ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1005

เขาแต่งตัวเรียบร้อย แต่หน้าอกของเขาเต็มไปด้วยเลือด

ศีรษะเอียงไปข้างหนึ่ง อวัยวะภายในของเขาก็ “อ้วก” ออกจากปาก หัวใจและตับก็อยู่ที่ข้างแก้ม ลำไส้ครึ่งหนึ่งถูกยัดเข้าไปในปาก อีกครึ่งหนึ่งก็โผล่มาที่ข้างนอก

สภาพศพดูน่ากลัวและแปลกมาก

แต่ซูจื่ออวี๋เป็นหมอ นางรู้ดีกว่าใคร ว่าอวัยวะภายในไม่สามารถอาเจียนออกจากหลอดอาหารได้ เห็นได้ชัดว่ามีคนผ่าลำไส้ของเสิ่นรั่วซงออกมาแล้วจัดฉากที่น่ากลัวเช่นนี้

ยิ่งไปกว่านั้น ฆาตกรยังก่อเรื่องโดยไม่ส่งเสียงใดๆ

“น้องชาย น้องชาย! น้องชายของข้า!” ทันทีที่เสิ่นรั่วเหมยตื่นขึ้นมา นางก็พุ่งตัวไปที่ร่างของเสิ่นรั่วซงราวกับใจจะขาด

เมื่อเห็นเช่นนี้ ซูจื่ออวี๋จึงรีบไปขวางทางของนางแล้วพูดอย่างปลอบโยน “ขอแสดงความเสียใจกับฮูหยินอวิ๋นด้วย ข้าขอดูสาเหตุการตายของท่านเสิ่นและหาเบาะแสก่อนดีหรือไม่?”

อวิ๋นลู่ชิงรีบคว้าภรรยาของเขาแล้วพูดว่า “ใช่ รั่วเหมย เจ้าไปที่นั่นไม่ได้ เจ้า...”

ก่อนที่อวิ๋นลู่ชิงจะพูดจบ เสิ่นรั่วเหมยก็ผลักเขาออกไปและพูดด้วยความโกรธ “ข้าเข้าไปไม่ได้ หรือเจ้าเป็นคนฆ่าเขา? อวิ๋นลู่ชิง ทำไมเจ้าไม่เชื่อล่ะ เขาไม่ใช่ฆาตกร เขาไม่ฆ่าเจียวเอ๋อร์!”

อวิ๋นลู่ชิงมองดูเสิ่นรั่วเหมยด้วยความประหลาดใจและถามอย่างสงสัย “เจ้า...เจ้าหมายความว่าอย่างไร ข้าจะฆ่ารั่วซงได้อย่างไร”

เสิ่นรั่วเหมยพูดด้วยความโกรธ “อาจเป็นเจ้าหรือน้องชายแสนดีของเจ้า! เมื่อครู่พวกเราทุกคนอยู่ที่โถงจงอี้ เหลือพวกเจ้าสองพี่น้อง ฆาตกรจะต้องเป็นหนึ่งในพวกเจ้าสองคน!”

อวิ๋นลู่ชิงหันไปมองอวิ๋นลู่ซาน อวิ๋นลู่ซานตัวสั่นรีบปฏิเสธ “เกี่ยวอะไรกับข้า ข้าเพิ่งลงเขาไป!”

เสิ่นรั่วเหมยพูดด้วยความโกรธ “ใครจะพิสูจน์ได้ล่ะ?”

อวิ๋นลู่ซานพูดด้วยใบหน้าขมขื่น “สิ่งมีชีวิตอยู่ในคฤหาสน์นี้ก็ตายหมดแล้ว ไม่มีแม้แต่ไก่หอบอยู่ตามทาง ข้าจะไปหาพยานที่ไหนได้?”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้า

เสิ่นรั่วเหมยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็หันไปมองอวิ๋นลู่ชิงและพูดด้วยความโกรธ “ถ้าไม่ใช่เขา ก็คงเป็นเจ้า! มีเพียงเจ้าสองคนเท่านั้นที่ออกไป”

อวิ๋นลู่ชิงตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดด้วยสีหน้าขมขื่น “จะเป็นข้าได้อย่างไร ข้าอยู่ที่ด้านหลังเขา!”

เสิ่นรั่วเหมยถามว่า “เจ้าไปทำอะไรด้านหลังเขา?”

อวิ๋นลู่ชิงเม้มปาก รู้สึกอายเล็กน้อยที่จะพูด

โม่ซุนและซูจื่ออวี๋มองหน้ากัน ทั้งคู่ก็เดาเรื่องราวทั้งหมดได้ อวิ๋นลู่ชิงคงจะไปหาฉู่อวิ๋นหยาง