ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 12

สรุปบท ตอนที่ 12 คนเลวไร้ยางอาย: ยอดชายานักปรุงพิษ

ตอน ตอนที่ 12 คนเลวไร้ยางอาย จาก ยอดชายานักปรุงพิษ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

ตอนที่ 12 คนเลวไร้ยางอาย คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ ยอดชายานักปรุงพิษ ที่เขียนโดย Phayut เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

อานเป่ยซานไม่รู้สึกว่านี่เป็นเหตุผลที่ดี จึงขมวดคิ้ว “ไม่เหมือนกัน เพื่อช่วยข้าแล้วเจ้า...”

“หยุด!” ซูจื่ออวี๋ขัดจังหวะอานเป่ยซาน “มันเหมือนกันหมด วันนี้แค่บังเอิญเป็นเจ้า ถ้าเป็นคนอื่น ข้าก็ไม่สามารถทำเฉยตอนเห็นคนกำลังจะตายได้ ถ้าอานซื่อจื่อคิดว่าติดบุญคุณของข้า เช่นนั้นท่านก็ให้ค่ารักษาข้าเถอะ ทั้งสองฝ่ายจะได้ไม่คิดค้างกันดีหรือไม่?”

อานเป่ยซานที่มีสีหน้าแดงก่ำเล็กน้อย ตอนนี้ก็กลายเป็นหน้าถมึงทึง เขา...หรือว่าเขาไม่อาจเทียบได้แม้แต่กับพวกสีเหลืองอ่อนเหล่านั้น?

กลับกันฮองเฮาและพระชายาอ๋องอานซินได้ยินซูจื่ออวี๋พูดเช่นนั้น สีหน้าก็ดูดีขึ้นมาไม่น้อย

ถือเป็นสตรีที่ฉลาด รู้จักฐานะของตัวเองดี และมองเห็นสถานการณ์ตรงหน้า

พระชายาอานชินอ๋องยิ้มแล้วกล่าวว่า “ลูกอวี๋ก็ช่างพูดอะไรตลก พระคุณที่ช่วยชีวิต ใช้เงินแล้วก็สามารถปล่อยผ่านไปได้หรือ ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเพิ่งจะเสียแม่ไป ข้าก็มีลูกสาวคนหนึ่งที่อายุเท่ากับเจ้า ถ้าเจ้าไม่รังเกียจ ให้ข้ารับเจ้าเป็นลูกสาวบุญธรรมได้หรือไม่ แต่นี้ไปเรื่องของเจ้าก็คือเรื่องของจวนอานชินอ๋อง”

สวรรค์เอ๋ย!

ทุกคนต่างก็พากันอุทานออกมาอีกครั้ง ในความเห็นของพวกเขา ผู้คนในจวนของอานชินอ๋องนี้ เป็นพวกมีคุณธรรมสูง แม้ว่าจะมีตำแหน่งและอำนาจสูง แต่ก็ให้ความสำคัญกับบุญคุณ เป็นเด็กต้องแต่งงาน เป็นผู้ใหญ่ต้องรับเป็นบุตรบุญธรรม

ในขณะนี้ พวกเขากลับเพิกเฉยต่อบุญคุณที่ซูจื่ออวี๋ช่วยชีวิตโดยไม่ได้นัดหมาย อย่างไรเสียก็รู้สึกว่าสถานะของซูจื่ออวี๋ด้อยกว่า และอาจจะให้กำไรกับนางมากเกินไป

ซูจื่ออวี๋ไม่รู้สึกว่าตนได้เปรียบอะไร แต่เมื่อเห็นใบหน้าที่หวาดกลัวของเสนาบดีซูแล้ว และสีหน้าที่อิจฉาไม่พอใจของซูจื่อเยียน ซูจื่ออวี๋รู้สึกว่าข้อเสนอของพระชายาอานชินอ๋องก็ไม่เลว

พระชายาอานชินอ๋องขมวดเล็กน้อย ก่อนจะส่ายหัวให้กับอ่านเป่ยเยว่ นางไม่เห็นด้วยกับคำพูดของอานเป่ยเยว่ แต่นางก็ไม่ยอมเปิดเผยต่อสาธารณะ ก่อนจะลูบใบหน้าของลูกสาว

แต่อานเป่ยซานกลับไม่ฟัง “เยว่เอ๋อร์ อย่าพูดไร้สาระ คุณหนูซูเป็นผู้ช่วยชีวิตพี่ชายเจ้า”

อานเป่ยเยว่มองไปที่อานเป่ยซานอย่างสงสัย อานเป่ยซานก้มหน้าลงไม่กล้าพูดเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ชิงโจวบ่าวรับใช้ที่ติดตามเขาก็อธิบายให้อานเป่ยเยว่ฟัง

หลังจากที่อานเป่ยเยว่ฟังจบแล้ว สีหน้าของนางก็ยิ่งแย่ลง

อานเป่ยเยว่พูดด้วยความโกรธ “เจ้ามันช่างไร้ยางอายจริงๆ สมแล้วที่ท่านป้าคลอดเจ้ามา ช่วยพี่ข้าอะไรกัน เห็นได้ชัดว่าเจ้ากำลังใช้โอกาสนี้ฉวยผลประโยชน์จากพี่ชายของข้า ในที่สาธารณะต่อหน้าทุกคนเช่นนี้ กล้าใกล้ชิดกับบุรุษ เจ้าคิดว่าพี่ชายของข้าเป็นคนมีคุณธรรม และจะเอ่ยปากขอเจ้าแต่งงาน ช่างเป็นคนสารเลวที่มากแผนการจริงๆ คนทั่วไปทำวิธีที่น่ารังเกียจเช่นคนเลวอย่างเจ้าไม่ได้จริงๆ อยากเข้าจวนอ๋องอานชินของข้าหรือ ฝันไปเถอะ”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายานักปรุงพิษ