ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 19

ซูจื่ออวี๋กลืนน้ำลาย จวินมู่เหนียนคนนี้ก็ดูดี แต่เขาดูเย็นชามากเกินไป ทำให้นางไม่อยากเข้าใกล้

ราวกับว่าเห็นความกลัวของซูจื่ออวี๋ องครักษ์เทียนชิงจึงพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณหนูซู ท่านอ๋องมีกำลังภายในและวรยุทธ์ที่สูงส่ง ท่านเคยฝึกวรยุทธ์หรือไม่ แค่ตรวจดูชีพจรก็รู้แล้ว”

หลังจากที่เทียนชิงพูดจบ เขาก็มองไปที่ฝูงชนและพูดว่า “คำพูดของฉินอ๋อง พวกท่านจะเชื่อหรือไม่”

ฮองเฮากล่าวด้วยรอยยิ้ม “แน่นอนอยู่แล้ว” จวินมู่เหนียนผู้นี้มีชื่อเสียงด้านไม่ชอบยุ่งเรื่องของชาวบ้าน ไม่เคยยุ่งในราชสำนัก เพราะขาตกม้าในสนามรบเมื่อครึ่งปีก่อนทำให้ขาของเขาพิการ จึงไม่ค่อยออกจากจวน

ดังนั้นหากจวินมู่เหนียนต้องการปกป้องซูจื่ออวี๋ เกรงว่าคงไม่มีใครเชื่อ ข้อสรุปของเขาถือเป็นหลักฐานได้

ซูจื่ออวี๋ได้ยินฮองเฮาเห็นด้วย จึงใจดีสู้เสือเดินเข้าไปหาจวินมู่เหนียนแล้ว เหยียดมือขวาออก ดึงแขนเสื้อขึ้นด้วยมือซ้าย เผยให้เห็นส่วนเล็กๆ ของแขนขาวเนียนรากกับรากบัว

จวินมู่เหนียนยื่นมือของตนออกไปด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก ขณะที่กำลังจะกดข้อมือของซูจื่ออวี๋ อานเป่ยซานก็กรีดร้องออกมา “พี่หลานซี มือของนางสกปรกมาก ท่านจะไปสัมผัสมือนางได้อย่างไร เปลี่ยนให้คนอื่นทำไม่ได้หรือ?”

หัวใจของซูจื่ออวี๋สั่นสะท้าน นางเพิ่งลงไปในน้ำขุดเอาหินในทะเลสาบไท่หูขึ้นมา จากนั้นก็ทำการชันสูตรศพด้วยมือเปล่า ตอนนี้มือของนางมีโคลนและทรายอยู่ในเล็บ และยังมีเลือดระหว่างนิ้วของนาง มันดูสกปรกไม่น่ามองจริงๆ

อานเป่ยซานไม่พูดก็ยังไม่เป็นไร แต่พอนางพูดเช่นนี้แล้ว ซูจื่ออวี๋ก็รู้สึกอายเล็กน้อย

ซูจื่ออวี๋เม้มริมฝีปาก ตอนที่นางอยากจะชักมือกลับ จู่ๆ นางก็สัมผัสได้ถึงความเย็นที่ข้อมือ นางมองไปด้วยความตกใจ ก็เห็นว่าจวินมู่เหนียนจับชีพจรของนางแล้ว

ความเย็นที่ปลายนิ้วทำให้ซูจื่ออวี๋รู้สึกว่าจวินมู่เหนียนไม่เหมือนคนมีชีวิต