ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 217

อะไรนะ? ร้านอัญมณีหลิงหลงหรือ?

เมื่อเห็นซูจื่ออวี๋ทำตาโต ชายชุดสีม่วงแอบยิ้ม พูดต่อว่า

“ตรงข้ามกับหอแปดสมบัติ”

ที่แท้ก็เป็นร้านอัญมณีหลิงหลงที่อยู่ตรงข้ามหอแปดสมบัติ

มุมปากซูจื่ออวี๋กระตุก คนคนนี้เวลาพูดอย่าอวดดีได้หรือไม่?

ไปหอแปดสมบัติหรือ...

ซูจื่ออวี๋ไม่ค่อยอยากไป ไม่แน่จวินมู่เหนียนอาจจะยังไม่จากไป หากให้เขาเห็นนางเดินเข้าออกกับบุรุษอีกคน คงไม่ดีนัก

ซูจื่ออวี๋เอ่ยปากถาม “คุณชายไม่ใช่คนในเมืองหลวงหรือ?” ไม่เช่นนั้นคงไม่พักอยู่ที่หอแปดสมบัติ

ชายชุดสีม่วงเอ่ยปาก

“ข้าน้อยป๋ายหลี่เชียนซาง”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าด้วยความเกรงใจ

“ข้าชื่อซูจื่ออวี๋ คุณชายไป๋หลี่ไม่ใช่คนในเมืองหลวงหรือ? แม้ห้องพักของหอแปดสมบัติจะใช้ได้ แต่ถึงอย่างไรก็คือร้านอาหาร คนเข้าออกเยอะน่าจะเสียงดัง สถานที่ซึ่งสิ่งแวดล้อมดีที่สุดในเมืองหลวงคงจะเป็นโรงเตี๊ยมตงเยว่เหมิน”

ตงเยว่เหมินเป็นสถานที่ดีที่สุดหรือไม่ ซูจื่ออวี๋ไม่แน่ใจ แต่ตงเยว่เหมินเป็นที่ที่ห่างไกลที่สุด หลีกหนีจากความจอแจในท้องถนน ซึ่งตรงกันข้ามกับหอแปดสมบัติทุกอย่าง

ป๋ายหลี่เชียนซางยักคิ้วบอกว่า

“อ๋อ? เช่นนั้นคงดี ข้าชอบที่ที่เงียบสงบอยู่แล้ว”

ซูจื่ออวี๋โล่งอกบอกว่า

“เช่นนั้นข้าไปรอคุณชายหน้าประตูโรงเตี๊ยมตงเยว่เหมิน ท่านเก็บสัมภาระเรียบร้อยแล้วก็ไปที่นั่นได้เลย ข้าจะรอท่านซ่อมกำไลอยู่ที่นั่น”

ป๋ายหลี่เชียนซางรับปากอย่างว่าง่าย และไม่กลัวซูจื่ออวี๋จะหนีไป

……

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยาม ซูจื่ออวี๋กับป๋ายหลี่เชียนซางพบกันอีกครั้งตรงหน้าโรงเตี๊ยม

ป๋ายหลี่เชียนซางเปิดห้องชั้นหนึ่งหนึ่งห้อง แล้วพาซูจื่ออวี๋กับชิวขุยเข้าไป

ตลอดเวลาชิวขุยประหม่ามาก เพราะกลัวป๋ายหลี่เชียนซางจะเป็นคนไม่ดี แต่ซูจื่ออวี๋กลับสงบนิ่ง นางแค่อยากดูฝีมือของป๋ายหลี่เชียนซางเท่านั้น

ป๋ายหลี่เชียนซางเองก็ไม่ได้ปกปิด เขาเริ่มซ่อมกำไลหยกต่อหน้าทั้งสองคน

พูดไปก็เหมือนง่าย ดูเหมือนจะมีเพียงสิ่งที่ดูเหมือนกาวน้ำและอุปการณ์ขัดไม่กี่อย่างเท่านั้น