองอี๋เหนียงสามแรงๆ ทีหนึ่ง อี๋เหนียงสามคนนี้ เรื่องดีไม่ทำ แล้วยังทำให้เสียเรื่องอีก

แต่บนใบหน้านางยังน้ำหูน้ำตาไหลเอ่ย “วันนี้อี๋เหนียงดื่มเหล้า แล้วยังทำให้เกิดเรื่องขายหน้าอย่างนี้อีก เป็นความผิดของอี่ว์เอ๋อร์เอง! ท่านพ่อโปรดอนุญาตให้ข้าส่งนางกลับไปกักตัวอยู่ในห้องด้วย! จนกว่าท่านพ่อจะหายโกรธ!”

อี๋เหนียงสามมองเลิ่กลั่ก ไม่รู้ว่าพวกเขากำลังพูดอะไรกันอยู่ รู้แต่เพียงหัวร้อน จากนั้นก็เริ่มไม่ได้สติอีก

เมื่อนั้นหนานหว่านเยียนก็เอ่ยขึ้นลอยๆ

“ท่านพ่อ หนานอี่ว์ไม่ผิด อาจเป็นเพราะช่วงนี้อี๋เหนียงสามรู้สึกว่าท่านทอดทิ้งนาง คิดถึงคะนึงหาจนป่วย ถึงได้ทำเรื่องแบบนี้ เฮ้อ...ถ้าข่าวแพร่ออกไป คงไม่เป็นผลดีกับจวนเฉิงเซี่ยง”

ครั้นหนานฉีซานได้ฟังก็ยิ่งเดือดดาล ตวาดเสียงกร้าวกับสองแม่ลูก “โยนอี๋เหนียงสามลงสระน้ำเย็น หนานอี่ว์ เจ้าเฝ้าเอาไว้ ห้ามไปไหนแม้แต่ก้าวเดียว!”

ฮูหยินลอบยิ้มเย็นชา สมน้ำหน้า!

“เจ้าค่ะ ท่านพ่อ” หนานอี่ว์ถลึงตามองหนานหว่านเยียนหนักๆ แค้นไม่มีสิ้นสุด

หนานหว่านเยียน! ทำไมตอนนี้นางแพศยานี่ถึงน่ารำคาญอย่างนี้!

ไม่เพียงแต่ทำให้นางเสียเรื่อง ทั้งยังราดน้ำมันบนกองไฟอีก!

รอให้นางได้ลืมตาอ้าปากสักพักหนึ่งก่อนเถอะ ต้องทำให้นางแพศยานี่อยู่ไม่สู้ตายแน่!

หนานอี่ว์กัดฟันเคียดแค้น ลากอี๋เหนียงสามออกจากห้องโถงงานเลี้ยงทั้งอย่างนั้น

อี๋เหนียงสามถูกถูลู่ถูกังตลอดทาง แล้วยังกระชากเสื้อผ้าไม่หยุด “เจ้าทำอะไรน่ะ! ปล่อยข้า! ข้ายังไม่ได้...”

หนานอี่ว์ตบหน้านางอีกสองฉาด อี๋เหนียงสามจึงจะสงบไปโดยสมบูรณ์...

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้