ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 979

สาวใช้รีบหยิบขึ้นมา เช็ดให้สะอาด และดูอย่างละเอียด "ดูเหมือนขวดยา คำบนนั้นมันหมายความว่าอย่างไร? "

สาวใช้คนนั้นดูไม่เข้าใจ มีสาวใช้อีกคนพูดขึ้นมาว่า "เรื่องๆนี้ดูแปลกมาก มันเล็กและดูบอบบาง บางทีมันอาจจะเป็นของที่สำคัญสำหรับองค์หญิงก็ได้ รีบเก็บมันไว้ เมื่อองค์หญิงกลับมาค่อยนำไปถวายองค์หญิง”

“เพคะ”

...

แต่ในขณะนี้ ในตำหนักหนิงปี้เต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังรออยู่

บรรดารัฐมนตรีทั้งพลเรือนและทหารทั้งหมดอยู่ที่นี่ อดไม่ได้ที่จะกระซิบกระซาบกันด้วยแววตาเปี่ยมไปด้วยความสุขและตื่นเต้น

และองค์ชายและองค์หญิงหลายพระองค์ในราชวงศ์ ยกเว้นองค์ชายสาม ล้วนเข้าเฝ้าเสด็จฯ

ลู่อู๋เจียงยังคงแต่งตัวสบายๆอย่างที่คิด แต่ใบหน้าของเขาดูไม่ค่อยดีนัก

ใบหน้าของลู่ยวนหลีไร้ซึ่งสีหน้าใดๆ แต่ดวงตาสีทองสั่นไหวด้วยความหนาวเย็น ลู่เยี่ยนอันยังคงเป็นเหมือนเดิม เมื่อเริ่มพูด ก็หยุดพูดไม่ได้ และดึงลู่ซูและลู่หย่วนมาบ่น

ความหมายประมาณว่า กู้โม่หานมาในวันนี้ พวกเขาจะแสดงอำนาจต่อเขาอย่างแน่นอน ให้เขารู้ว่าหว่านเยียนไม่ใช่คนที่ใครก็สามารถมารังแกได้!

ลู่เซิงเซิงและลู่เจียวเจียวนั่งแถวหลังองค์ชาย ทั้งคู่สวมเสื้อยศเข้าเฝ้าที่เป็นทางการ

ทั้งสองมีรูปแบบที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แบบหนึ่งสง่างามและเงียบสงบ และอีกแบบหนึ่งหรูหราและมีสีสัน

ลู่เจียวเจียวดูตื่นเต้นและประหม่า และมองไปรอบๆ ราวกับว่ากำลังตามหาใครสักคน

เมื่อลู่เซิงเซิงเห็นเช่นนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะเตือนด้วยรอยยิ้มว่า " ผู้คนจากแคว้นซีเหย่จะมาถึงในไม่ช้าเจ้าหงเหมิงกำลังดูอะไรอยู่หรือ "

หัวใจของลู่เจียวเจียวเต้นแรง นางมองลู่เซิงเซิงด้วยสายตาเย็นชา "ไม่มีอะไร แค่มองไปรอบๆเฉยๆ"

และข้างๆของเหล่าองค์ชาย คือเฉิงซูหย่วนและเย่เชียนเฟิงนั่งอยู่

พวกเขาเป็นสนมชายของหนานหว่านเยียน ล้วนเป็นลูกชายของตระกูลที่น่านับถือ ในโอกาสสำคัญเช่นวันนี้ พวกเขาจำเป็นต้องเข้าร่วมอยู่แล้ว

เฉิงซูหย่วนโบกพัดอย่างเบื่อหน่าย ขณะที่เย่เชียนเฟิงทำหน้าจริงจัง แววตามีความซับซ้อน

ในขณะนี้ เสียงของนางสนองโอษฐ์ ผู้ที่ชื่อเฉียนซีขึ้นจากทางเข้า "องค์หญิงหมิงหวง แม่ทัพหยุน และแม่ทัพติ้งหย่วนมาถึง"

หลังจากสิ้นเสียง ทุกคนก็มองไปที่ประตูโดยพร้อมเพรียงกัน

แค่เพียงได้เห็นเสื้อผ้าที่งดงามเพิ่มขึ้นในวันนี้ของหนานหว่านเยียน ทุกการขมวดคิ้วและรอยยิ้มแสดงถึงเสน่ห์และความสง่างามที่ไม่อาจต้านทานได้

เฉิงซูหย่วนตาเป็นประกาย รีบวางพัดและยิ้มอย่างอบอุ่นให้หนานหว่านเยียน "องค์หญิงหมิงหวง!”

ลู่เซิงเซิงมองไปที่เฉิงซูหย่วนอย่างเสียใจเล็กน้อย

เย่เชียนเฟิงยืนอยู่ที่เดิม จ้องมองโม่เหยียนที่อยู่ด้านหลังของหนานหว่านเยียน และกำหมัดแน่น

ลู่เจียวเจียวมองไปที่หนานหว่านเยียน ก็นึกถึงยาพิษในร่างกายตนเอง อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน ระงับความเกลียดชังความไม่เต็มใจ ปฏิบัติตัวอย่างอบอุ่น

แค่ว่ายังคงสาปแช่งในใจ หนานหว่านเยียนคนนี้แต่งตัวหรูหรามาก หากไม่รู้ก็คงคิดว่านางกำลังจะแต่งงาน!

ดูเหมือนว่านางจะเดาถูก กู้โม่หานและหนานหว่านเยียนนั้นมีอะไรเชื่อมโยงกัน หากกล่าวว่าไม่มีอะไรล่ะก็ นางไม่เชื่ออย่างแน่นอน!

รัฐมนตรีทั้งหมดยืนขึ้นด้วยความเคารพหนานหว่านเยียนทันที "กระหม่อมถวายความเคารพองค์หญิงหมิงหวง!"

เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่คุ้นเคยเหล่านี้ หนานหว่านเยียนก็โค้งริมฝีปากของนางเป็นรอยยิ้ม จะเป็นที่รักหรือที่ชังก็มิได้ใส่ใจ “ทำตัวตามสบายเถิด "