ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 153

ซูจื่ออวี๋มองซูจื่อหยวนด้วยความตกใจ นางคิดไม่ถึงจริงๆ ที่แท้เป้าหมายของซูจื่อหยวนก็เหมือนกับนางที่จับจ้องจวินมู่เหนียนอยู่

ดูเหมือนซูจื่อหยวนจะมีสายตาดีกว่าซูจื่ออวี๋ และจัดการยากกว่านางมาก

ซูจื่ออวี๋มองจวินมู่เหนียนด้วยความกังวล เขาแสร้งว่าขาพิการ ถ้าซูจื่อหยวนไม่รู้น้ำหนัก ทำเขาพิการขึ้นมาจริงๆ จะทำอย่างไร?

หรือพูดอีกอย่าง หากซูจื่อหยวนใช้วิธีกระตุ้นที่เจ็บปวดบางอย่างจนทำให้จวินมู่เหนียนแกล้งต่อไปไม่ได้จะทำอย่างไร?

แม้ว่าซูจื่ออวี๋จะไม่รู้ว่าทำไมจวินมู่เหนียนถึงต้องแกล้งพิการ แต่สัญชาตญาณของนางบอกว่าเรื่องที่จวินมู่เหนียนแกล้งพิการนั้นไม่สามารถถูกเปิดเผยได้

ดูเหมือนหัวใจจะได้สูญเสียอะไรบางอย่าง ระหว่างที่ซูจื่ออวี๋มองไปที่จวินมู่เหนียน จวินมู่เหนียนก็หันไปมองซูจื่ออวี๋

สายตาของจวินมู่เหนียนเฉยชามาก ราวกับไม่ได้กังวลเกี่ยวกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น และความเฉยชานี้ก็ส่งผลมาถึงซูจื่ออวี๋

ซูจื่ออวี๋เข้าใจเจตนาของจวินมู่เหนียนที่มองนางแบบนี้หมายถึงอะไร เขากำลังพูดว่า ‘ไม่ต้องกังวล’

กังวล?

เขารู้ได้อย่างไรว่านางกำลังกังวล?

ไม่สิๆๆ ไม่ใช่เขารู้ได้อย่างไร แต่เป็นนาง...นางกำลังกังวลกับเขาจริงๆ หรือ

จวินมู่เหนียนหันไปมองฮ่องเต้และฮองเฮา ก่อนจะกล่าวว่า “ทูลเสด็จพ่อ ฮองเฮา ขาของลูกได้รับการรักษาจากหมอเทวดาโม่แล้ว เชื่อว่าใช้เวลาอีกหน่อยก็อาจจะดีขึ้น ระหว่างการรักษานี้ ไม่สะดวกให้คนอื่นยื่นมือเข้าแทรกแซงได้พ่ะย่ะค่ะ”