ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 20

ทันทีที่พูดประโยคนี้ออกมา ทุกคนก็อดเหงื่อตกแทนซูจื่ออวี๋ไม่ได้

นางกำลังจะต่อสู้กับจวนอานชินอ๋องหรือไม่?

นางเป็นแค่ลูกสาวอนุคนหนึ่ง หรือไม่ควรยอมประนีประนอม? สามารถรักษาชีวิตเอาไว้ได้ ก็เหมือนความโชคดีในความโชคร้าย

เมื่ออานเป่ยเยว่ได้ยินซูจื่ออวี๋กล่าวเช่นนั้นแล้ว ก็ไม่สามารถระงับความโกรธของนางได้อีกต่อไป นางสะบัดพระชายาอานชินอ๋องอย่างแรง แล้วรีบวิ่งไปหาซูจื่ออวี๋ พูดด้วยความโกรธว่า “ซูจื่ออวี๋ อย่ามาไร้ยางอาย วันนี้ให้เจ้าหนีพ้นไปได้ เจ้าควรจะแอบมีความสุขอย่างเงียบ ไม่ดูฐานะของตัวเองว่าเป็นยังไง อยากให้จวิ้นจู่อย่างข้าขอโทษหรือ ชาตินี้ ชาติหน้า ชาติต่อๆ ไป ก็ไม่มีวัน”

เสนาบดีซูก็รีบพูดว่า “ลูกอวี๋ อย่าโวยวายเลย ยังจะกล่าวโทษพระชายาอีกหรือ”

ซูจื่อเยียนพูดเสริม “น้องสาม เป็นคนก็ต้องรู้กาลเทศะ รู้จักสู้และถอย ทั้งที่...”

ก่อนที่ซูจื่อเยียนจะพูดจบ ซูจื่ออวี๋ก็พูดขัดจังหวะนาง “ข้าเป็นคนอย่างไร ก็ไม่รบกวนพี่รองมาสั่งสอน ข้าซูจื่ออวี๋เป็นคนตรงไปตรงมา เวลาตลกก็หัวเราะเสียงดัง เวลามีความแค้นก็แก้แค้น ไม่เคยทำอะไรลับหลัง”

หลังจากซูจื่ออวี๋พูดจบ นางก็หันศีรษะไปมองอานเป่ยเยว่อีกครั้ง แล้วกล่าวอย่างเย็นชา “เจ้าและข้าพนันกันต่อหน้าฮองเฮา เช่นนั้น เจ้าพูดสิ่งใดไว้ก็ต้องทำตามที่พูด ไม่อย่างนั้นก็จะเป็นความผิดฐานหลอกลวงเบื้องบน เลือกอย่างไร จำเป็นต้องให้ข้าสอนเจ้าหรือไม่?”

อานเป่ยเยว่ดูเหมือนจะรู้ตัวแล้วว่าฮองเฮายังอยู่ที่นี่ นางหันศีรษะไปมองฮองเฮา

แต่ฮองเฮากลับไม่เอ่ยปากช่วยเหลือ ซึ่งทำให้อานเป่ยเยว่ไม่มั่นใจกับเจตนาของราชินี

อานเป่ยเยว่เม้มปากและมองไปที่แม่ของนางเพื่อขอความช่วยเหลือ นางไม่อยากขอโทษ แต่นางก็ไม่อยากมีความผิดฐานหลอกลวงเบื้องบน

พระชายาอานชินอ๋องถอนหายใจและพูดว่า “คุณหนูซู ต้องวุ่นวายจนน่าเกลียดขนาดนี้เลยหรือ?”

อานเป่ยซานเอ่ยปากพูด “คุณหนูซู น้องสาวของข้าไม่รู้ความ ข้าจะให้ความเป็นธรรม ให้นางขอโทษเจ้าอย่างจริงใจ แต่คุกเข่า...หรือไม่...”

อานเป่ยซานยังพูดไม่จบ ซูจื่ออวี๋ก็พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “จะคุกเข่าเองหรือให้ข้าช่วยนาง”