ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 102

หลังจากฟังคำรายงานของซื่อจี้แล้ว ฮูหยินซูเดือดดาลจนเส้นเลือดบนหน้าผากนางปูดโปน ไม่ใช่ในจวน งั้นก็เป็นนอกจวนแล้ว นางฆ่าหยวนหลีไปแล้ว กลับมีจิ้งจอกโผล่มาจากไหนอีก?

ฮูหยินซูสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ยับยั้งเรื่องที่ทำให้นางรู้สึกโกรธ ในเมื่ออยู่นอกจวน นางจึงต้องขอความช่วยเหลือจากลูกพี่ลูกน้องของนาง

ฮูหยินซูพูดต่อ “เมื่อคืน ซูจื่ออวี๋หนีไปได้อย่างไร สืบรู้เรื่องหรือยัง?”

แม่นมหลิวก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “ฮูหยิน นังแพศยาผู้นั้นออกไปทางหน้าต่าง และยังมีรอยเท้าบนแปลงดอกไม้ด้านหลังหน้าต่าง ฮูหยิน หมอโม่เป็นคนช่วยนาง ท่านว่าระหว่างนางกับหมอโม่...”

แม่นมหลิวยกนิ้วโป้งทั้งสองเข้าหากัน ดวงตาของนางมีความคลุมเครือและชั่วร้าย

ฮูหยินซูขมวดคิ้วกล่าว “นางโง่ โม่ซุนมาที่เมืองหลวงเป็นครั้งแรก ไม่เคยเจอนังเด็กแพศยาคนนั้นมาก่อน จะเป็นชายชู้ของนางได้อย่างไร คนที่ลงมือช่วยเหลือต้องเป็นอ๋องฉิน”

แม่นมหลิวตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นก็พูดอย่างประหม่าว่า “ฮูหยิน จะให้นางแต่งงานกับอ๋องฉินไม่ได้ ถ้านางเป็นพระชายาอ๋อง ในอนาคตพวกเราจะมีชีวิตที่ดีได้อย่างไร!” นางรังแกซูจื่ออวี๋สองแม่ลูกไปมากมาย แม่นมหลิวรู้สึกหนาวเย็นที่หลังคอของนาง

แน่นอนว่าฮูหยินซูรู้ว่าแม่นมหลิวพูดถูก

แต่ตอนนี้นางควรจะทำอย่างไรต่อไปดี ยังไม่สามารถตัดสินใจได้

นางเด็กแพศยามีความสามารถทำให้นางรำคาญมากพอแล้ว แต่ตอนนี้มีจิ้งจอกอีกตัวที่ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน ถ้านางไม่มีลูกชายอยู่ข้างๆ เกรงว่านางอาจจะยืนอยู่ในเสนาบดีซูไม่ได้

ฮูหยินซูเอ่ยว่า “ไปเตรียมรถให้พร้อม ข้าจะไปหาหมอที่ร้านขายยาไป๋เฉ่า”

ร้านขายยาไป๋เฉ่านี้เป็นโรงหมอที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองหลวง

......

ซูจื่ออวี๋กำลังมองดูชุดและเครื่องประดับราคาแพงตรงหน้านางขณะที่ได้ข่าวว่าฮูหยินซูป่วยเพราะความโกรธ และเรื่องที่เสนาบดีทำเรื่องอย่างว่าตอนกลางวัน

เห็นได้ชัดว่าฮูหยินซูมีความหึงหวงขนาดไหน

ตอนนางอยู่ข้างนอกกับเว่ยคงชิงก็มีอะไรไม่คลุมเครือ แต่นางกลับทนไม่ได้กับความเจ้าชู้ของเสนาบดีซู

ผัวเมียเป็นพวกเดียวกัน กลับรังเกียจกัน

ซูจื่ออวี๋รู้สึกตลกเล็กน้อยและรู้สึกมีความสุขเพราะฮูหยินซูถูกทิ้งให้อยู่อย่างหนาวเหน็บ แต่นั่นยังไม่พอ นางต้องการจะพรากทุกสิ่งที่ฮูหยินซูให้ความสำคัญไปทีละอย่าง

ให้นางรู้สึกว่าการสูญเสียความหวังทั้งหมดหมายความว่าอย่างไร อะไรเรียกว่าความเสียใจ

ซูจื่ออวี๋กลอกตาและพูดว่า “ชิวขุย เจ้าช่วยข้าสักเรื่อง”

ซูจื่ออวี๋กระซิบข้างหูชิวขุย ชิวขุยพยักหน้า หยิบชุดที่มีสีสันมีเสน่ห์หนึ่งชุดแล้วก็ออกไป