ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1029

แต่ฉู่อวิ๋นชิงดูเหมือนจะสะเทือนใจกับคำพูดเหล่านี้ นางถามด้วยความไม่มั่นใจ “พวกเรา...พวกเราจะมีอนาคตที่สดใสจริงๆ หรือ?”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าแล้วพยักหน้ากล่าวว่า “ใช่ ตราบใดที่พวกเจ้ารักกันจริงๆ ก็จะต้องมีอนาคตที่สดใสอย่างแน่นอน!”

ฉู่อวิ๋นชิงเม้มปาก และในขณะที่นางกำลังจะวางดาบยาวในมือของนางลง นางก็ได้ยินเสียงตะโกนของฉู่อวิ๋นหยางจากด้านนอก “อวิ๋นชิง รีบหนี ลงจากภูเขาเร็ว!”

ทุกคนมองหาเสียงก็เห็นฉู่อวิ๋นหยางลอยเข้ามา และตามมาด้วยอวิ๋นลู่ชิงที่ตามมาติดๆ

ในเวลานี้ ฉู่อวิ๋นหยางอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่มาก เขาใช้มือขวาปิดไหล่ซ้าย เลือดเปื้อนเสื้อผ้า เห็นได้ชัดว่าแขนซ้ายของเขาได้รับบาดเจ็บ

อีกอย่างเขาก็ยังตะโกนไปว่า “อวิ๋นชิง” เห็นได้ชัดว่าเขารีบร้อนจนลืมปิดบังตัวตนของเขา

ซูจื่ออวี๋รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย อวิ๋นลู่ชิงไม่ใช่ลูกน้องของฉู่อวิ๋นหยางหรือ? เหตุใดอยู่ๆ ถึงได้ลงมือกับฉู่อวิ๋นหยางล่ะ?

ก่อนที่ซูจื่ออวี๋จะคิดได้ ทั้งสองก็เข้ามาใกล้แล้ว

เมื่อเห็นว่าพี่ชายของนางไม่มีแรงจะต่อสู้ ฉู่อวิ๋นชิงก็บินขึ้นไปเข้าร่วมการต่อสู้ พี่น้องทั้งสองคนก็เข้าร่วมการต่อสู้กับอวิ๋นลู่ชิง

ฉู่อวิ๋นชิงถามขณะที่กำลังต่อสู้ “พี่ชาย เกิดอะไรขึ้น?”

ฉู่อวิ๋นหยางพูดด้วยความโกรธ “เขาบ้าไปแล้ว เขาถูกธาตุไฟเข้าแทรก!”

ฉู่อวิ๋นหยางพูดถูก อวิ๋นลู่ชิงธาตุไฟเข้าแทรก เขาแค่จะฆ่าทุกคนที่ขวางทาง

เมื่อเห็นอย่างนั้น ซูจื่ออวี๋ก็รีบพูดว่า “โม่ซุน พวกเราไปกันเถอะ!”

โม่ซุนพยักหน้า แล้วหิ้วปีกจวินมู่เยว่ไปที่ลาน ขณะที่ทั้งสามกำลังจะวิ่งไปที่ประตู อวิ๋นลู่ชิงก็พูดด้วยความโกรธ “ไม่ว่าใครก็ห้ามออกไป! ไม่ว่าใครก็อย่าคิดที่จะไปจากคฤหาสน์ฉีหลินของข้า! ใครที่รู้เรื่องนี้จะต้องตาย ต้องตายให้หมด!”

อวิ๋นลู่ชิงออกอาวุธลับ อาวุธลับตัดเชือกป่านในลาน

สิ่งที่ได้ยินก็คือเสียงฟิ้วๆๆ! ลูกธนูที่ซ่อนอยู่จำนวนนับไม่ถ้วนยิงออกมาจากทุกทิศทุกทาง ในลานแห่งนี้มีกลไกซ่อนอยู่จริงๆ หรือ!?

แน่นอนว่าหลังจากที่ฉีดยาแก้พิษเข้าไปในร่างกายของจวินมู่เยว่ จวินมู่เยว่ก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาในเวลาไม่นาน

จวินมู่เยว่มองเด็กชายหน้าดำตรงหน้าด้วยความสับสน แล้วถามด้วยความสงสัยว่า “ข้า...เจ้า...เจ้าเป็นใคร?”

ซูจื่ออวี๋ไม่มีเวลาอธิบายมากนัก นางรีบพูดว่า “ท่านอ๋องแปด ไปช่วยองค์หญิงอวิ๋นชิงก่อน!”

จวินมู่เยว่ตะลึงงันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดด้วยความประหลาดใจ “พี่สะใภ้เจ็ด?” นี่เป็นเสียงของซูจื่ออวี๋ชัดๆ

เขาเรียก “พี่สะใภ้เจ็ด” ทำให้ฉู่อวิ๋นหยางมองไป จากนั้นฉู่อวิ๋นหยางก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ แม้ว่าเขาจะคิดอยู่แล้วว่าเด็กชายคนนี้มีบางอย่างผิดปกติ แต่เขาไม่เคยคิดว่าจะเป็นซูจื่ออวี๋ที่ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะจับไก่

ซูจื่ออวี๋และโม่ซุน ไม่รู้จักทักษะการต่อสู้ ทั้งสองคนก็กล้าหาญมาก พวกเขากล้าที่จะเข้าไปในถ้ำเสือมาช่วยคนเลยหรือ?!

ฉู่อวิ๋นหยางเหม่อลอยเช่นนี้ อวิ๋นลู่ชิงคว้าโอกาสนี้ทันที อวิ๋นลู่ชิงฟันไปที่เขา ฉู่อวิ๋นชิงรีบผลักฉู่อวิ๋นหยางออกไป จนดาบเฉือนไปที่แขนของฉู่อวิ๋นชิง