ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 214

หลังจากซูจื่อหยวนจากไป จวินมู่หลานเหน็บแนมอยู่หลายคำว่าจะจากไป

เทียนชิงไปส่งซูจื่ออวี๋ถึงเรือนฝูเซิง ถึงได้กลับไป

ชิวขุยรออยู่ที่เรือนฝูเซิงตลอด เมื่อเห็นซูจื่ออวี๋กลับมาจึงออกไปต้อนรับอย่างดีใจ

“คุณหนู ดีเหลือเกินที่ท่านไม่เป็นไร”

ซูจื่ออวี๋ยักไหล่ ทำหน้าไม่แยแส บอกว่า

“ข้าจะเป็นอะไรได้ แต่เจ้านะสิ ฮูหยินพาลมาโกรธเจ้าหรือไม่?”

ชิวขุยเอ่ยเสียงต่ำ

“นายท่านใช้กฏประจำตระกูลกับฮูหยิน นางเองแทบจะเอาตัวไม่รอด

ซูจื่ออวี๋แค่นหัวเราะ มิน่าล่ะวันนี้ฮูหยินซูถึงได้สำรวมนัก ไม่ได้หาเรื่องนางเลย ที่แท้ก็ถูกเสนาบดีซูสั่งสอนนี่เอง

ความจริงหากคิดดูให้ดี บิดาอย่างเสนาบดีซู นอกจากเห็นแก่ผลประโยชน์ เห็นแก่อำนาจไปสักนิด ลุ่มหลงในรูปลักษณ์ไปบ้าง เรื่องอื่นยังพอรับได้

เช่นนั้นจะบอกเรื่องที่ฮูหยินซูคบชู้ให้เขารู้เสียเลยดีหรือไม่นะ?

ซูจื่ออวี๋ถอนหายใจ ตัดสินใจว่าจะลองคิดดูอีกที ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือหยกเจี๋ยจื่อบนตัวนาง ต้องหาวิธีซ่อนเอาไว้

——

เช้าวันรุ่งขึ้น

เช้าตรู่ของวันถัดมา ซูจื่ออวี๋ก็ตื่นแล้ว ในใจนางคิดเรื่องหยกเจี๋ยจื่ออยู่ตลอด ไม่ว่าจะนอนอย่างไรก็หลับไม่สนิท

หลังจากกินอาหารเช้า ซูจื่ออวี๋เอ่ยปาก

“ชิวขุย พวกเราออกไปธุระด้วยกัน”

นางจะพาชิวขุยออกไปอย่างสง่าผ่าเผย เช่นนี้จะได้ไม่ต้องมีคนคอยสงสัย

เสนาบดีซูเคยสั่งการเอาไว้ ต่อไปเรื่องของซูจื่ออวี๋ ฮูหยินซูห้ามยุ่ง ดังนั้นซูจื่ออวี๋สองนายบ่าวจึงออกจากจวนเสนาบดีอย่างราบรื่น

ทั้งสองเดินอยู่บนถนน ชิวขุยนับนิ้วไปด้วย พร้อมกับบ่นไปด้วย

“เครื่องสำอาง ขนมมงคล กะละมังแดง ผ้าแดง เครื่องทองแดง...เฮ้อ ของที่ต้องซื้อมีมากเกินไปแล้ว คุณหนู พวกเราสองคนถือของพวกนี้ไม่ไหวหรอกเจ้าค่ะ”