ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 150

แม้ว่าทุกคนในที่นี้ไม่ใช่นักรบในยุทธภพ แต่ก็รู้ว่า “แอบเรียนวรยุทธ์” เป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ

และอานชินอ๋องก็มีฐานะเป็นแม่ทัพ ลูกสาวของเขายังต้องแอบไปเรียนวิชาแส้จากสำนักอื่นด้วยหรือ?

คำชมส่วนใหญ่ในตอนนี้ ได้หายไปแล้วในชั่วพริบตา

อานเป่ยเยว่ก็รีบอธิบาย “ท่านอ๋องแปด ท่านเข้าใจผิดแล้ว นี่ไม่ใช่วิชาแส้เขาหลิงอวิ๋น นี่เป็นวิชาดาบลั่วอวิ๋นของท่านพ่อข้า ข้าเพียงเปลี่ยนจากดาบเป็นแส้ เวลารำจะได้ดูงดงาม”

จวินมู่เยว่ก็แสร้งทำเป็นกล่าวด้วยความสับสน “อ๋อ? งั้นหรือ? ถ้าอย่างนั้นข้ามองผิดไปหรือ?”

อานเป่ยเยว่กระทืบเท้าด้วยความโกรธ นางกล่าวตำหนิ “ท่านมองผิดแล้วอย่างไรล่ะ”

อานชินอ๋องขมวดคิ้ว “เยว่เอ๋อร์ อย่าเสียมารยาท”

อานเป่ยเยว่มุ่ยปาก ไม่พอใจเล็กน้อย ทั้งที่เมื่อครู่ได้รับเสียงปรบมือทั้งห้องโถงแล้วแท้ๆ แต่สุดท้ายก็เต็มไปด้วยความสงสัย ไม่ว่าจะกับใครก็ไม่มีความสุข

จวินมู่เยว่กล่าวด้วยรอยยิ้มตาหยี “น้องเป่ยเยว่ อย่าโกรธไปเลย เมื่อครู่เจ้าเต้นเร็วเกินไป ข้าเลยมองเห็นไม่ชัด หรือไม่เอาอย่างนี้ไหม เจ้าลองเต้นกระบวนท่าสุดท้ายนั้นอีกครั้ง ตอนที่แส้นั้นลอยออกไปแล้วก็เอากลับมา ให้มันลอยมาทางข้า ให้ข้าดูชัดๆ ได้หรือไม่?”

แน่นอนว่าไม่ได้ อานเป่ยเยว่ไม่อยากรำแส้ให้จวินมู่เยว่ดู แต่จวินมู่เหนียนกลับไม่ให้โอกาสนางปฏิเสธ จวินมู่เหนียนก็พูดมาตรงๆ ว่า “เทียนชิง”

เทียนชิงรีบเข็นรถเข็นของจวินมู่เหนียนออกไปจากตัวของจวินมู่เยว่สามก้าว เห็นได้ชัดว่าเว้นที่ให้อานเป่ยเยว่เพื่อป้องกันไม่ให้แส้ของอานเป่ยเยว่ทำร้ายคนอื่น

เมื่อฮ่องเต้เจาเหวินเห็นเช่นนั้น ก็มอบแส้ให้เฉินกงกง และส่งสัญญาณให้เฉินกงกงนำแส้ไปมอบให้อานเป่ยเยว่

คราวนี้อานเป่ยเยว่อยากปฏิเสธ ก็ปฏิเสธไม่ได้แล้ว

เมื่อมองไปที่จวินมู่เยว่กำลังยืนยิ้มตาหยีอยู่ตรงหน้า อานเป่ยเยว่ก็โกรธมาก แล้วพูดด้วยเสียงเย็นชา “ท่านอ๋องแปดมองดูให้ชัดนะเพคะ หม่อมฉันจะได้ไม่ต้องแสดงเป็นรอบที่สาม”

จวินมู่เยว่ก็ยิ้มตาหยีกล่าวว่า “แน่นอนๆ จะดูให้ดี”