ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1002

ดูเหมือนจะเห็นความสับสนบนใบหน้าของซูจื่ออวี๋ โม่ซุนจึงยื่นมือออกไปแล้วทำนิ้วเป็น “เลขแปด”

ซูจื่ออวี๋ตะลึงเล็กน้อย โม่ซุนหมายความว่า ฉู่อวิ๋นหยางต้องการผูกขาดเงินทหารแปดแสนตำลึง ดังนั้นเขาจึงฆ่าคนในสำนักฉีหลินและเพื่อปิดปาก

ซูจื่ออวี๋เม้มปากแล้วส่ายหัวเล็กน้อย รู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้

ตอนนี้ฉู่อวิ๋นหยางเป็นรัชทายาท เขาจะไม่บุ่มบ่ามจนไร้สติเพราะเงินแปดแสนตำลึง ต้องรู้ว่าเพียงแค่ทหารสิบสองคนจากเป๋ยฉู่ นำเงินแปดแสนตำลึงออกไปด้วย ก็ยากที่จะออกจากอาณาเขตของตงโจว

และสองการเสียชีวิตของคุณหนูอวิ๋นเจียว ก็เห็นได้ชัดเจนแล้วว่ามีใครบางคนต้องการส่งสารถึงอวิ๋นลู่ชิงหรือกำลังยั่วยุ ดูเหมือนว่าฉู่อวิ๋นหยางไม่มีเหตุผลที่จะทำเช่นนี้

ซูจื่ออวี๋กำมือแน่น รู้สึกไม่สบายใจ และรู้สึกว่าจะยังมีคนตายอีก

โม่ซุนเห็นว่าสีหน้าของซูจื่ออวี๋ดูแย่ลง เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก็เดินไปหาซูจื่ออวี๋ ขยับเข้าไปใกล้นางแล้วเอ่ยกระซิบเสียงเบา “อย่ากลัวเลย”

ซูจื่ออวี๋เงยหน้าขึ้นมองโม่ซุน และก็เห็นสายตาของเขาอ่อนโยนและสงบมาก เมื่อถูกเขามองเช่นนี้ หัวใจที่กระสับกระส่ายก็ค่อยๆ สงบลง

น่าแปลกที่โม่ซุนไม่รู้จักศิลปะการต่อสู้ แต่เขาก็ยังทำให้คนรู้สึกพึ่งพาได้มาก

ซูจื่ออวี๋กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ตราบใดที่อาจารย์ยังอยู่ ศิษย์ก็ไม่กลัวแล้ว!”

โม่ซุนยิ้มเล็กน้อยและพูดในใจว่า “มีเจ้าอยู่ด้วย ข้าก็ไม่มีอะไรต้องกลัว ต่อให้ข้าต้องตายที่ที่”

......

หลังจากอวิ๋นลู่ชิงออกจากห้องโถงจงอี้แล้ว เขาก็เดินไปจนสุดทางไปยังห้องโถงบรรพบุรุษหลังเรือน

ตอนนี้ อวิ๋นลู่ซานบอกว่าทุกคนในคฤหาสน์เสียชีวิตแล้ว คนอื่นๆ ก็อยู่ด้วย และมีเพียงเสิ่นรั่วซงและอวิ๋นเจียวเท่านั้นที่อยู่กันตามลำพัง จริงๆ มันก็ไม่ใช่ทั้งหมด

เพราะยังมีคนกลุ่มหนึ่งซ่อนตัวอยู่ในห้องโถงบรรพบุรุษ และคนกลุ่มนั้นก็เป็นคนจากเป๋ยฉู่ รวมถึงจวินมู่เยว่ที่เป็นตัวประกัน

อวิ๋นลู่ชิงถือโอกาสนี้และรีบตีตัวออกห่างจากฉู่อวิ๋นหยาง แล้วหยิบตะบันไฟออกมาจุดสว่าง จากนั้นก็เห็นสถานการณ์ภายในห้องโถงบรรพบุรุษได้อย่างชัดเจน ที่แท้ทหารของฉู่อวิ๋นหยางทั้งหมดก็ตายเช่นกัน ตอนนี้นอนเหยียดยาวอยู่ในห้องโถง

อวิ๋นลู่ชิงเห็นเช่นนั้นก็พูดอย่างกังวลว่า “คนรับใช้และผู้คุ้มกันในสำนักฉีหลินก็ตายเหมือนกัน ข้าเป็นห่วงรัชทายาทจึงรีบมาแจ้ง! หากท่านไม่เชื่อก็ออกไปดูได้ มีคนที่มีชีวิตอยู่ในสำนักฉีหลินไม่มากนัก”

หลังจากที่อวิ๋นลู่ชิงพูดจบ เขาก็เปิดประตูลานบ้านและส่งสัญญาณให้ฉู่อวิ๋นหยางออกมาดู

ฉู่อวิ๋นหยางออกจากห้องโถงบรรพบุรุษและเดินไปรอบๆ ลานใกล้เคียง แน่นอนว่าเขาพบศพอยู่ทุกหนทุกแห่งจริงๆ

ฉู่อวิ๋นหยางถามด้วยความสับสน “พวกเขาถูกวางยาพิษตายทั้งหมดเหมือนกับองครักษ์ที่ข้าพามาจริงๆ มีคนวางยาพิษในบ่อน้ำที่สำนักฉีหลินของเจ้าหรือ?”

อวิ๋นลู่ชิงกัดฟันและถอนหายใจอย่างหนัก “ใช่ ลูกสาวของข้าอวิ๋นเจียวก็ตายอย่างน่าสลดใจเช่นกัน”

ฉู่อวิ๋นหยางตกใจเล็กน้อยแล้วถามว่า “แล้วเจ้าไม่เป็นอะไรหรือ?”