ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1018

ตรงท้องของอวิ๋นม่อมีมีดสั้นปักไว้หนึ่งเล่ม เห็นได้ชัดว่านางตายไปแล้ว ส่วนอวิ๋นเซียวนอนอยู่บนพื้นข้างเตียง มือของเขาเต็มไปด้วยเลือด

เสิ่นรั่วเหมยเห็นอวิ๋นเซียวนอนอยู่บนพื้น จึงรีบวิ่งเข้าไปหา พร้อมตะโกน

“เซียวเอ๋อร์ เซียวเอ๋อร์ ตื่นสิ เซียวเอ๋อร์”

ซูจื่ออวี๋กับโม่ซุนต่างเดินไปหาทั้งสองคน ซูจื่ออวี๋ยื่นมือไปคลำเส้นชีพจรหลังใบหูของอวิ๋นม่อ ผ่านไปสักครู่จึงเงยหน้ามองอวิ๋นหมิงที่น้ำตานองหน้า พร้อมส่ายหน้าให้เขา

“ขอโทษด้วย นางได้...”

ยังไม่ทันที่ซูจื่ออวี๋จะพูดจบ อวิ๋นหมิงร้องไห้เสียงดัง

“น้องเล็ก น้องเล็ก! ฮือ ฮือ ฮือ! น้องเล็ก! น้องเล็กเจ้าตื่นสิ น้องเล็กเจ้าตายไม่ได้นะ!”

อวิ๋นหมิงกอดน้องสาวตัวเองไว้แน่น พร้อมกับร้องไห้แทบขาดใจ

อวิ๋นม่อตายแล้ว คนที่เมื่อครู่ยังถูกทุกคนสงสัยว่าเป็นคนร้าย ได้ตายไปกะทันหัน

อวิ๋นลู่ชิงตัวโงนเงน จนเกือบจะหกล้ม โชคดีที่เขารีบไปจับผนังไว้ทัน น้ำเสียงของเขาเจ็บปวดอย่างมาก

“ม่อเอ๋อร์...ม่อเอ๋อร์...ม่อเอ๋อร์...เซียวเอ๋อร์...”

โม่ซุนได้ยินอวิ๋นลู่ชิงเรียกอวิ๋นเซียว จึงหันไปบอกเขา

“อวิ๋นเซียวเพียงแค่หมดสติ เขายังไม่ตาย”

เมื่อพูดจบโม่ซุนำเข็มเงินออกมาหนึ่งเล่ม พร้อมฝังลงไปที่จุดชีพจรของอวิ๋นเซียว อวิ๋นเซียวพลันตื่นขึ้นมาทันที

เสิ่นรั่วเหมยเห็นดังนั้นจึงรีบเรียกเขา

“เซียวเอ๋อร์ เซียวเอ๋อร์ เจ้าตื่นแล้ว เซียวเอ๋อร์ เซียวเอ๋อร์ ตกลงเกิดเรื่องใดขึ้น”

อวิ๋นเซียวยกมือขึ้น คล้ายรู้สึกปวดหัว อยากจะยกมือขึ้นนวดขมับ แต่เพิ่งยกมือขวาขึ้น พลันเห็นว่ามีแต่คราบเลือดเต็มมือไปหมด

หัวใจอวิ๋นเซียวกระตุกวาบ แล้วหันมองอวิ๋นม่อที่นอนอยู่บนเตียง เมื่อหันมองก็ไปสบเข้ากับดวงตาที่มีแต่ความโกรธแค้นของอวิ๋นหมิง

อวิ๋นหมิงวางอวิ๋นม่อลง จากนั้นใช้แรงทั้งหมดที่มีพุ่งเข้าไปหาอวิ๋นเซียว ต่อมาเกิดเสียงต่อยดังปัง มันถูกซัดเข้าไปที่หน้าของอวิ๋นเซียวโดยไม่ทันตั้งตัว

อวิ๋นเซียวล้มกระแทกกับโต๊ะที่อยู่ด้านหลัง ทำให้ชุดถ้วยชาบนโต๊ะถูกกระแทกจนตกลงไปบนพื้น

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้อวิ๋นหมิงร้องไห้สะอึกสะอื้น แล้วเดินไปกอดศพของอวิ๋นม่อเอาไว้ เขาร้องไห้แล้วตัดพ้อ

“เจ้ายังคิดจะรังแกนางอีก เจ้าคิดจะรังแกนางอีกแล้ว ต่อให้ไม่ใช่แม่เดียวกัน แต่พวกเจ้ามีพ่อคนเดียวกันนะ น้องเล็ก น้องเล็ก ฮือฮือฮือ”

รังแก?

ซูจื่ออวี๋กับโม่ซุนหันมองหน้ากัน ทั้งสองคนรู้สึกตะลึงไม่น้อย ความหมายของการรังแกใช่ที่พวกเขาคิดหรือไม่?

อวิ๋นเซียวกัดฟันกรอดแล้วเอ่ยขึ้น

“ข้าบอกแล้วว่าข้าไม่ได้ฆ่านาง ข้าเดินตามนางเข้ามาเปลี่ยนชุดในห้อง นางล่อข้ามาที่ห้องลับ หลังจากเข้ามาในห้องข้าถูกคนลอบทำร้าย เรื่องราวหลังจากนั้นข้าเองก็ไม่รู้อะไรแล้ว ข้าชอบนางมากขนาดนั้นจะฆ่านางได้อย่างไร?”

อะไรนะ? ชอบหรือ?

ทุกคนชะงักอยู่ที่เดิม มีเพียงเสิ่นรั่วเหมยที่หลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า คล้ายว่าเรื่องอื้อฉาวเช่นนี้ถูกเปิดโปงต่อหน้าทุกคน ทำให้นางไม่อาจเผชิญหน้ากับทุกคนได้

อวิ๋นหมิงเอ่ยอย่างโกรธเคือง

“สารเลว สารเลว! อย่าเจ้าก็คู่ควรจะบอกว่าชอบหรือ เจ้าคู่ควรบอกว่าชอบนางหรือ? เจ้าลองดูห้องที่เต็มไปด้วยเครื่องทรมานของเจ้าสิ อวิ๋นเซียวเจ้ามันคนวิปลาส เจ้ามันชาติชั่ว เจ้าย่ำยีนาง เจ้าเหยียดหยามนาง! ต่อให้ตายไปเป็นผีก็ไม่มีวันปล่อยเจ้าไป อ๊าก! ! !”