ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1011

อวิ๋นม่อรีบเอามือทาบอก แล้วหันไปมองอวิ๋นหมิงอย่างขอความช่วยเหลือ

อวิ๋นหมิงจับมืออีกข้างของน้องสาวเอาไว้ พร้อมเอ่ยปาก

“น้องรอง เจ้าอย่าทำให้น้องเล็กลำบากใจ ตอนนี้จะไปเปลี่ยนชุดได้อย่างไร!”

อวิ๋นลู่ชิงเห็นดังนั้นจึงพูดขึ้นอย่างยุติธรรม

“เอาล่ะ เอาล่ะ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว อวิ๋นเซียว ปล่อยมือ”

อวิ๋นเซียวทำเสียงฮึดฮัด พร้อมโยนมืออวิ๋นม่อทิ้ง

ซูจื่ออวี๋กับโม่ซุนยืนมองเหตุการณ์อยู่ด้านข้าง รู้สึกว่าพฤติกรรมของอวิ๋นเซียวที่มีต่ออวิ๋นม่อผิดปกติ

แต่ทั้งสองไม่มีแก่ใจจะใคร่รู้เรื่องของผู้อื่น นี่เป็นเรื่องภายในครอบครัว คงไม่เหมาะสมที่จะไปสอบถาม ตอนนี้สิ่งสำคัญคือหาตัวคนร้าย

ในขณะที่ซูจื่ออวี๋จะสอบถามลู่อวิ๋นชิงว่าตอนนั้นเกิดเรื่องใดขึ้นกันแน่ จู่ๆฉู่อวิ๋นฉิงได้เอ่ยขึ้น

“เจ้าสำนักอวิ๋น พี่ชายของข้าล่ะ?”

อวิ๋นลู่ชิงเอ่ยปาก

“อยู่หลัง...”

อวิ๋นลู่ชิงหันหลัง พบว่าฉู่อวิ๋นหยางหายตัวไปแล้ว

ขณะนี้เสิ่นรั่วเหมยได้เอ่ยขึ้น

“อวิ๋นลู่ซานล่ะ? ทำไมอวิ๋นลู่ซานก็หายไปด้วย?”

ซูจื่ออวี๋หันไปสบตากับโม่ซุน ซูจื่ออวี๋จึงเอ่ยถาม

“ท่านเห็นเขาออกไปหรือ?”

โม่ซุนพยักหน้า แล้วเอ่ยเสียงต่ำ

“เมื่อครู่ข้าเห็นอวิ๋นลู่ซานเดินไปหาฉู่อวิ๋นหยาง ทั้งสองกระซิบกันสักครู่แล้วออกไปพร้อมกัน”

ซูจื่ออวี๋เม้มปากแล้วเอ่ยขึ้น

“หรืออวิ๋นลู่ซานกับฉู่อวิ๋นหยางจะร่วมมือกันสังหารคนในสำนัก?”

โม่ซุนส่ายหน้า

“น่าจะไม่ใช่ ข้ารู้สึกว่า....พวกเขาน่าสงสัยยิ่งกว่า” โม่ซุนหันมองอวิ๋นหมิงที่อ่อนแอ กับอวิ๋นม่อที่ตัวสั่นเทิ้ม

ซูจื่ออวี๋ครุ่นคิดแล้วพยักหน้า

“ถูกต้อง เรื่องนี้เกี่ยวกับมารดาของพวกเขา ทั้งสองน่าสงสัยก็เป็นเรื่องปกติ”

ซูจื่ออวี๋เพิ่งพูดจบ ด้านนอกก็มีเสียงร้องโหยหวนที่น่าตกใจดังขึ้น

เสียงร้องเหมือนกับตอนที่อวิ๋นเจียวตาย เสียงร้องดังมาก เพียงแต่ครั้งนี้เป็นเสียงของชายหนุ่ม

เมื่ออวิ๋นเซียวได้ยินเสียง เขารีบเอ่ยขึ้นทันที

“ท่านพ่อ เป็นเสียงของท่านอารอง”

ซูจื่ออวี๋ถามต่อไป

“แล้วเขามีวรยุทธ์หรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋จำได้ตอนวันเทศกาลส้างซื่อ จวินมู่เหนียนจับมือนางแล้วตรวจชีพจร จากนั้นจึงรู้ว่านางมีวรยุทธ์หรือไม่

โม่ซุนยิ้มอย่างรู้สึกผิด

“ข้าเองก็ไม่มีวรยุทธ์ จึงตรวจสอบเส้นชีพจรของอีกฝ่ายไม่ได้ ใช้วิธีตรวจชีพจรเพื่อแยกแยะว่าอีกฝ่ายมีวรยุทธ์หรือไม่ วิธีนี้ต้องเป็นผู้ที่มีพลังภายในแข็งแกร่งจึงสามารถทำได้ อย่างเช่น...ท่านอ๋องฉิน”

เมื่อซูจื่ออวี๋ได้ยินโม่ซุนเอ่ยถึงจวินมู่เหนียน นางก้มหน้าลงทันที พร้อมเผยให้เห็นความเขินอายที่นางไม่เคยสังเกตมาก่อน

โม่ซุนเห็นดังนั้นจึงยิ้มเจื่อนแล้วหันไปทางอื่น

——

ห้องสุขา

ทุกคนตามมาเพราะเสียง กลับได้เจอกับฉู่อวิ๋นหยางหน้าห้องสุขา

สีหน้าฉู่อวิ๋นหยางเต็มไปด้วยความกระวนกระวาย เมื่อเห็นอวิ๋นลู่ชิงเขารีบเดินเข้าไปหา

“อวิ๋นลู่ชิง เจ้ารีบดูสิ”

ฉู่อวิ๋นหยางดึงอวิ๋นลู่ชิงเข้าไปในห้องสุขา ท่าทางเขาร้อนใจมาก

ทุกคนเดินเข้าไปดูในห้องน้ำ ทันใดนั้นถึงกับต้องอุทานอย่างลืมตัว