ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1001

อวิ๋นลู่ชิงมองดูคำประหลาดแล้วบ่นพึมพำว่า “ไฉ่ นี่หมายความว่าอย่างไร?”

ทุกคนก็มองหน้ากัน ไม่มีใครสามารถตอบได้

โม่ซุนถามว่า “ท่านหัวหน้าตระกูลอวิ๋น ท่านเคยมีความแค้นกับใครหรือไม่? ศัตรูของท่านคนใดที่มีตัวอักษรไฉ่หรือไม่?”

อวิ๋นลู่ชิงคิดอย่างรอบคอบก่อนจะส่ายหัวแล้วบอกว่า “ไม่มี”

อวิ๋นลู่ซานกล่าวว่า “โอ้ พวกเรากลับไปก่อนเถอะ ที่นี่... มันน่ากลัวเกินไป ไปดูว่าหมิงเอ๋อร์และม่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้างแล้วเถอะ”

อวิ๋นลู่ชิงพยักหน้าและพูดว่า “ใช่! กลับไปก่อนเถอะ!”

ขณะที่ทุกคนกำลังจะจากไป ซูจื่ออวี๋ก็พูดอีกครั้ง “เดี๋ยวก่อนขอรับ นายท่านอวิ๋น ท่านรู้จักของสิ่งนี้หรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋หยิบสร้อยข้อมือหยกออกมาแล้วพูดต่อ “สิ่งนี้อยู่ข้างๆ คำนี้เลยขอรับ”

อวิ๋นลู่ชิงก็มองดู ก่อนจะถอนหายใจออกมา “อาจจะเป็นเครื่องประดับของเจียวเอ๋อร์ขาดก็ได้”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าเล็กน้อย หยกสีเขียวชิ้นนี้มีคุณภาพธรรมดา สามารถหาได้ทุกที่ บางทีอาจเป็นเพียงเหตุบังเอิญที่มันตกลงบนพื้น ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับคดีนี้ก็ได้

......

ห้องโถงจงอี้

เมื่อทุกคนกลับมาที่ห้องโถงจงอี้อีกครั้ง สองพี่น้องอวิ๋นหมิงและอวิ๋นม่อต่างหวาดกลัวมากจนใบหน้าของพวกเขาซีดเผือด

เมื่อเห็นอวิ๋นลู่ชิงและพวกกลับมา อวิ๋นโม่ก็รีบเข้ามาทักทายพวกเขาแล้วพูดด้วยความกลัว “ท่านพ่อมันเกิดอะไรขึ้น?”

อวิ๋นลู่ชิงเอื้อมมือไปตบไหล่อวิ๋นโม่แล้วพูดว่า “ไม่มีอะไร พวกเจ้าทั้งสองเป็นอย่างไรบ้าง? หมิงเอ๋อร์ยังรู้สึกไม่สบายอยู่หรือไม่?”

อวิ๋นหมิงส่ายหัวแล้วพูดว่า “ท่านพ่อวางใจเถอะ ไม่อาเจียนอีกแล้ว แต่...พ่อบ้านอวิ๋นตายได้อย่างไร?”

ก่อนที่อวิ๋นลู่ชิงจะตอบ อวิ๋นลู่ซานก็ยิ้มเยาะและพูดว่า “ดูเหมือนว่ามีคนกำลังวางแผนยึดครองรังนกกางเขน ใช้โอกาสนี้ฆ่าทุกคนกระมัง!”

......

หลังจากที่เสิ่นรั่วซงถูกขังไว้ อวิ๋นลู่ชิงก็พูดว่า “น้องรอง วันนี้พวกเจ้าขึ้นไปบนภูเขา น่าจะพาองครักษ์ของตัวเองไปด้วยใช่หรือไม่?”

อวิ๋นลู่ซานพยักหน้าแล้วพูดว่า “พวกเรานำกองกำลังคุ้มกันไปด้วย ตามกฎของสำนักแล้ว คนรับใช้ห้ามขึ้นไปบนภูเขา ดังนั้นพวกเขาจึงต้องอยู่ที่สะพานแขวนฝั่งตรงข้าม จริงสิ ข้าเห็นตระกูลเสิ่นก็นำผู้คุ้มกันมาด้วย”

อวิ๋นลู่ชิงพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “เอาล่ะ ตอนนี้เจ้าลงจากเขาแล้วให้ผู้คุ้มกันทั้งหมดขึ้นมาบนภูเขา ข้าจะเดินไปดูรอบๆ คฤหาสน์เผื่อจะมีคนรอดชีวิตบ้าง อวิ๋นหมิง อวิ๋นเซียว อวิ๋นโม่ พวกเจ้าทั้งสามอยู่กับแม่ของพวกเจ้าแล้วก็หมอเทวดาโม่ อย่าเดินไปไหนเด็ดขาด ในห้องโถงจงอี้ ห้ามกินหรือดื่มอะไรนอกจากสิ่งที่อยู่บนโต๊ะ”

ทุกคนพยักหน้า ไม่ได้คัดค้านอะไร

หลังจากที่อวิ๋นลู่ชิงจากไป ซูจื่ออวี๋ก็มองไปที่โม่ซุนแล้วถามด้วยตา “เขาน่าจะไปหาฉู่อวิ๋นหยาง”

โม่ซุนเลิกคิ้ว มองไปที่ซูจื่ออวี๋อย่างสงสัย และถามด้วยสายตา “ฉู่อวิ๋นหยางจะเป็นฆาตกรได้หรือ?”

ซูจื่ออวี๋ส่ายหัวเล็กน้อย นางรู้สึกว่าฉู่อวิ๋นหยางไม่ใช่ฆาตกร ทุกคนมีเป้าหมายในการทำเรื่องต่างๆ ฉู่อวิ๋นหยางสังหารคนในสำนักบนเขาหลินอวิ๋นมันจะมีประโยชน์อะไรกับเขา?