ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 208

ซูจื่ออวี๋เห็นว่าเขาไม่ได้เข้าใกล้อีก จึงแอบโล่งอก จิตใจก็สงบลงไม่ได้ลนลานอีกต่อไป

ซูจื่ออวี๋เอ่ยปาก

“ระหว่างท่านกับข้า เป็นการร่วมมือกันตั้งแต่แรก การร่วมมือกันก็คือหาจุดที่ร่วมงานกันได้ มีประโยชน์ร่วมกัน ข้ามาคิดดูแล้ว พวกเรามาทำข้อตกลงกันดีกว่า ต่อไปจะได้พูดคุยกันได้อย่างชัดเจน”

จวินมู่เหนียนวางแก้วน้ำชาลง เอ่ยปากบอกว่า

“ว่ามา”

เขาจะลองฟังดูก่อน ว่านางมีความคิดอะไรบ้าง ส่วนจะรับปากหรือไม่นั้น ค่อยว่ากัน

ซูจื่ออวี๋สูดหายใจเข้าลึกๆ บอกว่า

“ข้อแรก ระหว่างข้ากับท่านอ๋องจะไม่เป็นสามีภรรยากันจริงๆ เป็นเพียงสามีภรรยากันในนามเท่านั้น ข้าจะไม่ยุ่งเรื่องเรือนหลังของท่านอ๋อง แต่ขอเพียงข้ายังอยู่ที่จวนอ๋อง ท่านอ๋องจะพาหญิงสาวกลับมาไม่ได้ ข้าไม่อยากถูกคนข้างนอกหัวเราะ หากท่านอ๋องเจอหญิงสาวที่ชอบจริง สามารถหย่ากับข้าก่อน แล้วค่อยสู่ขอนาง”

หลังจากซูจื่ออวี๋พูดจบนางหันไปสำรวจสีหน้าของจวินมู่เหนียนอย่างไม่คลาดสายตา แต่เมื่อดูให้ดี เขากลับไม่มีอารมณ์ใดเลย ไม่รู้ว่าเขารับปากหรือไม่

ซูจื่ออวี๋เบะปาก พูดต่อว่า

“ข้อสอง ท่านอ๋องน่าจะรู้ว่าข้ามีความแค้นกับจวนเสนาบดี ดังนั้นจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะใช้อำนาจของจวนอ๋องฉินในการแก้แค้น ท่านอ๋องจำเป็นต้องแสดงว่าโปรดปรานข้าต่อหน้าคนอื่น ทำให้พวกเขาเห็นแก่หน้าท่าน แล้วไม่กล้าแก้แค้นข้า ส่วนข้อสาม หลังจากที่ข้าถอนพิษให้ท่านอ๋องได้แล้ว จะจากไปเมื่อใด ท่านอ๋องล้วนห้ามขัดขวาง อีกอย่างต้องให้เงินที่มากพอกับข้า เพื่อไปตั้งตัวด้วย”

หลังจากพูดจบแล้ว ซูจื่ออวี๋รอคำตอบของจวินมู่เหนียนเงียบๆ

ส่วนจวินมู่เหนียนก็กำลังตรึกตรองกฏทั้งสามข้อที่ซูจื่ออวี๋ได้กล่าวมา

ที่แท้นางไม่ได้คิดจะปีนขึ้นเตียงเขาจริงด้วย เพียงแต่อยากใช้อำนาจของจวนอ๋องฉิน เพื่อบรรลุเป้าหมายของตัวเองเท่านั้น

แต่นางก็ไม่ใช่คนที่ใจกว้างพอ ดังนั้นก่อนที่นางจะบรรลุเป้าหมาย จวนอ๋องฉินจะมีหญิงอื่นเพิ่มเข้ามาไม่ได้ เพราะคนที่นางต้องรับมือคือคนข้างนอก ไม่ชอบการแก่งแย่งภายในเรือนหลัง

จวินมู่เหนียนอยากจะหัวเราะ พูดไปพูดมา นางพูดแค่อำนาจของนางเท่านั้น ไม่ได้พูดถึงหน้าที่ของนางสักนิด

จวินมู่เหนียนคิดอยู่สักครู่ เอ่ยเสียงเรียบ

“ได้”

ซูจื่ออวี๋จึงพยักหน้า

“ตกลง”

มุมปากจวินมู่เหนียนยกขึ้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มได้ใจในมุมที่ซูจื่ออวี๋มองไม่เห็น

“ข้อสอง ต่อหน้าคนอื่น เจ้าต้องเชื่อฟังคำสั่งของข้า ต้องรักษาชื่อเสียงของจวนอ๋องฉินและรักษาเกียรติและศักดิ์ศรีของข้า”

มุมปากซูจื่ออวี๋กระตุก ก็เพื่อภาพลักษณ์ของท่านอ๋องไม่ใช่หรือไร เรื่องนี้ง่ายมาก นางก็แค่แกล้งทำตัวดีๆต่อหน้าคนนอกเท่านั้น เรื่องนี้นางแค่พยายามไม่ออกไปเจอคนนอกก็ได้แล้ว

ซูจื่ออวี๋เอ่ยปากอย่างคนใจกว้าง

“ไม่มีปัญหา!”

จวินมู่เหนียนเม้มปาก เขาเก็บรอยยิ้มบนใบหน้า แล้วพูดต่อว่า

“ข้อสาม เจ้าต้องถอนพิษให้ข้าภายในหนึ่งปี หากภายในหนึ่งปียังถอนพิษไม่ได้...” เมื่อพูดมาถึงตรงนี้จวินมู่เหนียนหันมองซูจื่ออวี๋ด้วยสายตาเย็นชา เขาทำสีหน้าจริงจังพูดต่อว่า “ข้าจะฆ่าเจ้าซะ”