ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 111

ซูจื่ออวี๋คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ยืมอำนาจจากสถานการณ์”

จวินมู่เหนียนขมวดคิ้วเบาๆ และหลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดว่า “เจ้าอยากจะแก้แค้นจวนเสนาบดีซูหรือ?”

มือของซูจื่ออวี๋ที่ผลักหน้าอกของจวินมู่เหนียนก็ค่อยๆ ผ่อนคลาย เปลี่ยนเป็นวาดวงกลมตรงหน้าเขา และพูดเบาๆ ในขณะที่วาด “ทำไม? ท่านอ๋องคิดว่าข้าไม่ควรแก้แค้นหรือ?”

จวินมู่เหนียนจับมือเล็กๆ ทั้งสองข้างของซูจื่ออวี๋ที่กำลังวุ่นวายอยู่บนหน้าอกของเขา เอามือของนางไพล่ไปด้านหลัง และพูดอย่างเย็นชา “เจ้าต้องการใช้อำนาจจัดการผู้อื่น แต่งงานกับพี่รองไม่ดีกว่าหรือ?”

ใบหน้าของซูจื่ออวี๋มืดครึ้มลง ก่อนจะพูดอย่างเย็นชา “เขาไม่คู่ควร! แต่ไหนมาข้าก็ไม่ใช้สินค้ามือสอง”

มุมปากของจวินมู่เหนียนกระตุก เขาไม่เคยได้ยินคุณหนูคนไหนที่รังเกียจสามีที่เคยมีสตรีมาแล้ว

และสินค้ามือสอง... คำเรียกประเภทนี้... เขาอยากเห็นสีหน้าของจวินมู่หลานตอนที่ตัวเองรู้ว่าถูกเรียกว่าสินค้ามือสองจริงๆ

จวินมู่เหนียนหยุดความคิดของตนไว้ ยังคงขมวดคิ้วและมองไปที่ซูจื่ออวี๋พลางกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้น เจ้าก็เลือกน้องแปดได้”

ซูจื่ออวี๋ส่ายหัวและพูดว่า “เขาไม่มีอำนาจพอ ข้าอยากเป็นสตรีที่สูงศักดิ์ที่สุดในต้าโจว!” ซูจื่ออวี๋ต้องใจจะขยายความทะเยอทะยานของนาง เมื่อนางพูดแบบนี้ นางก็มองไปที่จวินมู่เหนียนด้วยสายตาที่ไม่เลว

ตามที่คาดไว้ ในสายตาของจวินมู่เหนียนไม่มีความประหลาดใจหรือความรังเกียจกลับเป็นรอยยิ้มจางๆ ที่ยากจะตรวจสอบได้

ไม่ว่ารอยยิ้มนั้นจะเป็นการเย้ยหยันหรือไม่ก็ตาม จวินมู่เหนียนก็เริ่มพบว่านางมีความน่าสนใจแล้วใช่หรือไม่? เพราะนางพูดถูกใจจวินมู่เหนียน

องค์ชายที่ยืดได้หดได้คนหนึ่งจะมีความพอใจในความธรรมดาได้อย่างไร จวินมู่เหนียนมีความทะเยอทะยานที่คนไม่อาจรู้ได้

จวินมู่เหนียนลดศีรษะลงเล็กน้อย และเมื่อระยะห่างระหว่างคนทั้งสองห่างกันไม่ถึงนิ้ว เขาก็พ่นไอร้อนออกมาแล้วเอ่ยว่า “เจ้าอยาก...เป็นฮองเฮาหรือ?”

ในระยะใกล้เช่นนี้ทำให้ซูจื่ออวี๋ประหม่า นางเอนหัวไปด้านหลังเล็กน้อย และหลังจากทั้งสองออกห่างจากกัน นางก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “จะเป็นชายาอ๋องฉินได้หรือไม่ เป็นความสามารถของข้า ส่วนจะให้ชายาอ๋องฉินเป็นฮองเฮาได้หรือไม่นั้นก็ต้องดูความสามารถของท่านอ๋องฉินเอง”