ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 191

เสนาบดีซูก็รีบพูดกับซูจื่ออวี๋ว่า “ลูกอวี๋ ชายผู้นั้นมันเป็นใครกันแน่ เจ้าพูดมาให้ชัด” เสนาบดีซูมองไปที่จวินมู่หลาน ก่อนจะมองไปที่จวินมู่เหนียน เห็นได้ชัดว่าซูจื่ออวี๋สามารถจับได้คนใดคนหนึ่งในนี้แล้ว เส้นทางอยู่รอดในตอนนี้มีเพียงเส้นทางเดียวเท่านั้น

อย่าเพิ่งพูดถึงให้แม่นมมาตรวจร่างกายอะไรพวกนั้น ถ้าให้มาตรวจจริงๆ การตัดสินว่าเป็นเด็กสาวหรือหญิงสาวนั้นก็อยู่ในกำมือของแม่นมคนนั้น

และการตรวจร่างกายถือเป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่ง แม้ว่าสุดท้ายแล้วซูจื่ออวี๋จะเป็นผู้บริสุทธิ์ แต่ต่อไปหากอยากจะพูดเรื่องแต่งงานเกรงว่าคงยากแล้ว

ซูจื่ออวี๋มองเสนาบดีซูด้วยสายตาคาดไม่ถึงเล็กน้อย ไม่คิดว่าในเวลานี้ ทั้งจวนตระกูลซู จะยังมีคนเชื่อว่านางลักลอบมีความสัมพันธ์กับต่งเอ้อร์หนิว

และคนผู้นี้ก็คือเสนาบดีซูที่แสวงหาเพียงผลกำไร

ซูจื่ออวี๋เลิกคิ้ว ในเมื่อพ่อสารเลวคนนี้เชื่อนางมากขนาดนี้ งั้นนางก็จะตอบแทนเขาหน่อยแล้วกัน

ซูจื่ออวี๋หันไปมองโม่ซุน ก่อนจะเอ่ยถามว่า “ท่านหมอโม่ ข้ามีคำถามอยากจะขอคำแนะนำเจ้าค่ะ”

โม่ซุนก็ตอบว่า “แม่นางซูโปรดพูดมาเถิด”

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “โส่วกงชาของสตรีจำเป็นต้องอยู่บนแขนด้วยหรือเจ้าคะ?”

โม่ซุนส่ายหัวแล้วกล่าวว่า “ไม่เสมอไป แค่แต้มให้อยู่ระหว่างหลอดเลือด และที่แต้มอยู่บนแขนก็เพื่อความสะดวกในการตรวจสอบของคนอื่นเท่านั้น”

หลังจากซูจื่ออวี๋กล่าวขอบคุณแล้ว ก็หันไปมองฮองเฮา กล่าวว่า “ทูลฮองเฮา หม่อมฉันไม่ใช่ว่าไม่มีโส่วกงชาเพคะ เพียงแต่ไม่ได้อยู่ที่แขนเท่านั้น ในบรรดาสตรีในงานพิธีนี้ หม่อมฉันเชื่อพระทัยฮองเฮาเท่านั้น หวังว่าฮองเฮาจะสามารถเป็นพยานตรวจร่างกายให้หม่อมฉันได้เพคะ”

ฮองเฮาก็มีความอยากรู้อยากเห็นอยู่ นางเองก็อยากจะรู้ว่าจริงๆ แล้วซูจื่ออวี๋มีโส่วกงชาหรือไม่ ฮองเฮาจึงหันไปมองฮ่องเต้เจาเหวิน ฮ่องเต้เจาเหวินก็พยักหน้าเห็นด้วยเบาๆ

ทุกคนต่างก็มองไปที่สีหน้าของฮองเฮา และพบว่าใบหน้าของฮองเฮาดูเหมือนไม่เลว และเหมือนจะมีรอยยิ้มจางๆ ในใจของทุกคนก็มีคำตอบแล้ว

และจากนั้นฮองเฮาก็รายงานออกมา “ทูลฝ่าบาท หม่อมฉันเห็นแล้วเพคะ บนตัวของสาวน้อยคนนี้มีโส่วกงชาอยู่จริงๆ เพียงแต่อยู่ในตำแหน่งที่ไม่ได้สะดุดตานัก หม่อมฉันยังหาแม่นมอาวุโสที่มีประสบการณ์ในวังมาตรวจสอบว่าโส่วกงชานี้เป็นของจริงหรือไม่ด้วย และเป็นของจริงไม่ผิดแน่ ยังบริสุทธิ์อยู่เพคะ”

“อะไรนะ นี่...เป็นไปไม่ได้” ฮ่องเต้เจาเหวินยังไม่ทันได้ตรัส ฮูหยินซูก็อดพูดขึ้นมาไม่ได้

ซูจื่ออวี๋มองไปที่ฮูหยินซู ก่อนจะเอ่ยเสียงสะอื้น “ท่านแม่ ปีนั้นที่ท่านแต้มโส่วกงชาให้พวกพี่สาว ท่านก็จงใจหลบเลี่ยงข้า หลังจากนั้นพอท่านแม่ของข้ารู้ จึงลงมือทำเอง แต้มจุดให้ข้า ท่านแม่ของข้าบอกว่า นี่คือความบริสุทธิ์ของเด็กผู้หญิง ถ้าไม่มีแล้ว ต่อไปอาจทำให้คนใช้เป็นจุดอ่อนโจมตีเราได้ แต่ท่านแม่ก็ไม่อยากขัดแย้งกับท่าน ดังนั้นจึงแต้มจุดโส่วกงชาไว้ในที่ที่มองไม่เห็น ท่านแม่ของข้ายอมทุกอย่าง เดินอย่างระมัดระวัง แต่ท่านก็ยังไม่ยอมปล่อยลูกสาวของนางไป ท่านแม่ ท่านเกลียดข้าหรือเจ้าคะ?”

ซูจื่ออวี๋ฝืนกลั้นน้ำตาไว้ แต่ก็เหมือนอดร้องไห้ไม่ได้ ทำให้หลายคนในที่แห่งนั้นอดทอดถอนใจไม่ได้ อย่างไรเสีย นางก็เป็นเพียงเด็กสาวอายุสิบห้าปี