ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 985

ทุกคนมีความคิดที่แตกต่างกัน แต่ทั้งหมดหวังว่ากู้โม่หานจะไม่เรียกร้องมากเกินไป

กู้โม่หานกลับมองไปที่จักรพรรดินี แล้วพูดคุยเรื่องประเทศชาติด้วยสีหน้าสงบนิ่ง พลางอมยิ้มบนริมฝีปากบางๆ

“ข้ายอมรับเงื่อนไขทั้งหมดที่ฝ่าบาทเสนอมา และไม่มีข้อเรียกร้องหรือกำหนดเวลาเพิ่มเติมใดๆ การจัดการทั้งหมดแคว้นต้าเซี่ยจะเป็นฝ่ายตัดสินใจ ข้าจะไม่เรียกร้องเรื่องประชาชน ดินแดน หรือการเงิน และจะร่วมมือกับพวกเจ้าให้ดีที่สุด เพื่อให้ประชาชนที่ย้ายถิ่นฐานออกไปไม่มีอะไรข้างหลังให้ต้องกังวลใจ”

“ข้ามีคำขอเพียงข้อเดียว ไม่ทราบว่าฝ่าบาทจะยินยอมหรือไม่?”

หัวใจของทุกคนแทบจะกระโดดขึ้นมาที่ลำคอ รู้ว่ากู้โม่หานต้องไม่ธรรมดา

จักรพรรดินีหรี่ตาลง “เอ๊ะ? คำขออะไร?”

ทันใดนั้นกู้โม่หานก็มองไปที่หนานหว่านเยียน ดวงตาคมดำขลับลุ่มลึกนั้นอ่อนโยน ริมฝีปากบางเจือรอยยิ้ม “เรื่องแลกเปลี่ยนคูเมือง ข้าต้องการให้องค์หญิงหมิงหวงติดตามข้าไปจนเสร็จเรื่อง”

“องค์หญิงคุ้นเคยกับแคว้นต้าเซี่ยและมีอำนาจ เหมาะมากที่ข้าจะส่งมอบให้องค์หญิง”

กู้โม่หานไม่ต้องการอะไรเลย เพียงแค่ต้องการให้หนานหว่านเยียนไปกับเขาตลอดทาง เพื่อจัดการเรื่องการแลกเปลี่ยนคูเมือง?!

เขาพูดคุยง่ายมากขนาดนี้ ซึ่งเกินความคาดหมายของทุกคน

จักรพรรดินีและองค์ชายทั้งหลายรู้สึกสับสนทันที ชะงักงันไปชั่วขณะ

อวี๋เฟิงจับจ้องด้านหลังของกู้โม่หาน ดูวิตกกังวลทำอะไรไม่ถูก

เหตุใดนายท่านถึงโง่เขลาเพียงนี้ โอกาสอันยิ่งใหญ่วางอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว เขาไม่รู้จักรักษามันไว้ เรียกร้องบางอย่างที่มีความสำคัญ

เพื่อฮองเฮาเหนียงเหนียง นายท่านได้มอบจินหลิงและหลานหลิงไปแล้ว ต่อให้เรียกร้องจะพาฮองเฮาเหนียงเหนียงกลับไป ก็ไม่ใช่เงื่อนไขที่เรียกร้องมากเกินไป!

พึงรู้ว่าในการโจมตีเมืองทั้งสองนี้ นายท่านก็ได้รับบาดเจ็บไม่น้อย!

ผลลัพธ์ในตอนนี้ก็ดี นายท่านไม่เพียงไม่เรียกร้องเท่านั้น เพียงให้ฮองเฮาเหนียงเหนียงคอยติดตามเรื่องการแลกเปลี่ยนคูเมือง ขาดทุนจริงๆ!

หลังจากที่เหล่าขุนนางตั้งสติได้ ทั้งหมดต่างร้องอุทานในความโกลาหล คิดว่าแคว้นต้าเซี่ยได้เปรียบอย่างมหาศาล!

จึงมีคนยืนขึ้นทันทีด้วยสีหน้า “เพื่อผลประโยชน์ของประเทศชาติ” พูดกับหนานหว่านเยียนอย่างหนักแน่นจริงจัง “องค์หญิงหมิงหวง นี่เป็นเรื่องที่มีความสำคัญสูงสุด ตอนนี้ฮ่องเต้แห่งแคว้นซีเหย่กำลังต้องการสิ่งนี้ ท่านอยู่ในฐานะรัชทายาท มีชื่อเสียงและบารมีที่ดีมากในแคว้นต้าเซี่ย ท่านคือตัวเลือกที่ดีที่สุดอย่างแท้จริง!”

เมื่อมีคนหนึ่งเป็นผู้นำ ที่เหลือก็ทำตามกระแสที่พัดพาอย่างท่วมท้น พากันกดดันหนานหว่านเยียน

“องค์หญิงหมิงหวง เรื่องราวในอดีตพลิกกลับแล้ว ท่านอย่าได้กังวลกับอดีตอีกต่อไป! ตอบตกลงเถอะ!”

ความสามารถในการแลกเปลี่ยนสองเมืองเล็กๆ กับจินหลิงและหลานหลิง พวกเขาได้กำไรอย่างท่วมท้นไม่ขาดทุนเลย!

ถ้าหนานหว่านเยียนไม่ตอบตกลง พวกเขาจะสาปแช่งจริงๆ!

เมื่อเผชิญกับแรงกดดันที่จับต้องได้ กู้โม่หานกวาดสายตามองทุกคนด้วยความไม่พอใจ ดวงตาเล็กเรียวฉายประกายเยือกเย็น

เขาไม่ต้องการบีบบังคับหนานหว่านเยียนมากเกินไป แต่คนเหล่านี้กดดันหว่านเยียนไม่ยอมเลิกรา ไม่รู้ว่านางจะคิดอย่างไร

เย่เชียนเฟิงยิ่งรู้สึกประหม่ามากขึ้น คิ้วอันหล่อเหลาขมวดแน่น เขาย่อมไม่ต้องการให้หนานหว่านเยียนตอบตกลง เพราะนั่นหมายความว่านางจะมีโอกาสใกล้ชิดกับกู้โม่หานมากขึ้น

แต่ว่า…

หนานหว่านเยียนเฝ้าดูปฏิกิริยาของผู้คน ริมฝีปากแดงเม้มเล็กน้อย จ้องมองกู้โม่หานด้วยสายตาเย็นชา ทันใดนั้นก็ยิ้มมุมปากอย่างเยือกเย็น

นางบอกว่าทำไมกู้โม่หานถึงรีบร้อนเข้าวังมาพบนาง ที่แท้ก็กำลังรอนางอยู่ที่นี่

ในฐานะรัชทายาท นางก็รู้ว่านี่คือความรับผิดชอบของตัวเอง และเข้าใจเรื่องได้กลับคืนมาของจินหลิงและหลานหลิง สำหรับแคว้นต้าเซี่ยแล้วมีแต่ประโยชน์ไม่มีภัยใดๆ