ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1063

เมื่อหันหรูเฟิงได้ยินสิ่งที่ซูจื่ออวี๋พูด เขาก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฮวาฮวาเป็นคนดีมาก”

ซูจื่ออวี๋มองหันหรูเฟิงแล้วถามว่า “แล้วเจ้าล่ะ เจ้าชอบนางหรือไม่?”

หันหรูเฟิงตะลึงงันอีกครั้ง รู้สึกว่าคำถามของซูจื่ออวี๋ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะตอบ เขาหมั้นแล้ว เขาโปรดปรานฮวาเชียนเจียวได้ แต่เขาไม่สามารถรักนางได้

เมื่อเห็นท่าทีกระอักกระอ่วนของหันหรูเฟิง ซูจื่ออวี๋ก็ส่ายหัวอย่างจนใจ แล้วเปลี่ยนไปคุณเรื่องธุระ “คืนนี้ ข้าจะจัดงานเลี้ยงที่หอแปดสมบัติ ข้อต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า”

มุมปากของหันหรูเฟิงกระตุก เขาไม่เข้าใจว่าทำไมหัวข้อของซูจื่ออวี๋ถึงกระโดดเร็วมาก เขาถามว่า “พี่สะใภ้ของข้าอยากให้ข้าช่วยอะไร โปรดพูดมาเถอะ”

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “ง่ายๆ คืนนี้หอแปดสมบัติจะไม่เปิดประตูต้อนรับแขก จะไม่จุดเตาผิง จะไม่ปิดหน้าต่างไม่ปิดประตู นอกจากนี้ หลังจากที่แขกมาถึงแล้ว เจ้าต้องเป็นคนจูงรถม้าของทุกคนที่อยู่ข้างนอกออกไป แล้วควบคุมองครักษ์ของพวกเขาเอาไว้ ปิดข่าวให้มิดชิด แม้แต่แมลงวันหนึ่งตัวก็ห้ามบินออกจากหอแปดสมบัติ”

หันหรูเฟิงตะลึงงัน หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาก็พูดว่า “พี่สะใภ้ จะขังเจ้ากรมทั้งหกเอาไว้เช่นนี้ หมายความว่า...”

ซูจื่ออวี๋เลิกคิ้วแล้วพูดว่า “มันเป็นโทษร้ายแรงหรือ?”

หันหรูเฟิงพยักหน้าด้วยใบหน้าขมขื่น

ซูจื่ออวี๋เม้มปากแล้วพูดว่า “ความผิดร้ายแรงแต่ไม่ถึงตายนี่”

หันหรูเฟิงยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “ก็จริง มีพี่เจ็ดอยู่ด้วยทั้งคน ชีวิตของพี่สะใภ้จะตกอยู่ในอันตรายได้อย่างไร”

ซูจื่ออวี๋ผายมือแล้วพูดว่า “มันสุดยอดขนาดนั้นเลยหรือ? นอกจากความเป็นความตายที่เป็นเรื่องใหญ่แล้วก็ไม่มีอะไรใหญ่ไปกว่านี้! แค่ทำตามที่ข้าบอกก็พอ”

หลังจากที่ซูจื่ออวี๋พูดจบ นางก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วเอ่ยว่า “ข้าหวังว่าสวรรค์จะเมตตา ให้หิมะไม่หยุดตก”

......

ยามโหย่ว หอแปดสมบัติ

บางทีซูจื่ออวี๋อาจโชคดี ตอนนี้อากาศเป็นใจหิมะตกหนักตลอดทั้งวัน จนตกเย็นก็ยังลมแรง หิมะก็ปลิวว่อนไปทั่ว

หูจวิ้นเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

หูจวิ้นเฟิงหันไปมองเหยียนฉงเหยินเจ้ากรมขุนนางที่อยู่ข้างๆ เขา เพราะเรื่องเหยียนหรูอวี้ลูกสาวของเขา เหยียนฉงเหยินจึงไม่พอใจต่อจวนอ๋องฉินมาก ศัตรูของศัตรูก็คือสหาย

หูจวิ้นเฟิงถามว่า “ใต้เท้าเหยียน เจ้ารู้หรือไม่ว่าวันนี้ท่านอ๋องฉินจะเล่นลูกไม้อะไร?”

เหยียนฉงเหยินส่ายหัวและพูดว่า “ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เจ้าเคยไปงานเลี้ยงที่จวนอ๋องฉินบ้างหรือไม่เล่า ข้าเกรงว่าอาหารมื้อนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ ไม่เหมาะที่จะกลืนลงไปด้วยซ้ำ!”

หูจวิ้นเฟิงสะดุ้งเล็กน้อย แววตาของเขาเบิกกว้างแล้วถามว่า “ใช่หรือ? ท่านอ๋องฉินคิดจะใช้ไม้แข็งหรือ? นี่คือเจ้ากรมทั้งหกนะ!”

เหยียนฉงเหยินหัวเราะเบาๆ และพูดว่า “ใต้เท้าหูเจ้ากลัวหรือ?”

หูจวิ้นเฟิงก็แค่นเสียงเย็นชา เอ่ยด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม “ข้าจะกลัวอะไร ทุกอย่างก็ทำตามกฎ ไม่มีเงินก็คือไม่มีเงิน เขากินได้ แล้วทำไมข้าจะกินไม่ได้?”