"หลังจากที่คนของบ่าวอ่านเนื้อหาแล้ว ก็ผนึกจดหมายไว้แบบเดิมแล้วส่งกลับไป คิดแล้วหากไปอีกครึ่งวัน พิราบส่งจดหมายก็น่าจะใกล้ถึงอาณาเขตของแคว้นซีเหย่แล้ว"
อะไรนะ?!
หนานหว่านเยียนยินยอมที่จะเจอเขา?!
ดวงตาของโม่เหยียนตกใจอย่างแรง ดวงตาที่ดำขลับไร้อุณหภูมินั้นปรากฏความคาดไม่ถึงออกมา "เจ้ามั่นใจหรือ?"
เมื่อคืนนางยังมีท่าทีที่อยากสังหารเขาอยู่เลย เหตุใดจู่ๆจึงอยากเจอเขาเล่า?
หรือว่า เรื่องของเมืองนั้นมีผลแล้ว เพราะฉะนั้นนางจึงยินยอมที่จะเจอเขา?
หยุนเหิงหยักหน้าอย่างสาบานตน "ข้าน้อยเอาชีวิตเป็นประกัน เรื่องนี้เป็นความจริงแน่นอนขอรับ!อีกทั้งสถานที่ที่องค์หญิงหมิงหวงจะมาพบ ยังกำหนดไว้ที่อู้ไห่ที่ฝังโม่เซียนเซิงเอาไว้"
พอฟังมาถึงตอนนี้ รอยยิ้มของโม่เหยียนที่ดีใจและตื่นเต้นนั้นก็ชะงักไป ดวงตาพลันมืดลงอย่างเงียบเชียบ
เขาพอจะเข้าใจจุดมุ่งหมายที่หนานหว่านเยียนจัดแจงเช่นนี้แล้ว
บางทีอาจจะอยากให้เขายอมรับผิดต่อหน้าหลุมฝังศพของโม่หวิ่นหมิง ไม่เช่นนั้น นางก็คิดอยากจะจัดการความสัมพันธ์ต่อหน้าเขาให้สิ้นซาก
แต่พวกนั้นล้วนไม่สำคัญแล้ว เรื่องตรงหน้าสำคัญที่สุด คือในที่สุดเขาก็สามารถใช้ใบหน้าที่แท้จริงของร่างเดิม สามารถใช้มือคู่นี้ ไปโอบกอดนางและพวกลูกๆได้จริงๆแล้ว
คิ้วและดวงตาของโม่เหยียนโค้งลงเล็กน้อย รีบหาพู่กันและกระดาษมาโดยทันที แล้วก็ไม่ปลอมตัวเป็นตัวเองอีก เริ่มขยับพู่กันเขียนมา
"เจ้านำจดหมายฉบับนี้ไปแสร้งทำเป็นจดหมายตอบกลับมาจากทางฝั่งแคว้นซีเหย่ เวลาพบหน้าก็กำหนดไว้วันพรุ่งนี้"
เขียนเสร็จ เขาก็รีบส่งให้หยุนเหิง ความต้องการและความสุขสมไหลเวียนอยู่นัยน์ตา
หยุนเหิงมองรอยหมึกที่ยังไม่แห้งบนกระดาษ มองโม่เหยียนด้วยสีหน้าลำบากใจ อยากจะพูดแต่ก็ไม่กล้า
เพื่อที่จะได้"เจอ"ฮองเฮาเหนียงเหนียงคราหนึ่ง กระทั่งสติฮ่องเต้ก็เสียไปแล้ว......
"คุณชาย ท่านร้อนใจเกินไปหรือไม่?ท่านในยามนี้จะต้อง"รีบเดินทาง"จากแคว้นซีเหย่มาที่แคว้นต้าเซี่ยนะขอรับ เวลาเพียงวันเดียว ต่อให้ม้าเหนื่อยตายไปสองตัวก็คงมิถึงหรอกขอรับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้
ขัดใจหลายหย่าง 1. นางเอก - ก็รู้ว่าตัวเองสู้เเพ้อ๋องทุกครั้ง เเทนที่จะฝึกวิชาป้องกันตัวบ้าง เเต่ก็ไม่เห็นทำไร 2. ลูก - ก็เห็นอยู่ว่าเเม่ตัวเองทุกข์ใจที่ต้องอยู่กับอ๋อง เเทนที่จะสนับสนุนให้เลิก เเต่ยังจะให้คบกันต่อ คือพวกเอ็งจะขาดพ่อไม่ได้เลยรึไงฟะ 3. อ๋อง - รักเเต่ใช้วิธีผิด นางไม่ยอมก็ขังนางไว้ เจอผู้ชายคนไหนก็ขู่จะทำร้ายเค้า ? เป็นพระเอกที่ห่วยบัดซบ...
ใครที่คิดว่าหนานหว่านเยียนอคติเกินไป ลองย้อนไปดูสิ่งที่กู้โม่หานทำกับนางเอกในช่วงแรกๆ ว่ามันสมควรให้อภัยกันง่ายๆมั้ย...
ไม่แปลกหรอกที่นางเอกจะเกลียดกู้โม่หาน และไม่ยอมให้อภัยกู้โม่หาน ก่อนหน้านั้นหนานหว่านเยียนโดนทำร้ายทั้งกายและจิตใจมามาก โดนจับขังในเรือนเย็น ทั้งตั้งท้องลูก คลอดลูกเอง เลี้ยงเอง ข้าวที่จะกินแทบจะหาไม่ได้ พระเอกมักจะเลือกช่วยหยุนอี่โหรวก่อนนางเอกเสมอ สมควรได้รับที่สิ่งทำไว้ในอดีต นางเอกไม่ได้ทำอะไรผิดแต่โดนพระเอกกระทำมาโดยตลอด...
ดูๆ ไปแล้ว เรื่องนี้คงมีแค่ 997 ไม่ต่อแล้ว เศร้าไปสิ...
ดูๆ ไปแล้ว เรื่องนี้คงมีแค่ 997 ไม่ต่อแล้ว เศร้าไปสิ...
กลับมาอัพเดทหน่อยจ้า..แอด,😁😁...
รออัพเดทนะคะ...
ขอเรื่อง หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
อยากอ่านต่อค่ะ ไม่อยากให้นางเอกให้อภัยเลย ถึงแม้ว่าพระเอกจะถูกนางร้ายหลอก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า พระเอกทำร้ายนางเอกหนักหนาสาหัส ทำนางเอกตายและเกือบตายมาหลายรอบ ชอบข่มเหงบังคับจิตใจ ไหนจะเลือกช่วยนางร้ายก่อนนางเอกทุกที แล้วยังเลือกทำร้ายนางเอกเพื่อนางร้าย สมควรทิ้งมันค่ะ...