ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 232

ซูจื่ออวี๋ที่ซ่อนตัวอยู๋ใต้ที่นั่งในเกี้ยวขมวดคิ้วเข้าหากัน ที่ต่อไป จะไปที่ไหน?

ซูจื่ออวี๋ใช้จิตของนางระลึกถึงยาแก้พิษในหยกเจี๋ยจื่อและตอนนี้มาก็ปรากฎขึ้นบนมือของนาง ร่างของนางเป็นอัมพาตจึงทำให้นางต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการส่งยาเข้าปาก

หลังจากที่ร่างกายของนางเคลื่อนไหวได้ตามอิสระแล้ว ซูจื่ออวี๋ก็เตรียมที่จะออกมาจากใต้ที่นั่ง แต่ยังไม่ทันที่จะได้ขยับเกี้ยวก็หยุดลงเสียก่อน

“อุ้ย มาแล้วมาแล้ว แม่เล้า ข้าขอโทษจริงๆที่ปล่อยให้ท่านรอนาน” เสียงประจบสอพลอของสี่เหนียงดังเข้ามาในเกี้ยว

หญิงที่ถูกเรียกว่าแม่เล้ามองไปยังเกี้ยวและพูดว่า “นี่มันเกี้ยวแต่งงานไม่ใช่หรือ? เจ้าอย่าสร้างปัญหาอะไรให้ข้า!”

สี่เหนียงหัวเราะ “จะเป็นไปได้อย่างไร นี่ไม่ใช่หญิงสาวที่จะส่งไปเจียงหนานหรือ? แค่ขึ้นเรือไปต่อให้เป็นฮ่องเต้สูงเสียดฟ้าหรือเจ้าหญิงที่ไหนก็ต้องเชื่อฟังท่าน”

แม่เล้าส่งเสียงหึออกมา “พานางออกมา ข้าจะดูว่าเป็นอย่างไร ข้าไม่ต้องการคนอัปลักษณ์”

สี่เหนียง “ได้เจ้าค่ะ พานางออกมา”

เมื่อซูจื่ออวี๋ได้ยินก็รีบหลับตาลงและแสร้งทำเป็นหมดสติ

ชายหามเกี้ยวสองคนเปิดม่านและนำตัวของซูจื่ออวี๋ออกมา

เมื่อเห็นซูจื่ออวี๋ในชุดแต่งงานสีแดงลูกท้อและบนหัวยังมีผ้าคลุมปกปิดใบหน้าเอาไว้ แม่เล้ากล่าวด้วยความไม่พอใจ “นี่มันเจ้าสาวจริง

ๆไม่ใช่หรือ มันจะไม่มีปัญหาอันใดแน่หรือไม่”

สี่เหนียงพูดปดออกไป “แม่เล้าโปรดวางใจ นางเป็นอนุในบ้านคนรวยและนายหญิงของบ้านไม่ยอมรับความอัปยศนี้ ดังนั้นจึง...”

สี่เหนียงไม่ต้องพูดประโยคหลังแม่เล้าก็เข้าใจ นางเปิดหอนางโลม นางรับรู้มาไม่น้อยว่ามีอนุมากมายที่นายหญิงของบ้านไม่ต้องการเห็น

แม่เล้าเดินเข้ามาสองก้าวและเปิดมุมผ้าคลุม เมื่อมองเห็นใบหน้าของซูจื่ออวี๋