เมื่อได้ยินคำนี้ทุกคนที่เพิ่งจะโล่งอก ต้องตื่นตระหนกอีกครั้ง
อานเป่ยเยว่ลุกขึ้นยืนจากพื้น พร้อมร้องไห้ถามว่า “ซูจื่ออวี๋ เจ้าจะเอายังไงอีก?”
พระชายาอานชินอ๋องเองก็โกรธ พูดเสียงเย็น
“คุณหนูซู เจ้าจะรังแกกันมากเกินไปแล้วนะ”
เสนาบดีซูเองก็พูดอย่างมีน้ำโห
“อวี๋เอ๋อร์ นี่เจ้าคิดจะทำให้พวกเราตายทั้งตระกูลหรือ? อย่ากำเริบให้มากนัก”
ผู้คนที่มุงดูก็ได้เอ่ยปากเตือนเช่นกัน
“คุณหนูซู พอแค่นี้เถอะ”
ซูจื่ออวี๋หันมองผู้คนรอบด้าน จากนั้นหัวเราะออกมา
“ข้าไม่ได้จะเอายังไง ข้าเพียงแต่บอกว่าไม่ให้อภัยนางเท่านั้น ทำไม? แม้แต่การจะให้อภัยใครหรือไม่ ข้าตัดสินใจเองไม่ได้แล้วหรือ? ใครบอกพวกเจ้าล่ะ ว่าด้านหลังของคำว่าขอโทษ ต้องตามมาด้วยคำว่าไม่เป็นไรนะ?”
ซูจื่ออวี๋หันมองอานเป่ยเยว่ จากนั้นพูดกับนางว่า
“เจ้าขอโทษของเจ้าไป แต่ข้า ไม่ให้อภัยเจ้า!”
“เจ้า...” อานเป่ยเยว่ยังอยากพูดบางอย่าง แต่จู่ๆกลับถูกพระชายาอานชินอ๋องห้ามไว้ซะก่อน
พระชายาอานชินอ๋องสูดลมหายใจเข้า หลังจากใจเย็นลง นางแค่นหัวเราะบอกว่า
“คุณหนูซูพูดถูกแล้ว จะขอโทษหรือไม่เป็นเรื่องของพวกเรา จะอภัยหรือไม่เป็นสิทธิ์ของท่าน”
ซูจื่ออวี๋ยักไหล่บอกว่า
“เช่นนั้นก็ดี เรื่องในวันนี้ขอให้จบลงเพียงเท่านี้”
ซูจื่ออวี๋พูดจบ จึงคิดจะทำความเคารพองค์ฮองเฮาแล้วจากไป ทว่าพระชายาอานชิงอ๋องกลับพูดขึ้นว่า
“ช้าก่อน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายานักปรุงพิษ
รอการอัพเดตอยู่นะคะ...
สนุกมาก รออ่านทุกวัน แต่ลงแค่วันละ 2 ตอน ฮือออออ...
จะเจอไหมนะ...
รอตอนต่อไปค่าาา ลงเยอะๆนะคะ สนุกมากจริงๆ...
หมิงโหลวคือใครกันระ...