ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 218

ซูจื่ออวี๋สงสัย

“ท่านอยากให้ข้าติดหนี้บุญคุณท่านหรือ?”

ป๋ายหลี่เชียนซางยักคิ้วพร้อมพยักหน้า

“ท่านพูดเช่นนี้...ก็ได้”

ซูจื่ออวี๋หันมองชิวขุยแวบหนึ่ง บอกว่า

“เจ้าออกไปก่อน ไปรอข้าที่ประตู”

ชิวขุยเป็นห่วงซูจื่ออวี๋ แต่เมื่อเห็นนางทำท่าหนักแน่น จึงได้เดินออกจากห้อง แล้วไปรอหน้าประตู

หลังจากชิวขุยออกไป ซูจื่ออวี๋ไม่อ้อมค้อม นางพูดเปิดอกกับเขาทันที

“คุณชายป๋ายหลี่ ท่านกับตระกูลหรวนที่เจียงหนาน มีความสัมพันธ์กันแบบใด?”

ป๋ายหลี่เชียนซางชะงักกับคำถามของซูจื่ออวี๋ เขาแข็งทื่อไปทั้งตัว

ซูจื่ออวี๋หัวเราะพรวด บอกว่า

“วันก่อนท่านช่วยข้าไว้ที่จวนท่านอ๋องรอง ความจำข้ายังไม่ได้แย่ขนาดนั้น แค่ไม่กี่วันก็จะลืมท่านไปได้อย่างไร”

ป๋ายหลี่เชียนซางตะลึง เขานึกว่าตัวเองวางตัวอย่างระวังแล้ว แม้แต่น้ำเสียงก็จงใจปกปิดอย่างดี แล้วเหตุใดหญิงสาวตรงหน้าถึงได้จำเขาได้ในทันที?

ซูจื่ออวี๋มองดูท่าทางอ้าปากตาค้างของป๋ายหลี่เชียงซาง พร้อมเบะปากบอกว่า

“ทำไม? คุณชายป๋ายหลี่รู้สึกว่าข้าเหมือนคนโง่หรือ? ที่เห็นคนแปลกหน้าบนถนน แล้วตามเขากลับไปด้วยนะ?”

ป๋ายหลี่เชียนซางรู้ว่าตัวเองปิดไม่มิดแล้ว จึงหัวเราะหน้าเจื่อนบอกว่า

“เจ้าจำข้าได้อย่างไร?”

ซูจื่ออวี๋ยักคิ้ว

“บนตัวท่านมีผงเอ็นอ่อนมากขนาดนั้น มีหรือที่ข้าจะดมกลิ่นไม่ออก ก็ไม่รู้ว่าผงเอ็นอ่อนของท่านเตรียมไว้เพื่อใคร คงไม่ได้เตรียมไว้เพื่อข้าหรอกนะ”