ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 193

ซูจื่ออวี๋หันไปมองเผยหยวนแล้วกล่าวว่า “ขอบคุณใต้เท้าเผยที่ช่วยพิสูจน์ความบริสุทธิ์ให้ข้าน้อย แต่ข้าน้อยยังมีเรื่องหนึ่งที่อยากถาม ไม่ทราบว่าใต้เท้าเผยจะช่วยไขข้อข้องใจนี้ได้หรือไม่”

เผยหยวนหัวเราะแห้งๆ เขาพิสูจน์ความบริสุทธิ์ที่ไหนกัน เห็นได้ชัดว่าสาวน้อยคนนี้เก่งกาจเสียมากกว่า

ทั้งที่มีโส่วกงชา เผชิญหน้ากับข้อกล่าวหาหนักๆ กลับไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด หากเขาเดาไม่ผิด ซูจื่ออวี๋น่าจะอยากโต้กลับ

เผยหยวนหันไปมองฮ่องเต้เจาเหวิน ในแววตาขุ่นมัวของฮ่องเต้เจาเหวินไม่รู้ว่าซ่อนอารมณ์ใดเอาไว้ ทำให้คนมองอารมณ์ของเขาไม่ออกเลย

แต่ฮ่องเต้เจาเหวินก็ไม่ได้ปฏิเสธ เผยหยวนครุ่นคิดแล้วก็เอ่ยว่า “คุณหนูสามโปรดพูดมาเถอะขอรับ”

ซูจื่ออวี๋เอ่ยว่า “อย่างแรก สาวใช้ของข้าบอกแล้ว จริงๆ ข้าชอบดื่มชาซานจา แต่ว่าข้าไม่กินผลเหมยเขียว แต่ช่วงนี้ที่จวนเสนาบดีซูเก็บลูกพลัมเขียวมาเยอะมาก แล้วใครจะกินล่ะ? อย่างที่สอง จากคำให้การของเถ้าแก่ร้านยายังยืนยันว่ามีสตรีที่มีลักษณะเหมือนกับข้าไปซื้อยาบำรุงครรภ์ อีกอย่างท่านแม่ใหญ่ก็ยังเจอกากยาบำรุงครรภ์อยู่ที่นอกเรือนของข้า แต่ข้อเท็จจริงได้พิสูจน์แล้วว่าข้าไม่ได้ตั้งครรภ์ เช่นนั้นใครล่ะที่กินยานั่น? และสาม คนคนนั้นเป็นผู้ชายที่ใช้เงินซื้อตัวองครักษ์ต่งคนนั้น หวังว่าใต้เท้าเผยจะช่วยตรวจสอบสามข้อนี้ให้กระจ่างเจ้าค่ะ”

เผยหยวนมองไปที่ฮ่องเต้เจาเหวินอีกครั้ง และครั้งนี้ฮ่องเต้เจาเหวินก็พยักหน้า เผยหยวนมีความมั่นใจแล้วจึงเอ่ยทันที “ทหาร ไปตรวจสอบที่จวนเสนาบดี จากนั้นก็พาต่งเอ้อร์หนิวไปสืบสวน”

หากจะบอกว่าใบหน้าของฮูหยินซูในขณะนี้ดำคล้ำ เช่นนั้นคำพูดหลังจากนี้ของจวินมู่เหนียนก็ทำให้ฮูหยินซูมีสีหน้าน่าสังเวชซีดขาวเหมือนกระดาษ

จวินมู่เหนียนเอ่ยด้วยเสียงเรียบ “คดีใหญ่แบบนี้ จะตรวจสอบถึงเมื่อไร?”

เผยหยวนยิ้มอย่างขมขื่นก่อนจะกล่าวว่า “ทูลท่านอ๋องฉิน ปกติแล้วก็...ต้องใช้เวลาหน่อยพ่ะย่ะค่ะ”

จวินมู่เยว่เอ่ยว่า “พี่เจ็ดของข้าหมายความว่า มีวิธีง่ายๆ กว่านี้ไยไม่ใช้เล่า? ก็ตรวจสอบแต้มโส่วกงชาได้ไม่ใช่หรือ? คุณหนูสามก็ตรวจแล้ว ตระกูลซูยังมีลูกสาวอีกสามคน ก็ตรวจดูทีละคน ใครไม่มีแต้มโส่วกงชาก็คือคนที่กินยาบำรุงครรภ์”

จวินมู่เหยียนพูดจบ ซูจื่อเยียนคนนั้นก็สารภาพออกมาเองโดยไม่ต้องบังคับทรุดตัวลงจากเก้าอี้กองลงกับพื้นเสียงดังตึง

ฮูหยินซูเห็นเช่นนั้นก็ใช้มือตบหน้าผากแล้วพูดในใจว่า “จบแล้ว มันจบแล้ว”

ซูจื่อเยียนรู้สึกว่าชีพจรที่ข้อมือของนางร้อนเล็กน้อย แต่ความร้อนนั้นก็หายไปในทันที เมื่อเทียบกับความกลัวในใจของนางในตอนนี้มันไม่นับประสาอะไรเลย

ซูจื่อเยียนหันไปมองอ๋องรองจวินมู่หลาน แล้วกล่าวด้วยเสียงร้องไห้ “ท่านอ๋องช่วยข้าด้วย ช่วยเยียนเอ๋อร์ด้วย ท่านอ๋อง”

จวินมู่หลานกำหมัดแน่น ริมฝีปากเม้มแน่น ในใจก็ลังเลว่าจะตัดความสัมพันธ์หรือรับผิดชอบดี

ถ้าเขารับผิดชอบ เช่นนั้นก็ต้องสร้างความประทับใจที่ไม่ดีในใจของฮ่องเต้และฮองเฮาแน่นอน

แต่ถ้าตัดความสัมพันธ์นี้ เกรงว่าซูจื่อเยียนอาจไร้หนทางรอด และเขากับเสนาบดีซูก็ต้องมีความแค้นต่อกันนับจากนี้

ขณะที่จวินมู่หลานกำลังลังเล ซูจื่ออวี๋ก็เอ่ยว่า “ท่านหมอหลวงหลี่ ท่านลองดูอาการให้พี่รองของข้าได้หรือไม่ ดูว่านางท้องจริงหรือไม่? ไม่แน่ว่ายาบำรุงครรภ์นั้นอาจไม่ใช่ของนางก็ได้”