ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 13

หลังจากถูกด่าทอไปมากมายแล้ว ใบหน้าของซูจื่ออวี๋ก็ดูสับสน นางจำไม่ได้ว่านางไปล่วงเกินจวิ้นจู่คนนี้เมื่อไหร่!

อานเป่ยซานทนฟังต่อไปไม่ไหวจริงๆ น้องสาวของเขามักจะเอาแต่ใจ เวลาปกติก็ไม่เป็นไรหรอก แต่ต่อหน้าผู้คนมากมายเช่นนี้เขาจะทนคำพูดสังหารคนเช่นนี้ได้อย่างไร

อานเป่ยซานพูดด้วยความโกรธ “พอได้แล้วเยว่เอ๋อร์ ใครสั่งสอนเจ้าให้ไม่รู้จักกฎเช่นนี้? คุณหนูซูเป็นผู้ช่วยชีวิตพี่ เจ้าไม่ซาบซึ้งในบุญคุณของนางก็ไม่เป็นไร แต่ทำไมต้องพูดหยาบคาย? ยังไม่รีบขอโทษอีก?!”

จู่ๆ อานเป่ยเยว่ก็กรีดร้องเหมือนแมวถูกเหยียบหาง “ขอโทษ? ท่านขอให้ข้าขอโทษนางหรือ? ให้ขอโทษหญิงต่ำต้อยที่แอบนัดพบกับชายป่าเถื่อนคนนี้น่ะหรือ? ท่านคิดว่านางต้องการช่วยท่านจริงๆ หรือ นางเห็นว่าท่านมีตำแหน่งและอำนาจสูงส่ง เป็นคนโง่ที่หลอกง่าย!”

อะไรนะ แอบนัดพบชายป่าเถื่อน?

ทุกคนมองไปที่ซูจื่ออวี๋ด้วยความประหลาดใจ ฝ่ามือของซูจื่ออวี๋เริ่มมีเหงื่อออก หรือว่านางจะเห็นภาพในสระบัวเมื่อกี้นี้จริงๆ?

แต่ถ้านางเห็นแล้ว ทำไมนางถึงไม่เปิดเผยตอนนั้นเลยล่ะ? ทำไมไม่จับพวกเขาในในตอนนั้น?

ไม่สิ ไม่ว่านางจะเห็นหรือไม่ก็ตาม ตนไม่ยอมรับเด็ดขาด!

ซูจื่ออวี๋กัดฟันกล่าวว่า “เป่ยเยว่จวิ้นจู่ ที่ท่านพูดมาก็ถูก ข้ามีฐานะต่ำต้อย ข้าไม่คู่ควรเป็นพี่น้องกับจวิ้นจู่จริงๆ ข้าซูจื่ออวี๋รู้จักเจียมตัว ข้าไม่เคยคิดที่จะปีนขึ้นที่สูง แต่ท่านไม่ควรตีความจุดประสงค์ในการช่วยชีวิตผู้คนของข้าผิดได้ ไม่ควรใส่ร้ายจุดประสงค์ในการช่วยชีวิตคนของข้า ถ้าหากข้าไม่ลงมือช่วยเหลือ ตอนนี้ท่านก็อาจจะร้องไห้อยู่ ไหนเลยจะมีโอกาสมาด่าข้าเช่นนี้”

ทุกคนมองไปที่ซูจื่ออวี๋ด้วยความประหลาดใจ ในใบหน้านั้นเต็มไปความประหลาดใจ คนโง่ขี้ขลาดของตระกูลซูที่เอาแต่ตามตื๊อผู้ชายทั้งวันคนนี้ อยู่ๆ ก็เปลี่ยนเป็นฉลาดขึ้นมาขนาดนี้ได้อย่างไร?