ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1019

อวิ๋นหมิงออกแรงพุ่งเข้าไปหาอวิ๋นเซียว และถูกอวิ๋นเซียวใช้แรงผลักออกอีกครั้ง อวิ๋นเซียวเอ่ยอย่างโมโห

“ต่อให้ข้าย่ำยีนางแล้วอย่างไร? ล้วนแต่เต็มใจด้วยกันทั้งสองฝ่าย จะโทษคนอื่นได้อย่างไร”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ อวิ๋นลู่ชิงรู้สึกหน้ามืด จนเกือบจะหมดสติ โม่ซุนเห็นดังนั้นจึงรีบพยุงตัวเขาเอาไว้ พร้อมเอ่ยถาม

“เจ้าสำนักอวิ๋น ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?”

อวิ๋นลู่ชิงยื่นนิ้วมือที่สั่นเทาชี้ไปที่อวิ๋นเซียว ริมฝีปากเขาขยับ แต่กลับพูดไม่ออก เห็นได้ชัดว่าโกรธจนไม่อาจควบคุมตัวเองได้แล้ว

เสิ่นรั่วเหมยเองก็ตกใจไม่น้อย รีบไปดึงแขนของอวิ๋นเซียว

“เซียวเอ๋อร์ เจ้ากำลังพูดจาบ้าบอเหลวไหลอะไรกัน ยังไม่หุบปากอีกหรือ”

อวิ๋นเซียวใช้แรงสะบัดแม่ตัวเองออก แล้วพูดอย่างโมโห

“หุบปากอะไรกัน? ถึงอย่างไรก็ต้องตายอยู่ที่นี่ ถ้างั้นก็ตายอย่างกระจ่างจะดีกว่า”

อวิ๋นเซียวชี้ไปที่อวิ๋นหมิง แล้วพูดอย่างโมโห

“เจ้าขี้โรค อย่าเสแสร้งอีกต่อไปเลย เจ้านั่นแหละคือคนร้าย เจ้าอยากแก้แค้นให้แม่ของเจ้า อยากแก้แค้นให้อวิ๋นม่อ แล้วยังอยากจะทวงความยุติธรรมให้ตัวเองใช่หรือไม่? แต่ข้ากลับดูไม่ออก เจ้าช่างเสแสร้งได้แนบเนียน ข้าควรจะฆ่าเจ้าให้ตายแต่แรก”

เสิ่นรั่วเหมยตกใจจนสูดหายใจเข้า แล้วรีบไปดึงอวิ๋นเซียว

“เซียวเอ๋อร์ หุบปาก!”

ส่วนอวิ๋นลู่ชิงกลับพูดอย่างโมโห

“เจ้าลูกชั่ว ตกลงเจ้ากำลังพูดอะไรอยู่”

อวิ๋นเซียวสะบัดเสิ่นรั่วเหมยออก แล้วพูดอย่างโมโห

“ท่านแม่ เมื่อเรื่องดำเนินมาถึงขนาดนี้ ท่านยังกลัวอะไรอีก? เมฆาที่งดงามกระจายตัวง่ายเหมือนหลิวหลีที่เปราะบาง ต้องมีคนตายเจ็ดคน ในเมื่อเป็นเช่นนี้ หากให้ข้าตาย สู้ให้อวิ๋นหมิงตายดีกว่า”

เมื่อพูดจบอวิ๋นเซียวหันไปลงมือกับอวิ๋นหมิงทันที อวิ๋นลู่ชิงเห็นดังนั้นจึงรีบเข้าไปผลักอวิ๋นเซียวออก

อวิ๋นเซียวเห็นพ่อตัวเองปกป้องอวิ๋นหมิง จึงตะโกนอย่างโกรธเคือง

“ท่านพ่อ เหตุใดท่านยังจะช่วยมันอีก? ท่านดูไม่ออกหรือว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นแผนการของมัน? มันคิดจะสังหารพวกเราทุกคน”

อวิ๋นลู่ชิงจ้องอวิ๋นเซียวอย่างโกรธเคือง พร้อมเอ่ยถาม

อวิ๋นเซียวหันมองฉู่อวิ๋นหยาง พร้อมแค่นหัวเราะ

“ท่านไม่เชื่อหรือว่าท่านน้าจะใจกล้าขนาดนั้น หรือไม่เชื่อว่าชายหญิงร่วมหลับนอนจะทำให้คลอดก่อนกำหนด?”

ฉู่อวิ๋นหยางหน้าเจื่อนพร้อมเม้มปาก เขาอยากรู้เรื่องหลังมากกว่า

โม่ซุนเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องเช่นนี้ เขาจึงก้มมองซูจื่ออวี๋ นางพยักหน้า

“ของเหลวของ...เอ่อ....บุรุษ จะทำให้ปากมดลูกเปิดก่อนกำหนด ทำให้คลอดก่อนกำหนดได้”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ซูจื่ออวี๋หันมองเสิ่นรั่วเหมย พร้อมสงสัย

“เหตุใดฮูหยินอวิ๋นจึงรู้มากขนาดนี้?”

แม้แต่หมอเทวดาอย่างโม่ซุนยังไม่รู้เรื่องนี้ แล้วเสิ่นรั่วเหมยรู้ได้อย่างไร?

อวิ๋นลู่ชิงเหมือนวิญญาณออกจากร่าง เขาหันมองเสิ่นรั่วเหมยอย่างยากที่จะเชื่อ แล้วเอ่ยด้วยความเจ็บปวด

“เจ้าเคยบอกข้าว่า แม่ของเจ้าเป็นหมอตำแย ใช่หรือไม่? รั่วเหมย...รั่วเหมย...เจ้าเป็นคนทำร้ายหลิวหลีจริงหรือ?”