ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 186

ฮองเฮาหันพระพักตร์ไปทอดพระเนตรมองฮ่องเต้เจาเหวิน

จู่ๆฮ่องเต้เจาเหวินก็เค้นเสียงหัวเราะเย้ยหยันและตรัสว่า “ไปเรียกหมอหลวงทั้งหมดเข้ามา”

เมื่อได้ยินสิ่งที่ฮ่องเต้เจาเหวินตรัส ซูจื่ออวี๋ก็ดีใจออกมา คนของจวนอานชินอ๋องก็ชอบใจขึ้นมาเช่นกัน ฮูหยินซูก็ไม่ได้แสดงความผิดปกติออกไปมากนัก

มีเพียงแค่เว่ยคงชิงเท่านั้นที่มีสีหน้าดูไม่ได้ ช่างน่าแปลกจริงๆ เมื่อครู่เขาตรวจร่างกายของซูจื่ออวี๋แล้วและนางก็ไม่ได้ท้อง

ตามแผนที่ได้วางไว้กับฮูหยินซูก่อนหน้านี้ เขาจะใช้โอกาสตอนที่คลำชีพจรเพื่อใช้พิษกับซูจื่ออวี๋

แต่มันเกิดอะไรขึ้นกับพิษนั่น? หรือว่าเขาใช้มากเกินไป? มันจะทำให้หมอหลวงหลี่ตรวจออกมาว่าได้เจ็ดเดือนได้อย่างไร?

เว่ยคงชิงยืนก้มหน้าอยู่เงียบๆด้วยความที่ไม่ต้องการให้ใครเห็นอารมณ์บนหน้าของตน

แต่ซูจื่ออวี๋กลับมองเห็นความวิตกกังวลของเขา

ซูจื่ออวี๋หัวเราะเยาะออกมา นางไม่ได้สนใจเว่ยคงชิงที่ถือว่าตนนั้นฉลาดแต่หันไปมองยังเผยหยวนและถามขึ้นมา “ใต้เท้าเผย เวลานี้ข้าขอถามอะไรพวกเขาสักหน่อยได้หรือไม่?”

ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ซูจื่ออวี๋ยังไม่ได้กล่าวแก้ต่างให้ตัวเองแม้แต่น้อย ต้องการถามขึ้นมาในตอนนี้ หรือว่ามีข้อโต้แย้ง?

เผยหยวนคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในเมื่อเป็นการเผชิญหน้ากันในศาล ทั้งสองฝ่ายจึงมีสิทธิที่จะพูด

เผยหยวนตอบ “ได้”

ในขณะที่ซูจื่ออวี๋กำลังจะพูด จวินมู่เหนียนก็ได้ส่งเสียงขึ้นมา

“ลุกขึ้นมาพูด” น้ำเสียงของจวินมู่เหนียนทั้งนุ่มนวลและราบเรียบ แต่กลับดึงดูดความสนใจของทุกคนในท้องพระโรง เหตุใดฝ่าบาทฉินอ๋องจึงได้เข้ามาเกี่ยวข้อง?

ซูจื่ออวี๋เงยหน้าขึ้นมองไปยังจวินมู่เหนียนด้วยความสงสัย ในใจคิดว่าชายผู้นี้เกิดมีคุณธรรมอยากลงมือช่วยหรืออย่างไร?

จากนั้นซูจื่ออวี๋ก็ได้คิดว่าตัวเองนั้นคิดมากเกินไปแล้ว

ซูจื่ออวี๋ยักไหล่อย่างไม่แยแสและถามต่อ “ถ้าเช่นนั้นตามที่ท่านอ๋องรองตรัสไว้ ทั้งท่านและข้าไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางกายกันใช่หรือไม่?”

“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะข้าเวทนาเจ้าก็คงจะไม่พูดไปอย่างเมื่อครู่ แต่สิว่าเจ้ากลับตอบแทนข้าอย่างไร ช่างไร้ยางอาย!”

ซูจื่ออวี๋ถามต่อ “ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ฝ่าบาทรองรู้ได้เยี่ยงไรว่าข้านั้นไม่มีโช่วกงซา? ในเมื่อพวกเราไม่ได้ใกล้ชิดสนิทแนบเนื้อ ท่านไม่มีทางที่จะเห็นแขนของข้า หรือว่าฝ่าบาทรองแอบดูข้าอาบน้ำ?”

จวินมู่หลานพูดออกมาเสียงดังด้วยความหงุดหงิด “ซูจื่ออวี๋ เจ้ายังหน้าด้านอีกหรือ แอบดูเจ้าอาบน้ำอะไร เรื่องพวกนี้พูดได้ตามชอบหรือ?”

เผยหยวนถามขึ้นต่ออย่างพอเหมาะพอเจาะ “ฝ่าบาทรอง ถ้าเช่นนั้นท่านรู้ได้อย่างไรว่านางไม่มีโช่วกงซา? น้ำเสียงของท่านเมื่อครู่มั่นในมากเหมือนกับว่าท่านเคยเห็นมัน”

จวินมู่หลานกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าไม่เคยเห็น เป็นคุณหนูรองที่บอกข้า!”

ทุกคนต่างมองไปยังซูจื่อเยียนด้วยน้ำเสียงเซ็งแซ่...