เข้าสู่ระบบผ่าน

ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 948

“คุณชายโม่เหยียน!”

สองพี่น้องแทบจะโพล่งออกมา เกี๊ยวน้อยและซาลาเปาน้อยเกือบจะพ่นน้ำออกมาแล้ว นั่งอยู่ข้างหนานหว่านเยียนสำลักไม่หยุด

หนานหว่านเยียนเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ เห็นสีหน้าของกู้โม่หานแปลกใจอย่างบอกไม่ถูก พลางยิ้มมุมปาก หัวเราะเยาะอย่างคลุมเครือ

สมควร ปล่อยให้เขาหลับหูหลับตาถาม

กู้โม่หานยังไม่ทันได้ถามอะไรมากนัก น่าวน่าวก็ตบหน้าอกขันอาสา “คุณชายโม่เหยียน หน้าตาดี ตัวสูง สามารถช่วยพวกข้าแบกรับท้องฟ้าที่ถล่มลงมาได้”

“เขาซื้อถังหูหลูให้พวกเขากิน ทักษะการต่อสู้ของเขายอดเยี่ยมมาก เขายังบาดเจ็บเพราะปกป้องท่านแม่ด้วย”

“แล้วอีกอย่างนะ ท่านพ่อ ถ้าท่านอยู่อยู่กับท่านแม่ไม่ได้จริงๆ ก็ไม่เป็นไร มีคุณชายโม่เหยียนอยู่ ต้องสามารถดูแลพวกข้าแทนท่านได้อย่างแน่นอน!”

เขายิ้มน่ารักออกมาจากในใจ ทั้งๆ ที่เป็นคำพูดของเด็กๆ ที่ไม่ควรถือสา แต่เมื่อฟังเสียงในใจของกู้โม่หาน กลับไม่ค่อยพอใจนัก

กู้โม่หานรู้สึกเหมือนมีก้อนอยู่ในลำคอ เกือบจะสำลักเพราะคำพูดไร้เดียงสาของเด็กน้อยทั้งสองนี้ รู้สึกว่าท้องด้านซ้ายของตนเริ่มปวดแปลบขึ้นมา

เมื่อได้ยินว่าลูกชายทั้งสองชื่นชอบ “โม่เหยียน” มาก ตอนนี้เขาก็ไม่รู้ว่าควรจะอิจฉาหรือดีใจ ทำได้เพียงเอ่ยเสียงขรึม “ไม่นึกเลยว่า โม่เหยียนผู้นี้จะทำให้พวกเจ้าชื่นชอบได้ขนาดนี้”

“แต่ว่านะ พ่ออยากจะบอกพวกเจ้าเรื่องหนึ่ง”

อันอันและน่าวน่าวพยักหน้าโดยสัญชาตญาณ นั่งนิ่งเรียบร้อย “อืมๆ ท่านพ่อพูดมาสิ”

กู้โม่หานหรี่ตาลงเบาๆ เบาเสียงลงเล็กน้อย ตั้งใจไม่ให้หนานหว่านเยียนได้ยินชัดเจน

“พ่อของพวกเจ้ามีได้เพียงคนเดียวเสมอ สามีของแม่ของพวกเจ้าก็เช่นกัน เมื่อก่อนเป็นข้า ต่อจากนี้ไปก็เป็นได้แค่ข้าเท่านั้น”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้